مرحوم ‌حاج آقا مجتبی تهرانی می‌فرماید: حیف نیست وقتی خود آدم بتواند در دنیا خودش را تطهیر کند، برود آنجا خودش را مبتلا کند؟ انسان اوّلاً جلوگیر باشد و نگذارد دستش آلوده بشود و ثانیاً تطهیر و شستشوی خودش را همین جا انجام دهد.

به گزارش جهان نیوز، مرحوم ‌آیت‌‌الله حاج آقا مجتبی تهرانی (ره) در یکی از سخنرانی‌های خود به مناسبت ماه رجب، به موضوع «مَلَک داعی» پرداخت که در ادامه می‌خوانید:

دوستان! من این را سفارش می‏‌کنم که دعا بخوانید. خصوصاً الآن که ماه رجب وارد شده است، این دعاهای ماه رجب را بخوانید.  من بخشی از آن را بیان می‌کنم:

«وَ اقْسِمْ‏ لِی‏ فِی‏ شَهْرِنَا هَذَا خَیْرَ مَا قَسَمْتَ»؛ ای خدا! در این ماه رجب بهترین چیزی را که تو از سعادت و خیر نصیب کرده‌‏ای، در قضا و قدر نصیبم کن.

«وَ احْتِمْ لِی فِی قَضَائِکَ خَیْرَ مَا حَتَمْتَ وَ اخْتِمْ لِی بِالسَّعَادَةِ فِیمَنْ خَتَمْتَ»؛ و خاتمه کار مرا که می‌‏خواهم از این دنیا بروم با سعادت قرار بده؛ مثل کسانی که اهل سعادت هستند.

 «و أَحْیِنِی مَا أَحْیَیْتَنِی مَوْفُوراً وَ أَمِتْنِی مَسْرُوراً وَ مَغْفُوراً»؛ مرا با وسعت و فراوانی زنده بدار و با سرور، نشاط و مغفرت بمیران.

 «وَ تَوَلَّ أَنْتَ نَجَاتِی مِنْ مُسَاءَلَةِ الْبَرْزَخِ»؛ تو خود متصدّی نجات من در برزخ باش. امام به ما یاد می‌‏دهند که در مواجهه با اقیانوس رحمت چگونه بخواهیم.

«وَ ادْرَأْ عَنِّی مُنْکَراً وَ نَکِیراً وَ أَرِ عَیْنِی‏ مُبَشِّراً وَ بَشِیراً»؛ و از من نکیر و منکر را دور کن و آن فرشته‏‌های رحمتت را در برزخ به من نشان بده.

«وَ اجْعَلْ لِی إِلَى رِضْوَانِکَ وَ جِنَانِکَ مَصِیراً وَ عَیْشاً قَرِیراً وَ مُلْکاً کَبِیراً»؛و طریقم را به‌‏سوى بهشت و رضوانت قرار ده و زندگانی‏ام را خوش و ملک کبیر نصیبم فرما.

به ما یاد و یادآوری می‌‏کنند که برزخ مشکل است برای آن‏که ما را متنبّه کنند، آن روز را به یاد ما می‌‏آورند تا دست و پای خود را جمع کنیم.

امام‌هادی(ع) فرمودند: «اُذْکُرْ مَصْرَعَکَ‏ بَیْنَ یَدَیْ أَهْلِکَ‏ وَ لَا طَبِیبَ یَمْنَعُکَ وَ لَا حَبِیبَ‏ یَنْفَعُک‏»؛(بحارالأنوار، ج۷۵، ص۳۷۰) به یاد بیاور آنجایی را که پیش خانواده‏‌ات روی زمین افتاده‌‏ای، نه طبیبی می‌‏تواند مرگ را از تو دور کند، نه دوستی که به تو سودی برساند.

خودت هستی، خودت و عملت واقعاً حیف نیست که وقتی خود آدم بتواند اینجا خودش را تطهیر کند، برود آنجا خودش را مبتلا کند. لذا انسان اوّلاً جلوگیر باشد و نگذارد دستش آلوده بشود و ثانیاً تطهیر و شستشوی خودش را همین جا انجام دهد تا به آن فشارها مبتلا نشود.

این سخنرانی را اینجا ببینید: