لنکرانی: اصولگرایی به حرف نیست
شنبه ۲۴ بهمن ۱۳۹۴ ساعت ۱۳:۴۳
کد مطلب: 473780
اما اصول گرایی به حرف نیست به تعهد عملی به شاخص ها است. شاخص ترین شاخص ها ، ایمان اسلامی است که ابتنا عمل اجتماعی بر مبانی دینی و تلاش مخلصانه در چارچوب اخلاقیات دینی، برای به نتیجه رسیدن نمود آن است.
در این دوره از تهیه فهرست انتخاباتی ، اصول گرایان تجربه زیبایی از حرکت اصولی فارغ از سهم خواهی و گروه گرایی را تجربه کردند. فهرست تهران به عنوان شاخص ترین فهرست ها با همکاری همه گروه هایی که داعیه اصول گرایی دارند نه بر اساس سهم احزاب که بر اساس شایستگی ها و توانمندی ها در رفع مشکلات کشور درعرصه قانون گزاری شکل گرفت.
کسی ادعا نمی کند که این فهرست بهتر از این نمی توانست باشد ، اما اینکه گفتمان تعیین کاندیدا از تسهیم قدرت به رفع نیاز کشور و معرفی براساس شاخص، نه وابستگی به احزاب، اصلاح شود قدم بسیار مبارکی است که باید قدردان آن بود. این قدم مبارک حتی از نتیجه انتخابات هم مهم تر است چون مبنایی را فراهم کرد که امکان هم افزایی همه ظرفیت های نیروهای انقلابی را بعد از فصلی از اختلاف نظرها فراهم آورد.
ارزانی نفت ، کاهش قدرت خرید ، رکود اقتصادی و بیکاری معضلاتی هستند که معیشت مردم را به شدت متاثر کرده اند؛ این چالش ها روزنه نفوذ اندیشه هایی شده اند که بدون اتکا به توان و ظرفیت های عظیم ملی و مردمی، در باغ سبز را در وابستگی و تسلیم به قدرت های سلطه گر نشان می دهند و تفسیر غلط خود را از برجام با نهادینه کردن تاب ناآوری اقتصادی به خورد اذهان عمومی می دهند. افزایش شکاف طبقاتی که در شاخص هایی چون افزایش ضریب جینی در این دو سال اخیر بروز یافته، حاکی از این واقعیت تلخ است که توسعه بدون توجه به عدالت اجتماعی و بدون توجه به توزیع ثروت و ایجاد فرصت های برابراقتصادی، امکان پذیر نیست.
ایران کشوری جوان با نیرویی تحصیل کرده است. ده میلیون دانش آموخته دانشگاهی و 4 میلیون دانشجو که قریب بیست درصد آنها در تحصیلات تکمیلی مشغول علم آموزی هستند، ظرفیت های مهم کشورند که باید برنامه های اقتصادی معطوف به آن تهیه گردند. تکرار تجربه تلخ دهه هفتاد در ایجاد رونق مصنوعی اقتصادی با افزایش استقراض خارجی و وام دار کردن کشور با خرید های بعضا تجملاتی و بی فایده، هرگز راهگشا نخواهد بود.
برجام با همه فراز و نشیبش کلید همه معضلات کشورنیست و گفتار درمانی مبتنی بر آن، هفته هاست که بی تاثیری خود را در درمان بیماری های اقتصادی کشور نشان داده است. اکنون زمان عمل متناسب با ظرفیت های کشوراست که با تکرار الفاظ فراهم نمی گردد و موج آفرینی های روزنامه ای و حاشیه پردازی ها نمی توانند جایگزین عمل مومنانه در آن عرصه باشند.
فهرست اصول گرایان تهران ، پاسخی در خور برای نیاز های فوری کشور در عرصه قانون گذاری است . وجود شخصیت های علمی و کارشناسان مومن و در کنار هم قرار گرفتن نسل های قدیم و جدید مدافعان انقلاب این فهرست را به نقطه عطفی در تعالی اصول گرایی تبدیل نموده است.
متاسفانه در همه جای کشور چنین تعالی مشاهده نمی شود. در برخی از شهرستان ها در معرفی نامزدها، گفتمان قوم گرایی با ظاهرسازی سیاسی غلبه دارد. سیاسی نمایاندن دعوا های قبیله ای، کاری زشت است که ممکن است در کوتاه مدت پیروزی های ظاهری به بار آورد ولی در دراز مدت حتی به ضرر مناطق کوچک کشور هم تمام می شود چرا که امکان هم افزایی را از بین می برد.
در برخی نقاط دیگر، هنوز هستند پدر خوانده هایی که توقع دارند نسل جوان و فعال انقلاب مطیع بی چون و چرای سلایق آنها گردند و تشخیص آنها را عملیاتی کنند. درس تهیه فهرست تهران، اعتماد به جوان ها و هم افزایی همه مدافعان انقلاب بود؛ اما تحمیل هنوز روش غالب برخی مصلحت اندیشان است که قطعا با مسیر تعالی متعارض است.
تنها چند روز تا انتخابات مانده و امید است که حرکت مبارکی که در تهران به ثمر نشست در همه کشور جریان یاید.
