رهبری می‌فرمایند: از دوران حضرت آدم که رشته نبوّت‌ها و رسالت‌ها شروع شد تا زمان پیغمبر ما آن جایی که ترکیبِ بدیع و شیوای دین و سیاست در اوج خود به صورت یک سنّت ماندگار درآید و هدایت جامعه را تضمین کند، در قضیه غدیر اتّفاق افتاد.
به گزارش جهان نيوز به نقل از فارس، ایام غدیر برای مسلمین به ویژه شیعیان یکی از مهم‌ترین و ارزشمندترین اوقات است. ماجرای غدیر و جانشینی حضرت مولا علی(ع) در حقیقت، راهبردی مهم از سوی خدا و به وسیله رسول الله(ص) بود که دین اسلام و هدایت بشری به وسیله آن از گزند انحراف و تحریف در امان ماند. در ادامه سخنان حکیمِ مکتب اهل بیت(ع) حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در این باره را می‌خوانید.
غدیر زمانی است که جهاد انبیا به ثمر نشست
غدیر را فقط در حدّ یک نصب یا معرفی ساده که پیغمبر اکرم کسی را معرفی کرد، تلقّی نکنید. البته پیغمبر، امیرالمؤمنین را در حضور جمعِ چند ده هزار نفری مسلمان‌ها به خلافت منصوب کرد. در این تردیدی نیست و این مطلبی نیست که فقط شیعه آن را نقل کند. حادثه غدیر را برادران اهل سنّت ما و محدّثان آنها در کتاب‌های خود با همان خصوصیّاتی که شیعه نقل می‌کند، نقل کرده‌اند. این چیزی نیست که کسی بتواند آن را انکار کند؛ اما قضیه در این حد متوقّف نمی‌ماند. مسأله این است که از دوران حضرت آدم که رشته نبوّت‌ها و رسالت‌ها شروع شد و بارها و بارها حکومت‌های نبوی در طول تاریخ تشکیل گردید مثل سلیمان و داوود و کسان دیگری از بنی‌اسرائیل تا زمان پیغمبر ما آن جایی که ترکیبِ بدیع و شیوای دین و سیاست در اوج خود به صورت یک سنّت ماندگار درآید و هدایت جامعه را تضمین کند، در قضیه غدیر اتّفاق افتاد.
امامت در دعای ندبه
لذا در دعای ندبه‌می‌خوانیم: «فلمّا انقضت ایّامه اقام ولیّه علىّ‌بن‌ابی‌طالب صلواتک علیهما و الهما هادیا اذ کان هو المنذر و لکلّ قوم هاد» دعای ندبه یک خطبه غرّاست و تاریخچه این فکر و ریشه این حرکت را از دوران رسالت‌ها بیان می‌کند. اگر دقّت کنید، در این دعا هیچ نقطه اختلاف‌انگیزی بین شیعه و سنّی که جنگ تاریخىِ برافروخته شده به دست انسان‌های با انگیزه‌های مختلف است وجود ندارد و مسأله امامت و ولایت به صورت استدلالی بیان می‌شود. «اذ کان هو المنذر و لکلّ قوم هاد»؛ یعنی پیغمبر دارای مقام رسالت و انذار و تبشیر است؛ آغاز کننده یک راه و باز کننده افق در مقابل بشریّت است.
اما پیغمبر، ابدی و دائمی نیست. جوامع، هدایت کننده لازم دارند. این هدایت کننده را اسلام پیشبینی کرده است: معصومین در نسل‌های متعدّد پشت سر هم بیایند، زمام امور را به دست گیرند، جامعه را با تعلیمات قرآنىِ ناب و خالص در طول چند نسل و چند قرن هدایت کنند و در واقع همه افکار و خصوصیات و رفتارها و خُلقیّات اسلامی را در جامعه اسلامی نهادینه کنند. البته بعد از آن، باز حجّت خدا در میان مردم زنده می‌ماند؛ چون دنیا و بشریت بدون قیام حجّت امکان ندارد؛ اما بشریّت راه خود را پیدا می‌کرد، که این البته اتّفاق نیفتاد.
نقشه و طرح کلّىِ اسلام این است و این معنای غدیر است.
امامت یعنی چه؟
امامت، یعنی همان اوج معنای مطلوب اداره جامعه در مقابل انواع و اقسام مدیریّت‌های جامعه که از ضعف‌ها و شهوات و نخوت و فزون‌طلبىِ انسانی سرچشمه می‌گیرد. اسلام شیوه و نسخه امامت را به بشریّت ارائه می‌کند؛ یعنی این که یک انسان، هم دلش از فیض هدایت الهی سرشار و لبریز باشد، هم معارف دین را بشناسد و بفهمد یعنی راه را درست تشخیص دهد هم دارای قدرت عملکرد باشد که «یا یحیی خذ الکتاب بقوّة» هم جان و خواست و زندگی شخصی برایش حائز اهمیت نباشد؛ اما جان و زندگی و سعادت انسان‌ها برای او همه چیز باشد؛ که امیرالمؤمنین در کمتر از پنج سال حکومت خود، این را در عمل نشان داد. شما می‌بینید که مدّت کوتاهِ کمتر از پنج سال حکومت امیرالمؤمنین، به عنوان یک نمونه و الگو و چیزی که بشریّت آن را هرگز فراموش نخواهد کرد، در طول قرن‌ها همچنان می‌درخشد و باقی مانده است. این نتیجه درس و معنا و تفسیر واقعه غدیر است.
۱۳۸۰/۱۲/۱۲
