نرمش است نه چرخش
مهدی فضائلی
سه شنبه ۱۶ مهر ۱۳۹۲ ساعت ۱۱:۲۵
کد مطلب: 318200
این نوشتار درصدد مخالفت یا موافقت با آنچه در حال انجام است، نیست بلکه نقطه تمرکز این یادداشت تفسیر «صدای واحد» است.
سخن آقای روحانی به عنوان یک سیاستمدار آشنا به زبان دیپلماسی، سنجیده و دقیق است.
ایشان نگفتند انتظار ما از «آمریکا» شنیدن صدای واحد است بلکه انتظارشان را متوجه «واشنگتن» کردند و در زبان دیپلماسی وقتی سخن از پایتخت یا مرکز سیاسی حکومتی می شود معنای آن موضع حاکمیت است.
به این معنا و از این منظر، تعمیم سخن رئیس جمهور به داخل، تعمیم درست و بجایی است. یعنی از مجموعه حاکمیت نظام جمهوری اسلامی ایران نیز باید صدای واحد شنیده شود که همین طور هم هست.
امروز همه دستگاه ها و نهادهای حاکمیتی ایران و در رأس آنها رهبر معظم انقلاب اسلامی، صراحتا از مواضع رئیس جمهور و دستگاه دیپلماسی کشور حمایت می کنند و اگر گلایه ای هم از اقدام نسنجیده و نابجایی داشته باشند درحد خودش تذکر داده و اجازه نمی دهند کلیت اقدام دولت زیرسوال برود، مگر خدای ناکرده از مسیر خارج شود.
اما اگر منظور از صدای واحد این باشد که هیچ کس یا هیچ یک از احزاب، تشکل ها، روزنامه نگاران و ... اعتراض یا حتی نقدی نداشته باشد و اگر چنین شد نقض صدای واحد است، این برداشت و تعمیمی در این حد، ناصواب و نابجاست.
فراموش نکنیم به تعبیر امام راحل (ره)، آمریکا «شیطان بزرگ»، «ابر جنایتکار تاریخ»، «ام الفساد»، «دشمن شماره اول بشر» و «دشمن اسلام» است.
همچنین از خاطرمان نرود که بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران تأکید فرمودند: «ایران دستش را پیش آمریکا ان شاءالله تا ابد دراز نمی کند و لو این که فانی شود» یا در وصیت نامه (آخرین سند ماندگار امام(ره)) خود می گویند: «اگر با دست جنایتکار آمریکا محو شویم و خدای خویش را ملاقات کنیم، بهتر از این است که در زیر پرچم ارتش سیاه غرب، زندگی اشرافی داشته باشیم.» و صدها مورد دیگر که مجال اشاره به همه آنها نیست.
آیا با این مواضع که مشابه آنها را در کلام رهبر فرزانه انقلاب اسلامی نیز به وفور می توان یافت، باید انتظار داشته باشیم نیروهای دلسوز انقلاب نه در مخالفت با نرمش قهرمانانه بلکه در مخالفت با تفسیر موسع از این تاکتیک و هشدار نسبت به زیاده روی های احتمالی، همگی سکوت کنند، آن هم در حالی که عده ای واداده آنچنان ذوق زده شده اند که تیتر روزنامه ها و نظراتشان، سخنگویی کاخ سفید را تداعی می کند؟
قطعا صدای واحد از تهران نمی تواند و نباید به نقدهای دلسوزانه و مستدل تعمیم پیدا کند و البته واضح و بی نیاز از توضیح است که هیچ کس اقدام های غیراخلاقی و خلاف موازین را در کنار چنین نقدها یا اعتراض هایی مورد حمایت قرار نمی دهد.
نقد، اعتراض و هشدار مستدل و منطقی نه تنها هیچ ایرادی ندارد بلکه باید باشد تا پشتوانه دیپلماسی کشور قرار گیرد و ما مرتکب ارزان فروشی نشویم و دشمن را به زیاده خواهی تشویق نکنیم.
و سخن آخر این که، آنچه باید قهرمانانه انجام شود «نرمش» است و نه «چرخش»؛ گر چه عده ای اندک به جای نرمش، چرخش را طلب می کنند، آن هم نه «قهرمانانه» بلکه «ذلیلانه»!
