قهر مردم نشانه بیماری سینمای ماست

از جمله این بیماری‌ها می‌توان به بیماری در حوزه محتوا، بیماری فقدان توانایی ارتباط حداکثری با مردم کشور، بیماری ناتوانی در پرداختن به مسائل راهبردی و منافع ملی به شکل اساسی، بیماری ناتوانی در تولید فیلم کودک و نوجوان و در نتیجه ناتوانی تأثیرگذاری بر آینده سازان کشور، بیماری ناتوانی در حوزه بهره‌گیری از گنجینه‌های ادب پارسی، بیماری فقدان ارتباط با مخاطبان جهانی(و نه جشنواره‌ای)، بیماری تبعیض در دستمزد عوامل سینمایی، بیماری پول‌های مشکوک و برخی بیماری‌های فرهنگی دیگر اشاره نمود.

دیندار اظهار داشت: چرا طیفی که در مباحث سیاسی و جناحی از لزوم توجه به مباحث صاحب نظران و کارشناسان دم می‌زند، در حوزه سینما به‌نظرات دلسوزان و صاحب‌نظران فرهنگی و سینمایی مبنی بر بیماری سینما توجهی نمی‌کند؟!

چرا طیفی که در عرصه سیاسی و انتخاباتی ادعای لزوم محترم شمردن رای و نظر اکثریت مردم را دارد، در عرصه سینمایی، به قهر اکثریت مردم کشور با سینما بی‌توجه است و قدمی ‌برای آشتی مردم با سینما بر نمی‌دارند، اگر بلد نیستند و ناتوان هستند، استعفا بدهند و بروند و اینکه آیا متولیان سینمایی خود را به خواب زده‌اند یا واقعاً به خواب فرو رفته‌اند؟
 

منبع: کیهان