28 راهبرد اساسی برای بهبود حمل و نقل شهری در ایران
شنبه ۴ ارديبهشت ۱۳۹۵ ساعت ۲۳:۳۲
کد مطلب: 486798
قانون توسعه حمل و نقل همگانی و مدیریت مصرف سوخت که در 18 آذر 1386 به تصویب مجلس شورای اسلامی و سپس در تاریخ 28 آذر 1386 به تایید شورای نگهبان رسید نیز سهم مشخصی در چشم انداز حمل و نقل کلان شهرهای کشور ترسیم کرد. بر اساس ماده 7 این قانون دولت موظف گردید سیاست‌های بخش حمل و نقل همگانی شهری را به گونه‌ای تنظیم نماید که از ابتدای سال 1391 هجری شمسی در مجموع هفتاد و پنج درصد (75%) سفرهای درونشهری پوشش داده شود این درحالی است که در اکثر کلان شهرهای ایران سهم 75 درصدی حمل و نقل همگانی محقق نشده است. این سهم به تفکیک در سال 1393 در کلان شهرهای ایران به شرح جدول 1 بوده است.
در ادامه به منظور رفع چالش ها و آسیب های موجود در این بخش، راهبردهایی از نوع توسعه و بهبود به شرح ذیل مطرح می گردد:
به‌کارگیری مدیریت یکپارچه حمل و نقل شهری (فراهم نمودن دسترسی به سیستم حمل و نقل در مکان‌ها و زمان‌ها مختلف روز توسط طرق مختلف حمل و نقل در سطح شهر)
به‌کارگیری مدیریت تقاضای سفر
به‌کارگیری حمل و نقل همگانی یکپارچه
توسعه و به‌کارگیری سیستم اطلاع‌رسانی به مسافرین در شهرها
توسعه و به‌کارگیری سیستم حمل و نقل ریلی حومه‌ای در اطراف کلان‌شهرها
افزایش قابلیت اطمینان در انجام سفرهای شهری به‌ویژه در سفرهای حمل و نقل همگانی
توجه مدیریت بحران و پدافند غیرعامل در حمل و نقل شهری و حومه‌ای
یکپارچه‌سازی حمل و نقل شهری و برون‌شهری
ارتقاء ظرفیت خطوط موجود جهت پاسخگویی به تقاضای فزاینده
توسعه ناوگان متناسب با شبکه حمل و نقل مربوطه به منظور رسیدن به سهم پیش بینی شده از حمل بار و مسافر
ارتقاء بهره‌وری زیربنا، ناوگان و نیروی انسانی جهت اقتصادی کردن حمل و نقل
محدودیت تردد موتورسیکلت‌های بنزینی و خودروهای آلاینده در کلان‌شهرها
بهینه سازی ساختار و فرآیندهای سازمانی
تقویت توان داخلی در تامین نیازمندی‌های فناوری‌های حمل‌ونقل و انتقال دانش فناوری‌های نوین
استفاده حداکثری از مشارکت بخش غیر دولتی
توسعه بهره گیری از شیوه های مختلف تامین منابع مالی جهت رسیدن به اهداف
توسعه حمل‌ونقل ترکیبی و درب تا درب
ارائه خدمات حمل و نقلی و فنی براساس استانداردهای معتبر بین‌المللی
برنامه‌ریزی در جهت اقتصاد مقاومتی در بخش حمل و نقل
برنامه‌ریزی در جهت اولویت دهی به بخش حمل و نقل همگانی در شرایط بحران اقتصادی
بررسی اثرات بلندمدت طرح‌های ترافیکی با رویکرد حمل و نقل پایدار
افزایش ضریب سرنشین وسایل نقلیه
گسترش استفاده مناسب، کارا و اقتصادی از سیستم‌های هوشمند حمل و نقل
پیاده محوری، توسعه، گسترش و ایمن‌سازی مسیرهای مناسب برای حرکت عابران پیاده و دوچرخه
بهبود ایمنی در شبکه معابر شهری
کاهش میزان تولید آلاینده و مصرف انرژی در شهرهای کشور
واقعی کردن هزینه تاکسی ها و تاثیرگذاری بر روی تقاضای آن
رویکرد عدالت و انسان محوری در توسعه حمل و نقل شهری
توجه ویژه و ساماندهی وانت‌بارها
دریافت عوارض مناسب شهری (بابت کسر پارکینگ و آلودگی هوا)
توجه ویژه به کاربران کم توان در طراحی تسهیلات حمل و نقل شهری
