کیمچی موجود است!
پنجشنبه ۱۲ بهمن ۱۳۹۱ ساعت ۱۳:۲۵
کد مطلب: 269397
چند هفته‌ی قبل که برای خرید وارد سوپرمارکتی می‌شدم کاغذی در پشت شیشه نگاهم را به خود معطوف کرد: کیمچی موجود است!
آنان که از خانه‌ی همسایه با سریال‌های کره‌ای کانال‌های فارسی زبان (که هر روز همچون قارچ سبز می‌شوند) آشنایی دارند، این نام برایشان چندان غریبه و نامأنوس نیست!
«کیمچی یک خوراک تخمیرشده سنتی کره‌ای است که از سبزیجات و ادویه‌جات گوناگون و البته بیشتر اوقات با نوعی کلم چینی به نام بائچو (baechu) و فلفل قرمز درست می‌شود. کره‌ای‌ها به طور معمول و روزمره کیمچی را به عنوان غذای فرعی و مکمل (banchan) در وعده‌های غذایی همراه با برنج می‌خورند. مردم کره بر این عقیده‌اند که کیمچی باید در هر جایی که یک کره‌ای حضور دارد وجود داشته باشد. آن‌چنان که این غذا به همراه نخستین فضانورد تاریخ کره جنوبی (یی سو یئون) با فضاپیمای سایوز به فضا فرستاده شد.» (منبع: ویکی پدیا)
اشتباه نکنید! این مطلب طرز تهیه‌ی کیمچی نیست!
عصر ارتباطات است و جهان به دهکده‌ای کوچک مبدّل گشته است. رسانه نیز مهمترین رکن شکل‌گیری این دهکده‌ی جهانی می‌باشد. این موضوع سبب شده که فرهنگ‌ها به یکدیگر عرضه شوند.
تبادل فرهنگی در ذات پدیده‌ی خوبی است اما تا آن جایی که به تهاجم فرهنگی تبدیل نگردد. همچنان که کشورها در اقتصاد خود ترازنامه‌ی تجاری دارند، بد نیست در فرهنگ نیز چنین ترازنامه‌ای مورد توجه باشد. کشورها هر ساله تراز تجاری خود با سایر کشورها را مورد ارزیابی قرار میدهند. برای مثال «شش ماهه‌ی اول امسال تراز تجاری ایران با 90 کشور مثبت و با 88 کشور منفی بوده است.» (منبع: فارس)
«امارات، کره‌جنوبی، ترکیه، سوئیس و آلمان پنج کشوری بودند که در سه ماهه نخست امسال ایران بیشترین کسری تراز تجاری را با آنها داشته است.
براساس آمار گمرک ایران تراز تجاری ایران در سه ماهه نخست امسال با کشورهای کره‌جنوبی و ترکیه به ترتیب به یک میلیارد و 9 و 981 میلیون دلار منفی رسید.» (منبع:ایسنا)
شاید توهم توطئه به نظر برسد اما خودمانیم چندین و چند سریال از این دو کشور که دومین و سومین کشوری هستند که ایران بیشترین کسری تراز تجاری را با آنها دارد، توسط ایرانیان دنبال می‌شوند؟!
فرهنگ با سریال های یک کشور (بخوانید قدرت رسانه) تا آن جا قابل نفوذ است که نوعی ترشی که در اکثر سریال‌های امروزی کره‌ای پیوسته نامش شنیده می‌شود مشتری داخلی پیدا کرده و مغازه‌دار را مجاب می‌کند که با کاغذی بر شیشه موجودیت آن را اعلام نماید! سریال‌های ترکی که جای خود دارد. سریال‌هایی که ایده‌ی عثمانی نوین را دنبال کرده و متاسفانه برای نمونه سریال MUHTEŞEM YÜZYIL (صد سال باشکوه عثمانی) که در لفافه‌ی حریم سلطان(!) بینندگان ایرانی را مجذوب خود می‌کند. بیننده‌ای که نمی‌داند در این 100 سال باشکوه به دست عثمانی چه بر سر ایران سرفراز آمد.
یک سوزن هم به خودمان بزنیم.
سیمای ما تا کنون چندین سریال تاریخی کره‌ای پخش کرده است که بالاترین آمار بیننده را هم دارا بوده‌اند، از شخصیت صبور و تلاش‌گرِ یانگومِ جواهری در قصر گرفته تا افسانه‌های جومونگ و دونگ‌یی و تاجر پوسان و ...
سریال‌هایی که شخصا همه را به طور کامل دنبال می‌کردم. همان تاجر پوسان که زیرکانه اقتصاد کره‌ای را متبلور می‌کرد. همان جومونگ که شرکت‌های معظم کره‌ای با بازیگر محبوب آن در ایران تبلیغات فراوان می‌کنند، شرکت‌هایی که آن چنان در عرصه‌ی اقتصاد ایران جولان میدهند که با تصمیمات خود در بازار می‌توانند سبب بیکاری جمع کثیری از کارگران ایرانی شوند (همان گونه که گاهی فریاد کارگران ایرانی در مذمّت تصمیمات این شرکت‌ها از رادیوی وطنی به گوش می‌رسد).
خودمانیم، در خانه‌ی من و تو چند قلم جنس کره‌ای یافت می‌شود ؟!
امروز خلاصه هر چه کنیم، کیمچی موجود است!
نمی‌دانم به عمق موضوع پی می‌بریم یا که خیر اما امیدوارم...
روزی بر شیشه‌ی مغازه‌های کره‌ای ببینیم:
이란 손잡이 Béjart 대서양 표준시가 존재합니다!
(هفتِ بیجار ایرانی موجود است!)
منبع: وبلاگ دلنوشته های من
