به گزارش جهان نيوز به نقل از افکار نیوز، اهمیت حدیث در میان مسلمانان به این دلیل است که کلام معصوم ، از منابع اصلی استنباط احکام در فقه و عقاید در علم کلام محسوب می‌شود و همچنین، احادیث از منابع اولیه پژوهش‌های تاریخی هستند.
امام علی علیه السلام در روایتی به دوری از بخیل، حریص و ترسو توصیه کرده‌اند.
امام علی علیه السلام:
وَلاَ تُدْخِلَنَّ فِی مَشُورَتِکَ بَخِیلاً یَعْدِلُ بِکَ عَنِ الْفَضْلِ وَ یَعِدُکَ الْفَقْرَ، وَلاَ جَبَاناً یُضْعِفُکَ عَنِ الاُْمُورِ، وَلاَ حَرِیصاً یُزَیِّنُ لَکَ الشَّرَهَ بِالْجَوْرِ؛ فَإِنَّ الْبُخْلَ وَالْجُبْنَ وَالْحِرْصَ غَرَائِزُ شَتَّی، یَجْمَعُهَا سُوءُ الظَّنِّ بِاللهِ
هرگز بخیل را در مشورت خود دخالت مده، زیرا تو را از احسان و نیکی کردن منصرف می سازد و از تهی دستی و فقر می‌ترساند.
و نیز با شخص ترسو مشورت مکن که روحیه تو را در انجام امور تضعیف می کند
و از مشورت با افراد حریص بر حذر باش که حرص ورزیدن را از طریق ستمگری در نظرت زینت می دهند؛ زیرا «بخل» و «ترس» و «حرص»، تمایلات گوناگونی هستند که جامع آنها «سوء ظن» به خداوند است.
منبع: نامه ۵۳ نهج البلاغه
