به گزارش سرویس سیاسی جهان نيوز، از ابتدای آغاز به کار دولت یازدهم و حتی پیش از آن در انتخابات ریاست جمهوری، حسن روحانی بر چند واژه تاکید داشت؛ واژه هایی که «اعتدال» شاه بیت آن و «نقدپذیری» در مرحله بعدی، پرکاربردترین اصطلاحات وی لقب گرفتند.
در این میان سهم نقدپذیر بودن دولت یازدهم در دوران پس از ریاست جمهوری و تحمل صدای مخالف بیشتر از دیگر واژه ها بود.
بررسی عملکرد دولت تدبیر و امید نشان می دهد که این دولت به مرور و با فاصله گرفتن از نقطه شروع، رفتار خود با منتقدان را نیز تغییر داده و روندی را در پیش گرفت که نتیجه آن حمایت از توقیف چندین روزنامه و تلاش برای جلوگیری از هرگونه نقد نسبت به توافق ژنو بود
رئیس دولت یازدهم در اظهاراتی جنجالی و درست در جایی که توافق ژنو و فواید آن را برای دانشگاه یادآور می شد، منتقدان این توافق نامه را در معرض انتقاد شدید خود قرار داد.
روحانی گفت: «لااقل این توافق ژنو اولین گشایش برای دانشگاه و برای پول دانشجوها بود؛ فقط یک عده معدود که از جای معدود تغذیه میشوند. آنها باید حرف بزنند؟ آنها هم البته حرف بزنند اشکال ندارد، نقد کنند اشکال ندارد؛ چرا فقط یک عده کمسواد بیایند حرف بزنند؟ استادان دانشمند ما بزرگان دانشگاه ما خصوصی چرا حرف میزنند ولی نمیآیند در میدان.»
فاجعه بیسابقه؛ رسانهها شوکه شدهاند
برخی از اساتید دانشگاه که در جایگاه منتقدان توافق ژنو قرار داشتند با انتشار بیانیه هایی نسبت به ادبیات به کار گرفته شده از سوی رئیس جمهور انتقاد کردند.
ماجرای دیگر برمیگردد به اظهارات روشنگرانه ایت الله آملی لاریجانی، رئیس قوه قضائیه درباره تلاش حسن روحانی، رئیس جمهور برای توقیف برخی رسانه ها که بازتاب گسترده ای در افکار عمومی داشت.
پس از حمله تند حسن روحانی به دستگاه قضایی در مراسم افتتاحیه نمایشگاه مطبوعات، آیت الله صادق آملی لاریجانی توضیحاتی درباره رفتار دولت در قبال مقوله آزادی بیان مطرح کرد. رئیس دستگاه قضا در اینباره گفت:" برادر بزرگوار شما خودتان شفاهاً یا کتباً با واسطه یا بیواسطه بارها گفته اید که چرا با فلان روزنامه یا فلان سایت برخورد نمی کنید یا نزد مقام معظم رهبری گلایه می کنید که چرا دستگاه قضایی با فلان روزنامه برخورد نکرده است. اما وقتی در بین اهالی مطبوعات و رسانه حضور می یابید ندای آزادی مطبوعات سر می دهید و اینکه قلمها را نشکنید و دهانها را نبندید!"
این اظهارات آیت الله املی لاریجانی درباره تلاش های حسن روحانی برای توقیف برخی مطبوعات، تاحدود زیادی وضعیت نگاه دولت به مقوله آزادی بیان، بستن دهان منتقدان و رقیبان و نیز تکلیف "قلم های شکسته" را روشن کرد.
اظهارات آیتالله آملیلاریجانی نشان میدهد این رفتار رئیسجمهور به صورت مکرر بوده است. یعنی بارها و به طرق مختلف روحانی برای بستن دهان رقیبان و منتقدان اقدام کرده است. این یک فاجعه و یک اتفاق بیسابقه در مدیریت اجرایی کشور است.
با این حال اما پس از اظهارات آیت الله آملی لاریجانی، یک سوال مهم در افکار عمومی و بخصوص در رسانه ها مطرح شد. و آن این بود که "روحانی دنبال بستن کدام روزنامه بود؟" روحانی برای بستن دهان کدام رسانه ها، به ایت الله املی لاریجانی سفارش کرد؟
بر اساس اطلاعات بدست امده، روزنامه ای که حسن روحانی به دنبال توقیف آن بوده است؛ روزنامه "وطن امروز" به صاحب امتیازی مهرداد بذرپاش است. روزنامه ای که در دایره منتقدان سفت و سخت دولت یازدهم قرار دارد و از همین رو هم بارها و با شکایت دولت و مجموعه های منتسب به آن، راهی دادگاه شده است.
آزادی بیان و شنیدن صدای منتقدان از جمله وعده های دولت یازدهم بود. اما از همان روزهای اول عصبانیت و توهین به منتقدان تردیدهایی را نسبت به این وعده ایجاد می کرد.
دریافت.mp4
حسن روحانی با چه لحنی منتقدان را خطاب قرار داده است
منتقدان حجتالاسلام روحانی معتقدند که او در زمینه آزادی بیان کارنامه روشنی ندارد؛ جدای از شکایتهایی که از رسانههای منتقد در دولت حجتالاسلام روحانی انجام شده، منتقدان حجم "زیاد" کنایهها و بعضاً "اهانت"های حجتالاسلام روحانی در قبال منتقدان را جزو نشانههای مهم عدم اعتقاد واقعی ایشان به این شعار میدانند.
در میان سخنرانیهای رئیسجمهور در طول سالهای گذشته مواردی جمعآوری شده است که میتواند اهانت به منتقدان تلقی شود. آنچه در ذیل میآید بخشی از توصیفات رئیسجمهور درباره منتقدان است. در میان این گزارهها، از عناوینی چون "عصر حجریها"، "بزدلهای سیاسی"، "اقلیت تندرو"، "هراسان و ترسان و لرزان"، "تازه به دوران رسیده"، تا توصیفاتی چون "کاسبان تحریم"، "بددل، بدبین، بدزبان" و "یک عده کودک" و "دروغگو" و "فحاش" به چشم میخورد.