سه سروده از آیت الله صافی گلپایگانی در رثای امام حسین(ع)

به گزارش جهان، اولین شعر این مرجع تقلید به نام همای سعادت به شرح ذیل است:

حسین! ای همایون همای سعادت
حسین! ای شه ملک صبر و شهامت

فروغی ز نور تو خورشید رخشان
ز دریای جود تو کوثر حکایت

تویی نور چشمان زهرا و حیدر
گل احمر بوستان رسالت

بپا از قیام تو شد پرچم دین
نگون گشت اعلام کفر و ضلالت

رهاندی تو اسلام از چنگ اعدا
فزودیش بر عزّت و بر کرامت

جوانمردی و غیرت و همّت تو
ز ناموس دین کرد الحق حمایت

الا ای ولی خدای یگانه
خداوند اقلیم مجد و جلالت

فدا کردی اندر ره دین و قرآن
جوانان و یاران به کوی شهادت

گذشتی هم از اکبر و هم ز اصغر
ز عباس، آن درّ بحر شجاعت

ز یاران نامی و صحب گرامی
شهیدان شمشیر اهل شقاوت

همه عاشقان وفا و حقیقت
همه رهروان طریق ولایت

همه دشمن ظلم و طغیان و عدوان
همه پیشتازان راه دیانت

شعار همه بود الله اکبر
مرام همه قطع نخل غوایت

بنازم به آن همّت عالی تو
به آن صبر و ایمان و آن استقامت

تو اعلام کردی به آزاد مردان
که مرگ است با سر بلندی سعادت

به لطف تو دارند چشم شفاعت
عُصاة محبّان به روز قیامت

فدای سر انور بی‌تن تو
که بر نیزه می‌کرد قرآن تلاوت

به قربان آن کودک شیر خوارت
که تیر ستم کرد او را سقایت

ایا مالک مُلک حُسن و معالی
ایا معدن جود و فیض و سخاوت

از این وضع دوران و از شدّت دهر
مرا هست بر درگهت بس شکایت

سخن در جناب تو سربسته گویم
که ابلغ بود از صراحت کنایت

به «لطفی» ببخشی اگر هر دو عالم
نباشد شگفت ای محیط کرامت

نباشد مرا بیم از نار دوزخ
ببینی به من گر به چشم عنایت

.............................................

نور سرمد

روان عالم امکان حسین است
جهان بینش و عرفان حسین است

جمال الله و اسم الله اعظم
ظهور اسم «الرّحمان» حسین است

به ابراهیم و موسی و مسیحا
ولی صاحب الاحسان حسین است

به زهرا و علی نور دو عین است
به ختم انبیا جانان حسین است

ابوالأحرار و آقای شهیدان
ولیّ اعظم یزدان حسین است

ز بحر قدرت بی‌انتهایی
فروزان گوهر رخشان حسین است

به مُلک عشق و تجرید و توکّل
ولیّ مطلق و سلطان حسین است

خدا را فیض اکمل نور سرمد
دلیل و حجّت و برهان حسین است

به جمع قدسیان در عرش و کرسی
سخن از عزت و شان حسین است

نهان اسم اَلمولی و اَلحق
عیان باطن قرآن حسین است

در اوج آسمان صبر و ایثار
یگانه‌اختر تابان حسین است

به ماه و نیّر اعظم ضیا بخش
جمال نور افشان حسین است

به رستاخیز فردای قیامت
شفیع معصیت‌‌کاران حسین است

ندای دین و اسلام و ولایت
بلند آوا ز ایمان حسین است

الا ای دردمند خسته‌ی زار
دوای درد بی‌درمان حسین است

به صحرای بلا آن کس که گردید
تنش درخاک وخون غلطان حسین است

به راه حق و حفظ دین توحید
شهید خنجر عدوان حسین است

به میدان ثبات و استقامت
یگانه فارِس میدان حسین است

از آن حرّیت و از آن شجاعت
خِرد مبهوت و حیران حسین است

به لطف آن که «لطفی» دارد امید
امید قلب مظلومان حسین است

.............................................

روز عاشورا

باز صبح روز عاشورا رسید
شورش روز قیامت شد پدید

باز شد بر روی خلق از خاص و عام
مکتب ایمان و ایثار و قیام

مکتب تسلیم و تفویض و رضا
مکتب صبر و گذشت از ما سِوا

مکتب قرب و عروج و ارتقا
بینش و آگاهی و فوز لقا

روز عاشورا بود روز خدا
روز احرار است و روز اولیا

روز احمد روز زهرا و علی است
روز فخر هر نبی و هر ولی است

روز عبّاس و علیّ اکبر است
روز جانبازان راه داور است

جلوه‌اش هر دم بود در ازدیاد
روز حق است و نخواهد شد ز یاد

نور آن هرگز نخواهد شد خموش
منبع شور و قیام است و خروش

پرچم دین ز آن بود در اهتزاز
امّت اسلام از آن سرفراز

شور و شوق شیعیان از کربلاست
نفی استکبارشان از کربلاست

شیعه یعنی شوق ، یعنی انتظار
شیعه یعنی ملّت امّیدوار

شیعه حزب‌الله و قوم رستگار
آهنین عزم و قوی و استوار

ملّت توحید و ایمان متین
پیروان رهبران راستین

حق‌پرست و حق نهاد و حق مرام
مرتضی را از دل و از جان غلام

دشمن تبعیض و ظلم و قلدری
جهل و استضعاف و زور و خودسری

شیعه یعنی پیرو راه حسین
رهروان غزوه بدر و حنین

شیر مردان جهاد و اجتهاد
پاکبازان ره خیر و سداد

یار مظلومان و خصم ظالمان
هم طراز فرقه‌ی کرّوبیان