در احوالات علامه طباطبایی آمده که بسیاری مواقع در پاسخ به سوال شاگردانش با لهجه شیرین آذری میگفتند «اگر بگویم نَمیدانم اشکالی دارد؟ والله نَمیدانم» یا میگفتند «نَمیدانم؛ باید مراجعه کنم»
