به گزارش
جهان نيوز، یکی از مهمترین و جنجالبرانگیزترین تصمیات اقتصادی دولت یازدهم و دوازدهم قطعا تصمیمگیری برای تعیین نرخ ارز 4200 تومانی و تخصیص این ارز برای همه مصارف ارزی بوده است. درباره این تصمیم مناقشات زیادی بین فعالان اقتصادی و اقتصاددانها مطرح شده است.
از یک سو طیف گستردهای از اقتصادانان و فعالان اقتصادی به رانت عظیمی که تخصیص این ارز در بحبوحه تلاطمات ارزی برای واردکنندگان ایجاد کرد اشاره میکنند و در طرف مقابل بعضی اقتصاددانان که عموما از نظر سیاسی نیز با دولت همنظر نیستند معتقدند این تصمیم تنها راه جلوگیری از افزایش تورم ناشی از جهش قیمت ارز بوده است.
اگرچه این طیف از اقتصاددانان هم از شیوه دولت برای اجرای این تصمیم به هیچ عنوان دفاع نمیکنند و ناکارآمدی عمیق دولت در اجرای این تصمیم را دلیل اصلی شکست آن میدانند. در حالی که در طرف مقابل اقتصاددانان زیادی اصل این تصمیم را در شرایط فعلی کشور غلط و غیر قابل اجرا ارزیابی میکنند.
اما آنچه در این باره مغفول است روند رسیدن به این تصمیم بسیار مهم و تاثیرگذار در اقتصاد ملی در شرایط تحریم است که اتفاقا تجربه مشابهی نیز در دوره قبلی تحریمها درباره آن وجود داشته است و واضح است که از تجربه قبلی کوچکترین استفادهای نشده و درسی گرفته نشده است.
یادآوری این نکته نیز بیوجه نیست که در روزهای اخیر، رانت اختصاص ارز 4200 تومانی با 18 میلیارد دلاری که بانک مرکزی به دستور رئیس دولت پیش از این تصمیم و در سال 96 در بازار ارز مداخله نقدی کرده بود تا قیمت ارز را پایین نگه دارد اشتباه گرفته میشود و دولت نیز با استقبال از این اشتباه این دو موضوع را با هم مخلوط کرده و پاسخ اشتباهی به انتقادات و پرسشهای مطرح شده در این باره میدهد.
اما درباره آنچه در جلسه چالشبرانگیز تصمیمگیری درباره ارز 4200 تومانی و نقش رئیسجمهور در آن شب سرنوشت ساز گذشت، به غیر از یک روایت حسام الدین آشنا که توسط برخی حاضران در نشست از جمله مسعود نیلی مورد مناقشه قرار گرفت، تاکنون روایت مختصر یا مفصلی بیرون نیامده است. هیچ کدام از مسئولان و مشاوران ارشد اقتصادی دولت از نهاوندیان و نیلی گرفته تا رئیس کل بانک مرکزی و وزرای اقتصادی هیچ یک به صورت رسمی درباره آنچه در آن شب گذشت چیزی نگفتهاند.
در عین حال حسن روحانی رئیس دولت دوازدهم هم در نشست خبری روایت ویژه خود را ارائه کرده و با اشاره به جلسه اتخاذ تصمیم برای ارز 4200 تومان گفته است:«من خودم مخالف نبودم اما گفتم اگر تمام اقتصادیها موافق باشند من میپذیرم چون اتفاق نظر همه اقتصادیها را بر نظر شخصیام میپذیرم. این کار در آن مقطع درست بود.»
اما واقعیت درباره آن شب ویژه که یکی از بزرگترین رانتهای غیرمولد و مخرب اقتصاد ایران در آن متولد شد چیست؟ با توجه به ابهام طولانی درباره روند تصمیمگیری در این باره و نیاز به یک روایت دقیق و معتبر در این باره، خبرنگار ما در گفتوگوی غیر رسمی با بعضی از حاضران در آن نشست تلاش کرده است روایتی دقیق و بدون حواشی و زوائد از این نشست ارائه کند.