موضوع فضای مجازی "امّ المسائل" کنونی کشور ماست، با این حال حاکمیت با آن به صورت حاکمیتی برخورد نکرد و اگر طرح و برنامه ای بود، آن را رها کرد و منفعلانه با جوسازی ها همراه شد، این در حالی است که با این دست دست کردن‌ها، مردم در این فضای یله و بی در و پیکر از بعد فرهنگی، اقتصادی، امنیتی و غیره آن، ضربه های جبران ناپذیری خورده اند.
جهان نيوز - سید روح الله موسوی: حتماً شده که به عنوان پدر یا مادر فرزندتان شکایت کند که چرا اجازهٔ مثلاً فلان کار را به ما نمی دهی؟ شما را نمی دانم اما پاسخ من به فرزندم این است که آیا قبول داری من، تجربه و دانشم بیشتر است؟ حال وقتی بدانم آن چیز برایت مضر است، به حکم بزرگتر بودن نباید اجازه بدهم، که اگر بدهم و تو ضربه بخوری، خودت در آینده که بزرگ شدی توبیخم می کنی که: «من کم سنّ و سال بودم و کم تجربه، تو به عنوان پدر که هم دانش و هم قدرت داشتی چرا جلو من را نگرفتی و اجازه دادی؟ تو حتی می بایست با دعوا هم که شده، از این که در معرض خطر قرار بگیرم جلوگیری می کردی!»
این واقعا یک موضع و راهبرد منطقی است که والدین، باید تجربه،دانش و قدرت خود را برای خوشبختی فرزندان و محافظت آنها از آسیبها به کار گیرند. به نظرم همین قاعده البته با تأکید بیشتر دربارهٔ حاکمیت نیز صدق می کند. حاکمیت، هم نهاد و مراکز تولید علم را در اختیار دارد که می تواند با آن در چالشهای مختلف به راهکاری دانش بنیان دست پیدا کند، هم نهاد رسانه را تا افکار عمومی را نسبت به آن راهکار قانع سازد، و هم نهاد قدرت که راهکار را بر کرسی بنشاند. این در حالی است که حس می شود حاکمیت در کشور ما در موضوعات مختلف، «حاکمیتی» عمل نمی کند و منطق یک پدر دانا و مقتدر را در پیش نمی گیرد، بَل اتفاق افتاده که در یک موضوع کاملا تخصصی، افکار عمومی را مرجع تصمیم گیری قرار داده که در نهایت به ضرر خود مردم تمام گشته است.
اما حاکمیت باید بداند که همین مردم فردا روزی شما را توبیخ خواهند نمود که شما که همانند یک پدر می دانستید و می توانستید چرا ترک فعل کردید؟ اگر یادتان باشد، در زمان چالش کرونا رهبر معظم انقلاب، دولت و ستاد ملی مقابله با کرونا را توصیه فرمودند که در مدیریت این بیماری، «قاطع و حاکمیتی» همراه با اقناع افکار عمومی و هماهنگ و یکپارچه عمل نمایند و البته همان موقع تصریح کردند که این راهبرد به کرونا محدود نیست. به نظرم منظور ایشان همین بود که وقتی دولت با کمک کارشناسان زبده به یک راهبرد حساب شده و دانش بنیان برای مهار کرونا دست پیدا کرد و در این راستا محدودیت‌هایی را ضروری دانست، لازم است با قدرت و اقتدار و اعمال حاکمیت آن را عملی سازد تا از به خطر افتادن سلامت هم وطنان و داغدار شدن آنها جلوگیری نماید، که اگر نکند در دادگاه قضاوت فردای مردم محکوم خواهد بود.
در همین راستا می توان به موضوع فضای مجازی اشاره کرد که به نظر من -که سالها در این موضوع مطالعه جدی دارم - "امّ المسائل" کنونی کشور ماست، با این حال حاکمیت با آن به صورت حاکمیتی برخورد نکرد و اگر طرح و برنامه ای بود، آن را رها کرد و منفعلانه با جوسازی ها همراه شد، این در حالی است که با این دست دست کردن‌ها، مردم در این فضای یله و بی در و پیکر از بعد فرهنگی، اقتصادی، امنیتی و غیره آن، ضربه های جبران ناپذیری خورده اند. امروزه همه کارشناسان، بسیاری از مشکلات فرهنگ، خانواده، امنیت و حتی اقتصاد (همانند نوسان‌های ارزی) را در فضای مجازی و شبکه های اجتماعی ریشه یابی می کنند، این در حالی است که حاکمیت، طرح خاصی در معماری و مهندسی این فضا ندارد و بسیاری از مردمی که مبتلا به این مشکلات شده اند، در فضایی زندگی می کنند که مدیریت آن دست بیگانگان است و کشور ما حاکمیتی در آن ندارد که بخواهد اعمال حاکمیت نماید.
حال جناب حاکمیت! اگر مردمی که دچار این مشکلات شده اند به تو شکایت آورند که: «ما اگر با راهبرد صیانت فضای مجازی همراه نبودیم کارشناس نبودیم و از ابعاد پیچیده آن بی خبر بودیم. تو که می دانستی و اگر می خواستی، می توانستی راهبرد دانش بنیان در مهندسی و مدیریت آن به دست آوری و قدرت پیاده کردن آن را داشتی چرا کوتاهی کردی تا ما این همه آسیب ببینیم؟» در برابر آنها چه پاسخی داری؟ آیا پدر خوبی بوده ای؟! یک پدر دانا و مقتدر؟!
