لبخند برنده جایزه صلح نوبل به قتل عام
دوشنبه ۲ مرداد ۱۳۹۱ ساعت ۱۶:۵۹
کد مطلب: 235464
جالب اینجاست كه مدافعان حقوق بشر و آزادی سیاسی در غرب، تازمانی كه كشورهای اسلامی به اعتراض نپرداختند و نامه رسمی جمهوری اسلامی ایران به سازمان ملل منتشر نشده بود چشمان خود را به تحولات در میانمار یا برمه سابق بستند و در حالی كه درگیری‌های قومی-مذهبی در این كشور تاكنون باعث كشته شدن تعداد زیادی از مسلمانان معروف به روهینجا شده است، اما اخبار اندكی از این رسانه‌ها یافت می شود كه بیشتر آنها تنها به چند روز اخیر مربوط می شود كه از حجم خشونت ها كاسته شده است. ظاهرا وجدان كشورهای غربی تنها در مقابل تحولاتی كه به منافع آنها كمك می كند بیدار می شود و آن را محكوم می كند، اما در مورد مسلمانان میانمار نیز همچون تحولات در بحرین و عربستان به خواب عمیقی فرو رفته و ممكن است به این زودی ها بیدار نشود.
**مسلمانان، تنها هدف خشونت های میانمار
سازمان عفو بین الملل مسلمانان را هدف اقدام جنایتكارانه بودایی های میانمار عنوان و تاكید كرد كه این درگیری ها موج گسترده‌ای از كشتار مسلمانان، تجاوز و سو استفاده از این اقلیت را به همراه داشته است.
درگیری های قومی و اجتماعی كه از حدود دو ماه قبل بخش‌های غربی میانمار یا برمه در منطقه ساحلی 'راكین' را در بر گرفته است در نهایت دولت این كشور را مجبور كرد كه پس از نظاره و تحریك شش هفته نسل كشی وضعیت فوق العاده اعلام كرده و تلاش كند تا قتل عام بیشتر اقلیت مسلمان برمه را كه روهینجا نامیده می شوند، مانع شود، اما 'وین میایینگ' یكی از سخنگویان دولت میانمار گزارش سازمان عفو بین الملل را نادرست و جهت گیرانه دانست و مدعی شد كه این اظهارات برخلاف واقعیات منطقه بوده و منطقه كاملا آرام است.
این درحالی است كه كشورهای مختلف كمك های انساندوستانه ای را برای این اقلیت اختصاص داده اند، زیرا به واسطه تعصبات دینی بوداییان، مسلمانان بسیاری از دارایی ها و منازل و زمین های كشاورزی خود را از دست داده اند و برخی از آنها هم به كشورهای همسایه فرار كرده اند.
**نقش دولت در خشونت ها
كشتارها در ماه می (اردیبهشت ماه سال جاری) به صورت پراكنده آغاز شد كه باعث تلفاتی برای هر دو طرف شد. این تحولات به سرعت گسترش یافت و مناطق ساحلی غرب این كشور را در بر گرفت. دهم ژوئن دولت با استفاده از ارتش تلاش كرد منطقه را آرام كند، اما در نهایت موفق نبود. از آن زمان به بعد، علاوه بر كشته شدن تعداد زیادی از افراد، هزاران خانه نیز در آتش سوخت تا اینكه ماه گذشته این خشونت ها به اوج رسید.
سازمان عفو بین الملل عاملان اصلی این جنایات را نیروهای امنیتی، ارتش و پلیس این كشور به همراه بودائیان منطقه راكین دانست كه علیه مسلمانان روهینجا حملات را ترتیب دادند، زیرا بودائیان، اقلیت مسلمان را خارجی دانسته و معتقدند این افراد شهروند میانمار نیستند و باید به عنوان مهاجر غیرقانونی و یا ساكنان غیرمجاز از این كشور اخراج و به كشورهای همسایه همچون بنگلادش فرستاده شوند. در همین حال بنگلادش نیز اعتقاد دارد كه این اقلیت قرن ها و قبل از استقلال این كشور از بریتانیا در میانمار زندگی كرده‌اند و به عنوان شهروند برمه ای شناخته شده اند.
براساس برآورد سازمان ملل حدود 800 هزار نفر روهینجایی در میانمار زندگی می كنند كه هر ساله هزاران نفر از آنها به خاطر شرایط بد این كشور به امید زندگی بهتر به بنگلادش، مالزی و دیگر كشورهای منطقه فرار می كنند، اما در آنجا مورد سواستفاده‌های متعدد قرار می گیرند.
یكی از پژوهشگران سازمان عفو بین الملل كه در تایلند مستقر است تاكید دارد كه خشونت‌ها یك سویه بوده و هدف آن تنها مسلمانان روهینجا هستند. حتی برخی از این فجایع به وسیله اعضای نیروهای امنیتی رقم خورد. در بسیاری از موارد نیز نیروهای دولتی چشم خود را بستند.
