شنبه ۸ ارديبهشت ۱۴۰۳ - 27 Apr 2024
 
۰

می‌خواستم دستی را ببوسم که نمی‌گذاشت

دوشنبه ۴ دی ۱۳۹۱ ساعت ۰۸:۲۱
کد مطلب: 262056
می‌خواستم دستی را ببوسم که همیشه پس می‌کشید و نمی‌گذاشت، اما حالا توان حرکت نداشت و از سوزن‌های بیمارستان مجروح بود؛ دستی که در پرتگاه‌های خطرناک، فراوان به دعا، نصیحت و مهر دیده بودم.
به گزارش جهان به نقل از فارس، نیازی به القاب گوناگون نیست همین که بگویی «آقا مجتبی» همه می‌دانند آن مجتهد صاحب رساله‌ای را می‌گویی که سال‌هاست درس اخلاق چهارشنبه‌هایش در خیابان ایران، گوش اهل معرفت در ایران و خارج ایران را پُر کرده است. همان شاگرد مبارز و مبرّز امام راحل که راه او را در تهران، در پایتخت، در شهری که سال‌ها برای دور نگه‌داشتنش از معنویت تلاش کرده بودند،‌ ادامه داد.
 
همان شخصیتی که بسیاری از ابهت و نفوذ کلامش به خیلی چیزها پی برده بودند چه برسد به افرادی که پای درس‌ها و جلساتش رشد کردند و امروز در عرصه‌های گوناگون نظام و جامعه اسلامی خدمت می‌کنند.

آیت‌الله‌ مجتبی تهرانی متولد سال 1312 در تهران است که علاوه بر تدریس در حوزه‌های علمیه تهران، عضو مجمع فضلای مجدّ و مستعد ام‌القرای انقلاب اسلامی است. همچنین مباحث اخلاقی و عرفانی این استاد وارسته مخاطبان بسیاری دارد. جدّ بزرگوارش شهید کلهر از شهدای مشروطیت است. 
 
آقا مجتبی از شاگردان خاص امام خمینی(ره) است که محضر علمی و معرفتی ایشان را به خوبی درک کرده و از جمله اولین کسانی به شمار می‌رود که مباحث درسی امام(ره) را در سنین جوانی تدوین کرده است. وقتی حضرت امام خمینی(ره) به عراق تبعید شد وی نیز به نجف اشرف رفت و در جلسه درس امام خمینی(ره) شرکت کرد.
 
آیت‌الله تهرانی به لحاظ اخلاقی و سلوکی به شدت از حضرت امام خمینی(ره) متأثر است و طرز تفکر معنوی و سلوکی آن‌ها در مقام نظر و عمل کاملا با هم مشابهت دارد. آقا مجتبی از نظر مبانی اجتماعی و مواضع سیاسی نیز تماماً در استاد خویش ذوب شده است.
 
در واقع، آیت‌الله تهرانی مثلثی از علم، تقوا و بصیرت است که به جای بیان اخلاق و خواندن ساده روایات به تبیین دانش اخلاق می‌پردازد و بارها با بیان فقه‌الحدیث و اختلاف روایات و رابطه آنها با آیات قرآن، سطح مباحث را به صورت نظام‌مند در جلسات ارتقا می‌بخشد که در نوع خود بی‌نظیر و به نوعی نوآوری در دانش اخلاق است.
 
جنس جلسات اخلاق حاج آقا مجتبی تهرانی با همه سخنرانی‌ها فرق می‌کند، معمولا در این جلسه تمام افراد قلم و کاغذ دارند و مباحث را یادداشت می‌کنند؛ خواندن خطبه در ابتدا و دعا کردن در انتهای مراسم جزو موارد ثابت کلاس اخلاق حاج آقا است.
 
این مرد الهی جامعیت دارد؛ علاوه بر فقاهت، درس اصول فنی و محکمی دارد، در اخلاق صاحب سبک است و تفصیلی که در اخلاق داده سابقه ندارد. از یک طرف تمام تأکیدش بر عقلانیت و فکر و محکمات است و از طرف دیگر، هنگام روضه‌ و ذکر مصیبت چیزی از توسل محکم‌تر نمی‌بیند، شور را نفی نمی‌کند اما مأموریت خود را در ترویج شعور می‌داند.

اقشار مختلفی در کلاس‌های اخلاق این استاد وارسته شرکت می‌کردند و جلساتش فقط به طلاب اختصاص نداشت بلکه هر کسی به اندازه ظرفیتش می‌توانست از آیت‌الله تهرانی بهره ببرد؛ از هر قشری، بازاری، دانشجو، طلبه و حتی دانش‌آموزان به ویژه دبیرستانی‌ها می‌توانستند از مطالب آقا مجتبی تهرانی استفاده کنند.
 
آیت‌الله تهرانی اصرار دارد که گمنام و ناشناخته باقی بماند به همین دلیل علاقه ندارد عکسی از وی گرفته شود، همچنین آینده‌نگری و شناخت عمیق افراد و روابط آنها از خصوصیاتی است که در کمتر کسی دیده می‌شود.
 
