فرمانده نیروی دریایی ارتش در تازه‌ترین اظهارات خود از برنامه آینده نیروی دریایی ارتش پرده برداشته و در این باره می‌گوید: «ما در قطب جنوب ملکیت داریم و برنامه این است که پرچم ایران را آن‌جا بالا ببریم و یک پایگاه دایمی برای کار مشترک نظامی و علمی احداث کنیم.»
به گزارش جهان نيوز به نقل از روزنامه خراسان، «برای تاسیس پایگاه در قطب جنوب آماده می‌شویم»؛ خبری کوتاه اما بسیار مهم که فرمانده نیروی ارتش کشورمان در یک گفت‌وگوی زنده تلویزیونی از آن سخن گفت و مورد توجه رسانه های داخلی و خارجی قرار گرفت.
در جهان امروز ابرقدرت‌ها در تلاشاند با تعریف یک هژمونی و هندسه قدرت برای خود، قدرت و حضور در آب‌های بین‌المللی را تنها مخصوص خود بدانند. هژمونی که جمهوری اسلامی ایران به آن وقعی ننهاده و طی دهه اخیر و به کمک یکی از بازوهای توانمند خود یعنی نیروی دریایی ارتش، گام‌های مهمی درجهت شکست این هژمونی برداشته است. ناوگروه 86 نداجا نقش کلیدی در این چارچوب ایفا کرده و با انجام ماموریت های موفقیت‌آمیز در دورترین آبراه‌های جهان، جهانی را از عملکرد خود شگفت‌زده کرده است.
حالا دریادار ایرانی فرمانده نیروی دریایی ارتش در تازه‌ترین اظهارات خود از برنامه آینده نیروی دریایی ارتش پرده برداشته و در این باره می‌گوید: «ما در قطب جنوب ملکیت داریم و برنامه این است که پرچم ایران را آن‌جا بالا ببریم و یک پایگاه دایمی برای کار مشترک نظامی و علمی احداث کنیم.» «قطب جنوب» شاید در تصور بسیاری از ما، کوه‌های یخی و برفی با پنگوئن‌های بازیگوش است اما اکنون کشورهایی مانند استرالیا، چین و روسیه در مورد این منطقه سرشار از منابع غنی دریایی، معدنی و نفت و گاز ادعای ارضی دارند و در این قاره یخی برای کسب منافع بیشتر در تلاشاند تا از منابع سرشار در قاره های دیگر و دریاها بهره ببرند و گزافه نگفته ایم که اکنون آینده جهان در قطب جنوب تعریف می‌شود.
اولین بار و در سال 91 بود که سرلشکر باقری، رئیس ستاد کل نیروهای کشورمان، از حاکمیت ایران بر بخشی از قطب جنوب سخن به میان آورد و گفت که ایران به دلیل امکان دسترسی از طریق دریای مکران به قطب جنوب و حایل نبودن هیچ سرزمینی در این میان می‌تواند «بر طبق قوانین بین‌المللی در بخشی از قطب جنوب ادعای حاکمیت کند.» کمی بعد و با عضویت جمهوری اسلامی ایران در کمیته علمی تحقیقات جنوبگان در سال ۱۳۹۳ که در جریان سی و سومین نشست کمیته در اوکلند نیوزیلند تصویب شد، زمینه مشارکت ایران در تحقیقات جنوبگان و پیگیری طرح احداث پایگاه دایمی تحقیقاتی در قطب جنوب فراهم شد. در همان سال‌ها مشاور معاون علمی و فناوری ریاست جمهوری نیز از لزوم تاسیس پایگاه دایمی جمهوری اسلامی ایران در قطب جنوب سخن به میان آورد و ضمن تاکید بر این مهم که امروز حدود 70 مرکز فعال پژوهشی در قطب جنوب وجود دارد، این ناحیه را یک ناحیه استراتژیک توصیف و اظهار کرد :«قاره جنوبگان با وسعت 14 میلیون و ششصد هزار کیلومتر مربع بیش از هشت و نیم برابر مساحت ایران است؛ تقریبا 70 درصد منابع آب شیرین جهان در قطب جنوب وجود دارد و این در حالی است که این ناحیه سردترین منطقه جهان است و دمای آن به منفی 90 درجه هم می‌رسد. اکنون حدود 30 کشور از جمله آمریکا، روسیه، شیلی، فرانسه، آرژانتین، هند، پاکستان و برزیل در جنوبگان ایستگاه تحقیقاتی دارند که روسیه با 10 ایستگاه بیشترین ایستگاه را داراست.»
او در بخش دیگری از سخنان خود درباره اهمیت این ناحیه گفته بود: «تا قبل از قرن بیستم این ناحیه اهمیتی در سیاست بین‌الملل نداشت ولی امروز کشورهای دنیا در تلاشاند برای منابع سرشار در قاره و دریاهای اطراف بهره ببرند و آینده جهان در قطب جنوب تعریف خواهد شد. جنوبگان یکی از حوزه های اصلی زمین شناسی است؛ نمونه‌هایی نظیر دیرینه شناسی، آتشفشان شناسی، سنگ شناسی و ژئوفیزیک و همچنین یخچال شناسی از دیگر حوزه های علوم زمین هستند که در این منطقه حائز اهمیت‌اند. جنوبگان یک آزمایشگاه طبیعی برای انجام مطالعات علمی زمین شناسی و زیست محیطی است و با مطالعات مغزه‌های یخی به دست آمده از این قاره می‌توان به عنوان یک مخزن ارزشمند اطلاعات در خصوص اقلیم گذشته و تاریخچه محیطی زمین اطلاعات مهمی را به دست آورد.» با وجود این سال هاست که کار تاسیس اولین پایگاه دایمی ایران در قطب جنوب در حد حرف باقی مانده و اجرایی نشده است؛ اما امید می‌رود که نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی که توانسته ماموریت های مهمی از جمله سفر 8 ماه به دور دنیا را با موفقیت پشت سر بگذارد، این بار نیز این طرح را عملیاتی کند و با ایجاد پایگاه دایمی در قطب جنوب گامی بلند و مهم در ارتقای جایگاه جهانی ایران و بهره مندی هر چه بهتر و بیشتر علمی و اقتصادی کشور از این منطقه و همچنین شکست هژمونی کشورهای قدرتمند بردارد. البته که نیروی دریایی ارتش برای رسیدن به این مهم باید سال‌ها برنامه‌ریزی کرده و زیرساخت‌های مهمی را حداقل در بنادر جنوبی کشور ایجاد کند و شناورهای بزرگ جهت رفت و آمد بسازد. همچنین نیاز است تا فناوری ساخت ایستگاه‌های قطبی در کشور توسعه پیدا کند.