وی می گوید كه دستگیری ها در چند روز اخیر نیز بشدت افزایش داشته و تقریبا همه آن ها از مسلمانان میانماری بوده اند. نیروهایی كه مسوول برقراری آرامش در منطقه بودند تنها به بازداشت مسلمانان پرداختند.
سازمان عفوبین الملل از دولت این كشور خواست كه اقلیت مسلمان را به عنوان شهروند میانماری پذیرا باشد، زیرا براساس قوانین حقوق بشری سازمان ملل نباید هیچ فردی بدون ملیت باشد.
البته برمه یا میانمار با درگیری های متعدد قومی قبیله ای كه در مناطق مرزی زندگی می كنند، در چند سال اخیر مواجه بوده كه در مورد برخی از این تنش ها آتش بس اعلام كرد، اما همین آتش بس شكننده هر از چندگاهی دوباره شعله ور می شود. اكنون دولت این كشور با اقلیت كاچین در شمال این كشور نیز درگیر جنگ است.
**رییس جمهوری میانمار به صورت تلویحی خشونت ها را تایید كرد
گاردین در زمینه فجایع رخ داده در این كشور نوشت: به اعتقاد گروه‌های حقوق بشری، بودائیان راكین و نیروهای امنیتی عامل ضرب و شتم، كشتار و تجاوز علیه مسلمانان هستند و باعث آغاز دور جدید از ناآرامی در این كشور شده اند، زیرا آنها اعضای روهینجا را بنگلادشی می دانند.
به نظر عفو بین الملل این ناآرامی ها خونبارترین درگیری های داخلی میانمار در چند سال گذشته است كه حتی به وسیله نیروهای ارتش، پلیس و گروه های وابسته به دولت حمایت می شود، اما جالب ترین نكته این است كه به تازگی 'تین سین' رییس جمهور میانمار در اطلاعیه‌ای اعلام كرد كه راه حل صلح در این كشور فرستادن كلیه اتباع روهینجایی به یك كشور ثالث است و یا اینكه سازمان ملل آنها را در كمپ های اوارگان تنگه دارد. البته مقام های سازمان ملل صریحا این پیشنهادات را نپذیرفتند.
گفته می شود كه قرار است به زودی رییس جمهوری میانمار از بنگلادش دیدار كند و وضعیت این اقلیت مسلمان را بررسی كند.
رییس جمهوری میانمار در دیدار با 'آنتونیو گوتیرز' رییس كمیساریای عالی سازمان ملل در امور آوارگان تاكید داشت كه باید مسلمانان میانمار به یك كشور ثالث فرستاده شوند. وی تاكید دارد كه 'ما تنها در برابر قوم و نژاد خود دارای مسوولیت هستیم و ورود روهینجاها به میانمار غیرقانونی بوده و دولت مسئولیت پذیرش آن ها را ندارد.'
**پلیس میانمار، عامل كشتار و شكنجه
این خشونت ها درحالی شكل می گیرد كه این اقلیت مظلوم سال ها و دهه هاست كه با انواع سختی ها و محدودیت در زمینه های مختلف آموزشی، اقتصادی، سیاسی مواجه بوده اند و همیشه تقریبا مورد شكنجه و آزار و اذیت قرار گرفته اند. جالب اینجاست كه در زمان استقلال برمه از انگلیس اقلیت مسلمان نقش تاثیرگذاری داشتند و حتی تا مدتی در مجلس این كشور نمایندگانی داشتند، اما با روی كار آمدن نظامیان در راس حكومت، بحث خارجی بودن مسلمانان و به عبارتی بنگالی بودن آنها باب شد.
در همین حال 'الین پیرسون' معاون مدیركل دیدبان حقوق بشر در امور آسیا ضمن اینكه شرایط در میانمار را خشونت هایی وحشتناك توصیف كرد تاكید دارد كه جامعه بین‌المللی باید به شدت در برابر این دیدگاه كه باید این اقلیت را از میانمار به كشور دیگر اخراج كرد واكنش نشان دهد، زیرا پلیس محلی، ارتش و پلیس مرزی به این اقلیت شلیك می كنند و به راحتی آنها را می كشند، زیرا عملیات پاكسازی در جریان است. براساس اخبار، بسیاری از كودكان و جوانان روهینجایی بازداشت شده در مقر پلیس این كشور نیز شكنجه می‌شوند.
گفته می شود در سال 1982 قانونی در میانمار تصویب شد كه از به رسمیت شناختن روهینجاها به عنوان شهروند میانمار سرباز زد و پس از آن صدها هزار نفر از این اقلیت به بنگلادش فرار كردند، اما نگاهی به اسناد تاریخی نشان می دهد كه از قرن ها قبل این اقلیت از بنگلادش به مكان همجوار آن در میانمار كه آركان كه راخین یا راكین نیز نامیده می شود مهاجرت كردند. به همین دلیل صفت بنگالی بر آنها نهاده شد و هیچگاه در جامعه برمه پذیرفته نشدند زیرا بودایی نبودند، اما اكنون هیچ یك از این دو كشور پذیرای این اقلیت نیست.
**چشم بانوی حقوق بشر میانمار نیز بسته است!
در حالی كه 'آنگ سان سوچی' فعال حقوق بشر میانماری بعد از سال ها حبس در اروپا و در حال مسافرت از این كشور به كشور دیگر بود، جرقه های این نزاع از یك حادثه قابل پیشگیری، به بحرانی بزرگ كه مقدمه ای برای پاكسازی قومی حدودا یك میلیون نفره بود تبدیل شد. گفته می شود در اوج این خشونت ها در چند روز شش هزار روهینجایی به وسیله نیروهای دولتی قصابی شدند.
گاردین در این باره نوشت: در آن زمان كه این فعال حقوق بشری میانماری در لندن با سوالی در مورد شرایط اقلیت روهینجا و اقدام های خشونت بار علیه آن ها مواجه شد، گفت: 'من نمی دانم آن ها برمه ای هستند یا نه'.
این برنده جایزه به اصطلاح صلح نوبل با این جواب تایید كرد كه اگر ثابت شود كه روهینجاها برمه ای نباشند پس این جنایات علیه آنها می تواند قانونی باشد و قابل دفاع است.
وی با این پاسخ كوتاه نشان داد كه دیگر نمی توان به عنوان یك فعال حقوق بشر و یك فرد دموكراسی خواه از وی یاد كرد، زیرا اولویت حقوق بشر نگاه مساوی به انسان ها به عنوان بشر است و عضویت در یك نژاد و ملیت و تبار خاص ملاك برتری محسوب نمی شود.
به نظر می رسد كه قرار گرفتن در صدر اخبار جهان و دریافت جایزه صلح نوبل و رسیدن به مقام های سیاسی سان سوكی را از دیدگاه های آزادمنشانه دور كرده و وی چشمانش را در قبال هدفی كه سال ها در اسارت حكومت نظامیان در برمه دنبال می كرد بسته و نوعی محافظه كاری پیشه كرده است تا به جای حمایت از اصول انسانی و بشری به فكر جلب حمایت بوداییان میانمار باشد.
**15 سال حبس به خاطر....
جالب اینجاست كه برمه یا میانمار سال‌ها درگیر حكومت و استبداد نظامیان بود و تنها پس از تلاش ها و تحریم های بین المللی، نظامیان حاضر شدند از قدرت كناره گیری كرده و به نوعی دموكراسی در این كشور حاكم شود. هنوز چند ماهی از این تحولات و آزادی آنگ سان سو كی فعال حقوق بشر كه حدود 15 سال را در حبس گذرانده است و اكنون نماینده مجلس میانمار است نگذشته بود كه پاكسازی قومی گسترده، قتل و اخراج گروه روهینجا كه خواسته نظامیان در سال‌های طولانی حكومت بود در دستور كار قرار گرفت و عملی شد.
آنگ سان سوچی متولد سال 1945 در برمه و فرزند فعال حقوق مدنی این كشور 'آنگ سان' است كه تحصیلاتش را در برمه و هند و سپس در دانشگاه های انگلیس به پایان رساند. وی در سال 1988 برای مراقبت از مادر در حال مرگش به كشورش بازگشت كه همزمان شد با كشتار خونبار حكومت نظامیان در برمه. گفته می شود در 8 آگوست همان سال در یك تظاهرات 5 هزار نفر به وسیله دولت كشته شدند.
او در همان سال دبیر كل حزب تازه تاسیس National League for Democracy شد. در سال 1990 از شركتش در انتخابات جلوگیری شد. با اینكه سوكی و بسیاری از اعضای حزبش دستگیر و بازداشت بودند، اما آنها توانستند 82 درصد كرسی های مجلس را تصاحب كنند، اما نظامیان نتیجه انتخابات را نپذیرفتند.
سوچی به صورت متناوب و در چند نوبت به مدت طولانی زندانی و بازداشت و یا در حصر خانگی قرار داشت تا اینكه در سال 2010 و با حمایت های بین المللی، دولت نظامی این كشور مجبور شد وی را آزاد كند. وی تقریبا 15 سال از 21 سال منتهی به آزاد شدنش را در بازداشت سپری كرد. مقدمات انتقال قدرت از نظامیان به تدریج پیش رفت تا اینكه در انتخابات سال گذشته وی توانست به مجلس راه یابد و در نهایت توانست برای دریافت جایزه نوبلی كه در سال 1992 به وی تعلق گرفت راهی اروپا شود.
نشانه ها حاكی از آن است كه طرز تفكر نظام جدید در این كشور فرقی با گذشته نكرده و حتی برنده جایزه صلح نوبل نیز با اتخاذ رویكرد خنثی به حامیان خشونت پیوسته و آن را تایید كرده است، زیرا همچون پیشینیان خود اعتقاد دارد روهینجاها، شهروند میانمار نیستند و خارجیانی هستند كه بخش هایی از این كشور را اشغال كرده اند و باید كشتار شوند.
