امیرالمؤمنین (ع) امام نیکوکاران است و بدکاران که شاید هم ادعای شیعه‌بودن داشته باشند، به این دلخوش نباشند که امیرالمؤمنین (ع) امام و پیشوای آنهاست.
به گزارش جهان نيوز به نقل ازمهر، حجت‌الاسلام شیخ حسین انصاریان استاد حوزه علمیه و مفسر قرآن کریم در سخنرانی با موضوع شخصیت امیرالمؤمنین (ع) در کلام رسول خدا (ص) اظهار داشت:
کتاب «کنزالعمال» یکی از کتاب‌های بسیار معروف اهل‌سنت است که در حدیث ۳۲۹۰۹ با سند از وجود مبارک رسول خدا (ص) نقل می‌کند. حضرت می‌فرمایند: «عَلیّ إمٰام الْبَرَرة؛ علی (ع) پیشوای نیکوکاران عالم است.» به‌نظر می‌رسد که هر نیکوکار واقعی روش نیکوکاری‌اش را از این پیشوا و رهبر الگو و سرمشق گرفته است.
وی ادامه داد: امیرالمؤمنین (ع) امام نیکوکاران است و بدکاران که شاید هم ادعای شیعه‌بودن داشته باشند، به این دلخوش نباشند که امیرالمؤمنین (ع) امام و پیشوای آنهاست. بین امیرالمؤمنین (ع) و مجرمان عالم چه نسبتی است؟
انصاریان با اشاره به اینکه امیرالمؤمنین (ع) از ابتدایی که در کنار پیغمبر (ص) بودند تا پایان عمرشان، یک جنگِ ایشان جنگ با بدکاران، مشرکان و مجرمان حرفه‌ای بود، گفت: پس من اگر آدم درستی نیستم، واقعاً آدم خوبی نیستم و حاضر هم نیستم از بدی‌هایم دست بکشم، ادعا نکنم که امیرالمؤمنین (ع) امام من است و من هم مأموم ایشان هستم. مأموم، یعنی کسی که به روش امامش اقتدا می‌کند.
این استاد حوزه علمیه گفت: پیغمبر (ص) در همین روایت می‌فرمایند: «وَقٰاتِل الْفَجَرة» امیرالمؤمنین (ع) به‌شدت در جنگ با بدکاران حرفه‌ای است و با آنها آشتی ندارد. اما اگر بدکار و مجرمی واقعاً پشیمان شود و قصد قطعی داشته باشد که از جرم خود، ظلم و مال مردم‌خوری دست بردارد و توبه کند، امیرالمؤمنین (ع) او را می‌پذیرند و به او محبت می‌کنند. آن وقت او مأموم و امیرالمؤمنین (ع) امامش می‌شود.
وی ادامه داد: سپس حضرت در ادامه می‌فرمایند: «منصورٌ مَن نَصرَهُ» هر کس امیرالمؤمنین را یاری کند، مورد یاری قرار می‌گیرد. این ارزش یاری کردن امیرالمؤمنین (ع) است. آن‌که علی (ع) را یاری می‌کند، یاری می‌شود. چه کسی او را یاری می‌کند؟ خدا، فرشتگان و خوبانِ عالم او را یاری می‌کنند و در زمینه یاری کردن امیرالمؤمنین (ع) یک سرمایه‌دار عظیم معنوی می‌شود. یاری کردن امیرالمؤمنین (ع) به چیست؟ من چگونه مولی‌الموحدین (ع) را یاری کنم؟
انصاریان تصریح کرد: خود حضرت راه آن را نشان می‌دهند که چگونه مرا یاری کنید. ایشان در نامه‌ای که به استاندارشان در بصره نوشته بودند و البته خطاب به همه مردم است، چنین می‌فرمایند: «أَعِینُونِی بِوَرَعٍ وَاجْتِهَادٍ وَعِفَّةٍ وَسَدَاد». این نامه در «نهج‌البلاغه» آمده است و قبل از این جملات در همان نامه می‌گویند: «أَلَا وَ إِنَّکُمْ لَا تَقْدِرُونَ عَلَی ذَلِکَ» شما قدرت علی‌شدن ندارید، ولی همه شما، چه مرد و چه زن، این قدرت را دارید که به من کمک بدهید چگونه به من کمک بدهید؟
این استاد اخلاق گفت: راه اول «بِوَرَعٍ» با پاک‌دامنی، تقوا و جدایی از هر گناهی، دوم «وَاجْتِهَادٍ» آدم‌های تنبلی در عبادت، خدمت به خلق خدا، انجام واجبات و ترک محرمات نباشید. اجتهاد و جهد، یعنی کوشش و تحمل زحمت. عبادت زحمت دارد، ولی عبادت کن تا علی (ع) را یاری کنی؛ به مردم خدمت کن تا امیرالمؤمنین (ع) را یاری کرده باشی.
وی افزود: سوم «وَعِفَّةٍ» و اینکه شما خودنگهدار از همه زشتی‌ها باشی؛ عفت زبان، عفت چشم، عفت گوش، عفت شکم و عفت شهوت. مطالب با ارزشی در معارف ما درباره عفت در همه این زمینه‌ها ارائه شده است. چهارم «وَسَدَاد» که به‌معنی راستی و درست بودن، درستی در کردار و گفتار و استقامت است.
انصاریان گفت: این یاری کردن امیرالمؤمنین (ع) است؛ کسی نگوید الآن که امیرالمؤمنین (ع) در دنیا نیست و در قرب حق به‌سر می‌برد، من هم که او را نمی‌بینم، پس چگونه او را یاری کنم؟ خود حضرت راهنمایی کرده‌اند که شما در هر زمانی که زیست می‌کنید، می‌توانید به من یاری و کمک بدهید. کمک شما هم کمک معنوی، الهی و ملکوتی است: «أَعِینُونِی بِوَرَعٍ وَاجْتِهَادٍ وَعِفَّةٍ وَسَدَاد». ان‌شاءالله که این چهار حقیقت در یادمان بماند!
این استاد حوزه علمیه گفت: بعد پیغمبر (ص) در پایان گفتارشان می‌فرمایند: «مَخْذُولٌ مَنْ خَذَلَهُ؛ هرکس امیرالمؤمنین را رها کند»، به‌سراغ امامت و ولایتش نرود و در زندگی‌اش کاری امیرالمؤمنین (ع) نداشته باشد، چنین آدمی را ترک می‌کنند! کسی که علی (ع) را ترک و رها کند، خدا و فرشتگان او را رها می‌کنند. پیغمبر (ص) هم او را در دنیا و آخرت رها می‌کند. اکنون فکر کنید چه خسارت و ضرری بالاتر از اینکه انسان به‌خاطر بی‌توجهی به امیرالمؤمنین (ع) و امامتش در پیشگاه خدا مورد توجه قرار نگیرد؛ همچنین در کنار فرشتگان، مخصوصاً قیامت مورد توجه قرار نگیرد و مورد توجه مؤمنین اولین و آخرین هم قرار نگیرد.
