عکسی متفاوت از شهید حسن باقری

برادرم محمد باقر اگر در حال حاضر به وظیفه ی خود عمل کنیم یعنی ولایتمدار واقعی باشیم و با بصیرت کامل همانی که ولایت می خواهد انجام دهیم کاری کمتر از شهدا انجام نداده ایم. می شود زنده بود و با روحیه ی شهادت طلبی کاری کرد کارستان. اگر ما بتوانیم در این زمانه که خیلی هامون آلوده ی دنیا شده ایم واقعا -نه شعاری- در ظل پرچم نایب حضرت ولی عصر قدم برداریم و یار و یاور واقعی اماممان باشیم بعید نیست که همین شهدای بزرگوار آرزو نمایند کاش جای ما بودند. بنابراین در صورتیکه چنین عمل کنیم چرا باید از شهدا شرمنده باشیم؟

دنیا با تمام کوچک و بی ارزش بودنش غنیمت و فرصت بزرگ و با ارزشی هست برای بندگان خدا. در همین دنیاست که می شود عبد واقعی خدا شد. در همین دنیاست که می شود به مقام قرب خدا رسید و در همین دنیاست که می توان به مقام شهادت نائل آمد. بنابراین دنیا نعمت بزرگیست که خداوند تبارک و تعالی در اختیار انسان قرار داده است. بعد از رفتن از دنیا دیگر هیج فرصتی برای ما نیست و آرزو می کنیم کاش به اندازه ی یک سجده فرصت داشتیم عبادت خدا را بنمائیم. به همین دلیل بود که حضرت سیدالشهدا یک شب فرصت خواستند تا با خداوند مناجات کنند و عبادت نمایند.
خداوند تبارک و تعالی بندگان خاص خود را که از دنیا رفته اند در دوران رجعت برمی گرداند تا امام زمان را یاری نمایند. یعنی حضرت باری تعالی فرصت دیگری به بندگان خاص خود می دهد تا در راه خدا جهاد کنند و عبادت خدا را بنمایند. یعنی از نعمت دنیا استفاده نمایند.
ای کاش مرگ ما با شهادت باشد و این لیاقت روزی ما باشد که در دوران رجعت به دنیا برگردیم و در رکاب امام زمان(عج) دو باره شهید شویم.