به گزارش جهان نيوز، پیروز حناچی، در بخشی از گفتگوی خود با برنامه دستخط پیرامون تفریحاتش گفت: روزهای آخر هفته با همسرم به کوه میرویم و در طول هفته نیز صبحهای زود شنا میکنم؛ سهشنبهها هم در قالب کمپین سهشنبههای بدون خودرو با دوچرخه به سر کار میروم. زمانی اهل فوتبال بودم اما aclام که پاره شد، دیگر نتوانستم ادامه دهم.
او ادامه داد: آخرین فیلمی که دیدم «شبی که ماه کامل شد» بود؛ اثری متفاوت و واقعی بود. خیلی وقت نمیکنم تلویزیون و سریال تماشا کنم.
تفریحات یک شهروند:
از اونجا که تمام هفته سرکار هستم آخر هفته برای رفع خستگی ظاهرا و در واقع برای رتق و فتق امورات مجبورم خونه باشم یا برای تامین مایحتاج برم بیرون!
صبحها هم باید از ساعت 6:30 راه بیفتم که 7:30 سرکار باشم! اگرچه از ساعت 4 صبح بیدارم! ولی استخر کجا بود؟!!
دوچرخه هم ندارم! اگر داشتم و می خواستم با دوچرخه بیام سرکار، هفته ای یک ساعت تاخیر داشتم!! و با بدن گرگرفته و عرق کرده می رسیدم محل کار!! ماشین هم ندارم ها!
تفریحات یک شهروند دیگر:
چون مجبورم برای تامین معاش حداقلی خانواده ام دو شغله کار کنم، از 168 ساعت در هفته، 112 ساعت را به کارم اختصاص دادم، 49 ساعت هم استراحت میکنم، روزی یک ساعت حدودا باقیست که آن را به عبادت، خرید منزل، خوردن، آشامیدن، رسیدگی به احوال والدین بیمارم، بازی با فرزندانم، هم صحبتی با همسرم و مطالعه اختصاص میدهم. زمان و بودجه ای برای تفریحاتی چون سینما، کوه، استخر و دوچرخه سواری باقی نمی ماند!
خوش بحالت
منم از صبح تا شب جلوی هزار نفر بخاطر یه لقمه نون خم و راست میشم و شب که میرم خونه تازه بدبختیای خونه شروع میشه و هیچ امکانات و تفریحی ندارم جز خدمت به خلق خدا و شکرگذاری...