واکنش ظریف به حمله به تأسیسات هسته‌ای
سه شنبه ۲۴ فروردين ۱۴۰۰ ساعت ۰۹:۳۵
کد مطلب: 760041
بسم الله الرحمن الرحیم
عالیجناب
قصدم از نگارش این متن آن است که به اطلاعتان برسانم که در ساعات اولیه صبح ۱۱ آوریل ۲۰۲۱ (۲۲ فروردین ۱۴۰۰)، یک خرابکاری خطرناک و غیرمسئولانه در شبکه توزیع برق کارخانه غنی‌سازی سوخت نطنز، موجب خاموشی و اختلال در فعالیت این تأسیسات هسته‌ای که تحت پادمان و نظارت گسترده آژانس بین‌المللی انرژی اتمی قرار داشته است، شد.
تدابیر مهار آلودگی به موقع و حرفه‌ای توسط مدیریت و کارکنان وظیفه‌شناس کارخانه غنی‌سازی سوخت نطنز و سازمان انرژی اتمی ایران، از آنچه که می‌توانست به یک فاجعه انسانی و زیست محیطی مبدل شود، جلوگیری کرد.
حمله عامدانه به یک تأسیسات هسته‌ای تحت پادمان – با ریسک بالای انتشار بالقوه مواد رادیواکتیو – یک اقدام مجرمانه تروریسم هسته‌ای است. از آنجا که این جنایت بین‌المللی می‌توانست تبعات احتمالی انسانی و زیست محیطی همه‌گیر داشته باشد، آنانی که این اقدام بزدلانه را طرح‌ریزی کرده، دستور آن را صادر کرده، در آن مشارکت کرده و آن را اجرا کرده‌اند، مرتکب یک جنایت جنگی شده‌اند؛ جنایتی که نباید بدون تنبیه باقی بماند. هر قدرتی که از این اقدام اطلاع یا رضایت داشته نیز باید به عنوان شریک جرم این جنایت جنگی، مسئول شناخته شود.
در حالی که از پاییز سال ۱۳۹۹، چندین مقام اسرائیلی علناً و به صراحت تهدید کرده‌اند که برای ممانعت از احیای برجام، دست به چنین عملیات‌هایی می‌زنند و بسیاری از رسانه‌های اسرائیلی و غربی تلویحاً نقش‌آفرینی جنایتکاران جنگی اسرائیلی در این تازه‌ترین نمونه از اقدام تروریستی را تأیید کرده (و حتی به آن بالیده‌اند)، ایران از هرگونه قضاوت نهایی در خصوص عامل این اقدام خودداری کرده، اما تحقیقاتی فراگیر در خصوص این خرابکاری و عاملان آن در جریان است.
با این وجود، باید به خاطر داشت که از زمان آغاز مذاکرات برنامه جامع اقدام مشترک در سال ۲۰۱۳، رژیم اسرائیل هیچ فرصتی را برای تخریب این مذاکرات از دست نداده و پس از نهایی شدن این برنامه و تأیید به اتفاق آرای آن توسط قطعنامه ۲۲۳۱ (۲۰۱۵) شورای امنیت، تمام تلاش خود را – به طرز شرم‌آوری به صورت علنی – انجام داده است تا از اجرای موفق و احیای آن پس از انتخابات اخیر ایالات متحده ممانعت کند.
با یادآوری سابقه دیرینه رژیم اسرائیل در عملیات‌های خرابکاری علیه فعالیت‌های صلح‌آمیز هسته‌ای ما – از جمله ترور‌های بزدلانه چندین دانشمند هسته‌ای و حوزه‌های دیگر ما در سال‌های گذشته (A/۶۵/۶۲۲–S/۲۰۱۰/۶۳۴, A/۶۶/۶۵۶–S/۲۰۱۲/۲۷ and S/۲۰۲۰/۱۱۴۸) و همچنین عملیات سایبری مشترک آمریکایی - اسرائیلی علیه تأسیسات هسته‌ای ایران، توسط یک بدافزار رایانه‌ای مخرب معروف به استاکس‌نت – جامعه بین‌المللی می‌بایست این اقدام به تروریسم هسته‌ای را قویا محکوم کرده و عاملان و همدستان آن را بابت این اقدام پاسخگو کند؛ اقدام تروریستی که به تهدید تشدید بیش از پیش بی‌ثباتی در این منطقه تنش‌آلود، دامن می‌زند.
جمهوری اسلامی ایران براساس حقوق بین‌الملل حق اتخاذ تمامی تدابیر جهت حفاظت و دفاع از شهروندان، منافع و تأسیساتش علیه هرگونه اقدام تروریستی یا مخرب را برای خود محفوظ می‌دارد.
در طول ۴۲ سال گذشته، فشار، جنگ اقتصادی و تروریسم – در تمامی اشکال و نمودهایش – در تضعیف اراده ما، متزلزل یا مختل کردن پیشرفت علمی و فناوری ما یا مجبور کردن ما به تن دادن به هوی و هوس‌های قدرت‌های استکباری و دست‌نشاندگان آن‌ها، ناکام مانده است.
اقدام بزدلانه تروریسم هسته‌ای اخیر، تنها اراده ما برای حرکت به پیش و جایگزین کردن سانتریفیوژ‌های آسیب‌دیده با دستگاه‌های پیشرفته‌تر و پیچیده‌تر را تقویت خواهد کرد. حتی کوته‌فکرترین جنایتکاران نیز نهایتاً – و به زودی – درخواهند یافت که هرگز نباید ایرانی‌ها را تهدید کنند.
اگر ایالات متحده می‌خواهد از تبعات شدید این قمار احمقانه توسط دست‌نشاندگان تروریست‌اش ممانعت کند، باید فوراً از اینکه اقدامات غیرقانونی – چه تروریسم اقتصادی انجام‌گرفته توسط ترامپ (و ادامه‌یافته توسط دولت کنونی ایالات متحده) باشد و چه این تروریسم هسته‌ای اخیر – را به عنوان اهرم مذاکراتی در نظر بگیرد، دست برداشته و تمامی تحریم‌هایی را که از روز نهایی شدن برجام اعمال، بازاعمال یا تغییر برچسب داده شده‌اند را رفع کند.
پس از راستی‌آزمایی به موقع از لغو تمامی تحریم‌های ایالات متحده، ایران با توقف اقدامات جبرانی خود پاسخ خواهد داد؛ اقداماتی که هم اکنون به دلیل خرابکاری هسته‌ای اخیر به طور چشمگیری سیر صعودی به خود خواهد گرفت.
از شما قدردان خواهم بود که این نامه را به عنوان یک سند در مجمع عمومی و شورای امنیت، توزیع کنید.
فرصت را برای تجدید احترامات فائقه مغتنم می‌شمارم.
