یکی از دولتمردان حسن روحانی اخیراً گفته که «خیلی متأسفم عده‌ای کوتاه‌بینانه می‌گفتند برجام بشکه نفت است. برجام نه کاغذپاره بود و نه بشکه نفت. برجام یعنی زندگی مثل آدمیزاد، برجام یعنی حد فاصل امید به آینده. امید به تحول و سرمایه‌گذاری، امید به توریسم».

به گزارش جهان نیوز، روزنامه جوان نوشت: علی ربیعی، از چهره‌های امنیتی اصلاح‌طلبان و از دولتمردان حسن روحانی اخیراً در قسمتی از گفتگو با اعتمادآنلاین گفته که «خیلی متأسفم عده‌ای کوتاه‌بینانه می‌گفتند برجام بشکه نفت است. برجام نه کاغذپاره بود و نه بشکه نفت. برجام یعنی زندگی مثل آدمیزاد، برجام یعنی حد فاصل امید به آینده. امید به تحول و سرمایه‌گذاری، امید به توریسم».

او همچنین تصریح کرده که «برجام مفهوم بشکه نفت و بوی نفت نمی‌دهد. کاملاً حق با شماست... بخشی از وقایع خیابانی سال ۱۴۰۱ ناشی از ناامیدی بعد از برجام و انتخابات ۱۴۰۰ بود.»

اول آنکه برجام امضا شد و تجربه هم کردیم که اتفاق تازه‌ای را رقم نزد و دستاوردی برای مردم ایران نداشت.

دوم آنکه ادبیات ربیعی در مورد برجام توهین‌آمیز است که برجام را زندگی آدمیزادی توصیف می‌کند و یعنی بدون برجام، زندگی ایرانی‌ها زندگی مثل آدمیزاد نبوده و نیست! البته این ادبیات شاذ و توهین‌آمیز از سوی روحانی و دولتمردانش در مدح برجام و تخطئه منتقدان برجام اتفاق جدیدی نیست و از همان زمان مذاکرات برای به نتیجه رسیدن برجام شروع شد و تمام هم نمی‌شود! آن‌ها مثل آدمیزاد زندگی کردن را زندگی کردن در سایه کدخدا می‌دانستند و لاغیر!

در زمانی که حسن روحانی رئیس‌جمهور بود، به دفعات منتقدان برجام از سوی روحانی و دولتمردانش مورد ناسزاگویی قرار گرفتند. از جمله به این موارد می‌توان اشاره کرد: کم‌سواد، عده معدودی که از جایی خاص تغذیه می‌شوند، هوچی‌باز، اقلیت تندرو، هراسان، ترسو، بروند به جهنم، بزدل سیاسی، کاسب تحریم، دلال تحریم، افراطی، کودک، دروغگو، فحاش و هم‌صدا با اسرائیل، بنابراین عجیب نیست که همان توهین‌ها و فرافکنی‌ها همچنان ادامه داشته باشد.

از سویی، ناامیدی از برجام هم امر عجیبی نیست. وقتی برجامیان، از خود رئیس‌جمهور تا رسانه‌ها و فعالان مجازی‌شان برجام را همچون معجزه‌ای آمده از سوی خدا توصیف می‌کردند که قرار است همه مشکلات ایران، حتی مشکل آب خوردن ملت را حل کند، و در عمل اتفاق خاصی نیفتاد، طبعاً ناامیدی اتفاق می‌افتد. البته ربیعی در این مورد نمی‌تواند در جایگاه شاکی باشد و خود در ردیف متهمان است؛ در کنار همه دولتمردانی که متهم هستند! در واقع عبارت او را باید اعتراف دانست و نه انتقاد؛ اعتراف به اینکه چگونه مجذوبان برجام با بزرگ‌نمایی برجام و چیدن همه تخم‌مرغ‌ها در سبد آن، ناامیدی بخشی از مردم را رقم زدند.