استاد اخلاق و مرجع تقلید تهران، همواره تحولات جهان را با دقت دنبال می‌کند و حتی گاهی به برخی اخبار ورزشی مربوط به خارج کشور نیز واکنش‌هایی نشان می‌دهد که حیرت‌انگیز بوده، و فتوا و مهمتر از آن رفتار صریح وی در وجوب حفظ نظام و تقویت آن، برای همگان مشهود است.

* اولین مراسم ارتحال حاج آقا مصطفی خمینی توسط آیت‌الله تهرانی برگزار شد

 
حجت‌الاسلام محمدرضا زائری، مدیرمسئول نشریه «خیمه» از ملاقاتش با آیت‌الله تهرانی در بیمارستان می‌گوید: می‌خواستم دستی را ببوسم که همیشه پس می‌کشید و نمی‌گذاشت اما حالا توان حرکت نداشت و از سوزن‌های بیمارستان مجروح شده بود. دستی که بر سر پرتگاه‌های خطرناک و «علی شفا جرفٍ»های فراوان، به دعا، نصیحت و عتاب و مهر دیده بودم. به آن چهره ملکوتی و تابناک خیره شدم و اشک‌هایم آرام و بی‌اختیار سرازیر شد.
 
وی افزود: اولین بار بود که می‌خواستم حرف‌های نگفته‌ام را رو در رو بزنم، همان طور که با مهربانی و خستگی نگاهم می‌کرد، گفتم: من مرده بودم شما زنده‌ام کردید، من پیش خدا شهادت می‌دهم که شما دست ما را گرفته‌اید! و نمی‌دانم دیگر چه گفتم که تمام خاطرات ایشان جلوی چشمانم زنده شد.
 
حجت‌الاسلام مهدی غلامعلی، عضو هیئت علمی دانشگاه قرآن و حدیث، اظهار می‌دارد: پدرم که توفیق درک مرحوم حاج میرزا عبدالعلی تهرانی، پدر حاج آقا مجتبی را هم داشته، همیشه از شجاعت حاج آقا مجتبی در دوران ستم‌شاهی سخن می‌گوید. ایشان می‌گوید: حاج آقا مجتبی اولین کسی بود که در تهران مراسم ختمی برای شهادت حاج آقا مصطفی فرزند امام خمینی(ره) برپا کرد با اینکه مأموران ساواک در تمام کوچه‌های منتهی به مسجد جامع، دوشادوش یکدیگر ایستاده بودند اما خوشبختانه جمعیت خوبی جمع شد. به امید سلامتی کامل هرچه زودتر این عالم ربانی.

حجت‌الاسلام والمسلمین علی اکبر رشاد، رئیس پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی در گفت‌وگو با نشریه پنجره، بیان می‌کند: هر سال روز میلاد امام رضا(ع) مراسمی را به مناسبت عمامه‌گذاری طلاب برگزار می‌کنیم و از آیت‌الله تهرانی نیز دعوت می‌کنیم تا طلاب به دست ایشان معمم شوند؛ با وجود اینکه ایشان هیچ وقت اجازه نمی‌دهند عکسی از این مراسم گرفته شود اما این بار از دو تا از عکاسان دعوت کردیم تا از این مجالس عکس بگیرند و به حاج آقامجتبی گفتم اشکال شرعی برای عکس گرفتن وجود ندارد و هر چه در این باره بگویید، توجهی نخواهم کرد.
 
* در بستر بیماری هم می‌گوید: از طرف من به نیازمندان کمک کنید
 
محسن اسماعیلی، عضو شورای نگهبان و رئیس دانشکده حقوق دانشگاه امام صادق(ع) که اولین دیدار خود با آیت‌الله تهرانی را مربوط به پانزدهم دی‌ماه 1361 ذکر می‌کند، می‌گوید: در آن چهارشنبه سرنوشت‌ساز، توفیق رفیق راه شد و به محضر ایشان راه یافتم و گمشده خود را پیدا کردم و به لطف خدا تاکنون از این نعمت بی‌بدیل بهره‌مند بوده‌ام و در حال حاضر سخت چشم به راه هستم که این پیر میدان‌دار علم و اخلاق از بستر بیماری برخیزد و همچنان به نورافشانی بپردازد.
 
وی تصریح می‌کند: چند شب پیش که بیمارستان بودم در همان حال بیماری باز هم به فکر مشکلات اقتصادی مردم و گرانی‌ها بودند و دستور دادند که از طرف من به نیازمندان صدقه بدهید.

به گزارش فارس، چندی است که این مرد عارف و سالک طریق الهی در بستر بیماری و در بیمارستان به سر می‌برد از این رو از تمام مؤمنان و مشتاقان درخواست می‌شود تا با دعا و توسل خویش، بقای عمر شریف این مرجع تقلید و تمامی خادمان مخلص شریعت را از خدای متعال طلب کنند.
نام شما

آدرس ايميل شما
برای ارتقای فرهنگ نقد و انتقاد و کمک به پیشرفت فرهنگ و اخلاق جامعه، تلاش کنیم به جای توهین و تمسخر دیگران، نظرات و استدلال هایمان را در رد یا قبول مطالب عنوان کنیم.
نظر شما *