اولویت دارترین کار برای مسئولان قضایی و تقنینی کشور انجام اصلاحات لازم برای باز کردن دست مامور قانون و حمایت از او در برابر اشرار است.

گروه جامعه جهان نیوز، حسین خان بابازاده: شهید علی اکبر رنجبر توسط یک فرد جانی به طرز وحشیانه و دلخراشی به شهادت رسید و تمام؛ اما این همه ماجرا نیست. ماجرا جایی است که طی چندماه و یا چند سال اخیر بارها فیلم هایی از انفعال و دست بسته بودن پلیس در فضای مجازی دست به دست می‌شود که مامور پلیس در مقابل دو نفر از اوباش یا حتی یک نفر از آنها با وجود آنکه در کنار ماشین پلیس ایستاده و اسلحه هم در دست دارد کاری نمی کند و یا نمی‌تواند بکند.

قله آن ماجرای انفعال و دست بسته بودن سه شب پیش رخ داد و مامور پلیس به طرز وحشیانه ای به شهادت رسید. به عبارت بهتر نتیجه آن دست بسته بودن و انفعال‌ها در مقابل عربده کشی و قمه کشی اراذل در مقابل چشم مردم برای نیروی پلیس، سه شب پیش به اوج خود رسید.

قطعا خون شهید برکات فراوانی دارد و از اصلی ترین برکات خون شهید مظلوم علی اکبر رنجبر همان است که همه مسئولان برای اصلاح قانون بکارگیری سلاح توسط ماموران انتظامی و حمایت قضایی دست به کار شدند تا با بررسی خارج از نوبت این اصلاح صورت بگیرد و ریشه این افراد ضدجامعه با اقتداری که خواهند دید کنده شود؛ اما آیا نمی شد به وقت انتشار همان فیلم های انفعال ماموران ناجا و جولان اراذل پیگیر اصلاحات شد؟ به گفته سخنگوی پلیس، یک مامور در لحظه درگیری باید ۱۷ شرط را بسنجد تا ببیند آیا از اسلحه استفاده کند یا نه؟! احتمالا این موضوعی است که اراذل هم به آن علم پیدا کرده‌اند.

جدای از دستگاه های اطلاعاتی و امنیتی که وظیفه و نقش ایجاد یک امنیت فراگیر و اصطلاحا ایجاد یک چتر امنیتی را دارند، اما آن نیرویی که به صورت شفاف و عینی مسئول ایجاد نظم دهی و ایجاد امنیت در داخل کشور در همه شقوق (کلانتری، آگاهی، راهور، فتا، امنیت عمومی و... ) را دارد، نیروی انتظامی است و این مهم علی رغم همه محدودیت ها از قبیل کمبود نیروی انسانی، حقوق پایین، کمبود اماکن مورد نیاز و... تاکنون به شکل قابل قبولی محقق شده است. حتی در برخورد با اراذل هم نیروی انتظامی سابقه درخشانی در کمرنگ نمودن این افراد با طرح های مستمری که آغاز آن دهه هشتاد بود، داشته است. اما باید تاکید کرد که کمترین خدشه بر تصویر پلیس مقتدر عواقب جبران ناپذیری دارد. این در حالی است که برخی مسئولان گذشته هم به تضیعف پلیس کمک کرده و سعی کردند پلیس را در برخی وقایع وارد بازی سیاسی خود کنند و به حضور بدون اسلحه پلیس در مقابل اشرار اصرار داشتند.

اولویت دارترین کار برای مسئولان قضایی و تقنینی کشور انجام اصلاحات لازم برای باز کردن دست مامور قانون و حمایت از او در برابر اشرار است. مسئولان انتظامی هم اجرای فوری مانورهای قدرتمند در برخورد با اراذل را باید سر لوحه کار خود قرار دهند تا اراذلی که برای لحظه ای خندیدند از وحشت تا سال ها پنهان شوند و دلگرمی مردم برای برخورد با این افراد را تضمین کنند. مجازات فوری قاتل وحشی شهید رنجبر در کمترین زمان ممکن در منظر عمومی هم قابل مطالبه است.

چندی پیش نگارنده به وقت شهادت چند نیروی ناجا در یک مدت کوتاه شش هفت روزه مطلبی را با عنوان «جفای ناخواسته در حق شهدای ناجا» منتشر کرد و از مسئولان نیروی انتظامی و همه دستگاه های متولی فرهنگ خواست تا کار درخوری ویژه شهدای مظلوم ناجا انجام دهند. به جرات می توان گفت که شهدای ناجا علی رغم آنکه به عنوان نیروی قابل رویت مردم در حال فعالیت هستند و مظلومانه برای ایجاد امنیت جان خود را فدا می کنند اما کمتر کسی حتی اسمی از آنها به یاد دارد. فی الواقع اهمیت خون شهدای ناجا آن طور که باید و شاید برای عموم جامعه ترسیم نشده؛ حال آنکه بخش مهمی از این امنیت مرهون ایثار شهدای امنیت است که در داخل همین خاک به شهادت می‌رسند.

در آن مطلب ذکر شد «گلایه آنجاست که ترسیم جهاد مدافعان حرم با آن همه سختی ناشی از شبهه اندازی برخی سیاسیون داخلی و ضدانقلاب خارجی تا حد زیادی برای افکار عمومی تببین شد اما تبیین همین موضوع همه‌فهم، ناقص یا ناکام مانده است».