درباره حاشیه‌های هنر هفتم؛
حال سینمای ایران این روزها خوب نیست
سه شنبه ۲۱ آذر ۱۳۹۱ ساعت ۱۱:۲۲
کد مطلب: 259321
پیاده روهای روز شنبه ضلع شمال شرقی میدان بهارستان؛ گم شده در فریادهای پرهیاهوی دو جماعت متفاوت که بر سر نمایش یک فیلم سینمایی بر روی پرده ها بر سر یکدیگر داد و بیداد می کردند، تصویر مناسبی از وضعیت امروز سینمای ایران است.
در کمال آشفتگی و سردرگمی و شلوغی؛ بدون اینکه ذره ای اهمیت به وجود چیزی به نام "سینما" داده شود.
هنوز زمان زیادی از جنجال چند ماهه بر سر ساخت فیلم لاله که کل سینمای ایران را تحت تاثیر قرار داد نگذشته است و هنوز مرافه بی ثمری که میان حوزه هنری و وزارت ارشاد بر سر اکران فیلم ها در سینماهای حوزه هنری به راه افتاد در جریان است که دو خبر نامه انجمن سینماداران مبنی بر توقف اکران فیلم ها از دوره بعد و جنجال خیابانی به طرفداری و همین طور مخالفت با فیلم "من مادر هستم" بار دیگر سینمای ایران را به صدر جنجال های خبری این هفته کشاند.
امسال ظاهرا سال سینمای ایران نیست. از همان ابتدای سال که جنجال بر سر اکران دو فیلم "گشت ارشاد" و "زندگی خصوصی" فضای سینمای ایران را تحت الشعاع قرار داد تا امروز حاشیه های فرعی و دعواهای سیاسی و قبیله ای پیرامون برخی فیلم ها و پروژه های خاص فضایی برای نقد جدی فرهنگی فیلم های سینمایی و عملکرد سینمای معاصر ایران باقی نگذاشته است.
در لا به لای همه این هیاهوها و جنجال ها مثل همیشه نقد جدی و اصولی فیلم های سینمای ایران در زیر لایه های غبار فضای ژرونالیستی پنهان مانده است و البته که فیلم های سالم و کم جنجال هم مطابق معمول قربانی ندیده شدن می شوند. این در حالی است که سینمای اجتماعی معاصر سینماگران جوان ایران امسال نماینده های مهمی را به اکران فرستاده است که کسی اصلا از آمدن و رفتن انها خبردار نشد...
در این میان عدم پاسخگویی و عدم مدیریت فضای روانی سینمای ایران توسط سازمان سینمایی که تنها متولی رسمی سینما در کشور است، کاملا مشهود است. مصاحبه هزارباره رئیس و معاون و سخنگوی سخنگوی سازمان سینمایی با تکرار گزاره "همه چیز خوب است اوضاع تحت کنترل است و اتفاقی نخواهد افتاد" عملا تاثیر در وضعیت امروز سینمای ایران نخواهد داشت.
فیلم های نادیده گرفته شده در سینمای اجتماعی سالم در حال فراموشی و آدم هایی که حوصله جنگیدن به جای فیلم ساختن در فضای غبارآلود کنونی را ندارند نتیجه نهایی این جنجال های اخیر سینمایی است.
همه اینها در شرایطی رخ می دهد که در تاریخ سی ساله بعد از انقلاب امسال بالاترین حمایت و توجه به یک فیلم از سمت عالی ترین مقام نظام ابراز شد. مقام معظم رهبری برای اولین بار به پشت صحنه یک فیلم سینمایی رفتند تا اینگونه نشان دهند که جمله تاریخی "سینما کلید حل مشکلات کشور است" ایشان در آن دیدار معروف با سینماگران اتفاقا جمله ای برای امروز کشور است.
سینما از روی زمین بلند نخواهد شد اگر همین روند کنونی فلیمسازی و همین روند کنونی پرداخت رسانه ای به سینما در کشور ادامه پیدا کند. سینمای ایران را فقط یک چیز نجات خواهد داد: فیلم خوب و رسانه های سالم. فیلمی که بتواند بفروشد، مردم را به سینماها بکشاند و بتواند اجماعی فرهنگی حول محور یک محصول سالم فرهنگی به وجود بیاورد و رسانه هایی که به جز افزایش کلیک و برد رسانه ای به فکر چیزی به نام سینما هم باشند.
ساخت فیلم های ضد اعتقادات و باورهای مردمی، برچسب زدن های سیاسی بر روی فیلم ها و فیلم سازان، نگاه قبیله ای به مقوله فرهنگ و مهمتر از همه این ها سپردن افسار سینما و میدان فرهنگ به جریان روشنفکری بیمار وطنی و نیز جنجال رسانه ای احتمال این فرضیه توهمی را در ذهن به شدت زیاد می کند: همه با هم دست به دست هم داده ایم تا سینما را نابود کنیم.
شاید صادقانه ترین حرف این روزها را حسینی زده باشد. وزیر ارشاد در واکنش به نامه اخیر سینماداران حرف آخرش را زد: "هیچ نگرانی بابت تعطیلی سینما وجود ندارد چرا که گزینه های دیگری مثل نمایش تلویزیون و شبکه خانگی نمایش وجود دارد".
