اگر او عریان بگوید فقط سیاسی است و دیگر فوتبال و برنامه نود را نمی خواهد، تکلیفش و کارنامه اش زودتر برای مردم شفاف می شود، ایکاش فقط سیاسی بود!

گروه سیاسی جهان نیوز، مهدی جهان تیغی: عادل فردوسی پور کیست؟ چرا او می‌تواند صدا و سیما را به چالش بکشد و اینهمه حاشیه درست کند؟ او چه ویژگی یا ویژگی ها دارد که امروز محل بحث و جدل در فوتبال و جامعه خبری و حتی رسانه های سیاسی کشور شده است؟ شاید این سوالات اگر دقیق جواب داده نشود، نتوان درست هم حواشی این روزهای برنامه نود را به خوبی درک کرد.

الف: فردوسی پور سالها قبل به لطف توانمندی اش و سبک نویی که ارائه کرد مورد توجه مدیران صداو سیما قرار گرفت. فرصت و ظرفیت صداو سیما (پربیینده ترین رسانه کشور و رتبه یک در میان رسانه های کشور از لحاظ اعتماد عمومی و ضمن اینکه بیست سال قبل خبری از این همه شبکه اجتماعی و گسترش شبکه های ماهواره ای و تلویزیونی نبود) هم در خدمت او قرار گرفت. هرچه بیشتر خلاقیت و توانمندی از خود نشان داد بیشتر نیز از طرف صداو سیما به او دوربین و آنتن داده شد. صدا و سیما او را با استعداد دید و بیشتر رشدش و او مخاطب بیشتری را در برخی ساعات پای تلویزیون آورد. ضمن اینکه فوتبال و حواشی اش آنقدر همیشه برای جامعه کشورمان جاذبه دارد که خود به خود پای تلویزیون کشیده شود.

ب: شاید عادل در گزارش فوتبال کم نظیر باشد ولی شکی وجود دارد که از او ده ها نفر در زمینه فوتبال باتجربه تر و تحلیگرتر و حتی خوش صداتر هستند؟ بسیاری از این افراد در صداو سیما حضور ندارند و نهایتا در روزنامه ورزشی و یا در جای دیگر قلم می زنند و ایضا کارهای دیگر فوتبالی... منظور اینکه اگر فردوسی پور امروز صدا و تصویرش در صدا و سیما آنهم بیست سال مداوم – خوانده شود هزاران روز- پخش نمیشد امروز چه جایگاهی در میان رسانه های غیر از تلویزیون مثلا همین روزنامه های ورزشی خودمان داشت؟ -که همین امروز ده ها نفر تحلیگرتر از او در جامعه ورزشی وجود دارند- قضاوت با شما. ضمن اینکه بسیاری از بزرگان فوتبال امروز اعتقاد دارند که برنامه نود او حتی به ضرر فوتبال است. کاری به درستی و یا نادرستی این ادعا نیست بلکه منظور این است که اگر او همین اقداماتی را که در نود انجام میدهد و فوتبال لیست های مشهوری همچون علی دایی، علی کریمی، علی پروین، امیر قلعه نویی، برخی دیگر از بازیکنان حال حاضر استقلال و پیروزی با آن مخالف هستند، اگر در یک رسانه ای غیر از صداو سیما مطرح می کرد، چقدر از طرف این افراد جدی گرفته میشد؟! اساسا صدا و تصویر و قلمش چند بار می توانست ذهن این افراد را به خود مشغول کند؟ یک سوال مهم تر؛ عادل چقدر برای فوتبال ما زحمت کشیده است؟ جواب این است که زیاد! اما او بیست سال است که برای این فوتبال زحمت می کشد ولی فوتبال دوستانی را داریم که چهل سال و حتی بیشتر در گرما و سرما به ورزشگاه می آیند و فوتبال ایران را زنده نگه می دارند، با این حساب آنها چقدر زحمت کشیده اند؟ شاید به لحاظ کیفیت گفته شود اینها تفاوت دارد؛ ولی تا آن تماشگر نباشد، واقعیت این است که نودی هم نخواهد بود که دیده شود و ایضا خبرساز. ضمن اینکه آن تماشگر برای چهل سال زحمت خود برای فوتبال ایران چقدر در صداو سیما ما برنامه و صدا و تصویر دارد؟ اکثریت اینها در تمام این سالها که به استادیوم رفته اند، نه تنها ثروتی بهشان افزوده نشده بلکه برای فوتبال خرج هم کرده اند؛ فقط پول بلیت های این سالهای آنها را حساب کنید و قیاسی با سطح درآمدشان . به تماشاگران می توانید دیگر اعضای جامعه فوتبالی کشورمان مثل مربی ها، داوران و... را هم اضافه کنید. اما برخی از دل فوتبال به ثروت های نجومی رسیده و ایضا الان جامعه فوتبال هزینه ادامه زندگی شان می شود و میدهد!

ج: عادل البته نزدیک بیست سال قبل رفتارش مثل الان نبود. از ادبیات صحبت کردن گرفته تا الان که از متلک پرانی به هرکس و هرچیز ابایی ندارد. او در موضوعات سیاسی و اجتماعی هر وقت می خواهد دخالت می کند- تاکید می شود، دخالت می کند- به راحتی آنتن برنامه تلویزیونی را که متعلق به همه مردم است و باید در راستای برنامه ورزشی باشد را راحت هم راستا با دغدغه های شخصی و سیاسی اش می کند. عادل بیست سال قبل اصلا قلدر نبود! ضمن اینکه خودش هم اگر بخواهد می تواند درباره تحول معیشتی و ثروت امروز خود پس از بیست از حضور در صداو سیما سخن بگوید. بنابراین ایکاش عادل فقط سیاسی بود!

د: برگردیم به این جمله کلیدی "ای کاش عادل فردوسی پور فقط سیاسی بود"! او سیاسی است. سیاسی بودنش هم پررنگ هست و نه تنها پررنگ بلکه شدید است، آنقدر شدید هم هست که برای سلیقه سیاسی خود از برنامه زنده تلوزیونی هم سوءاستفاده می کند، آنهم برای ابراز و مطرح و کمک کردن جناح و سلیقه سیاسی خود. (این را قیاس کنید با رفتار مرحوم بهرام شفیع که تازه بسیاری پس از وفاتش فهمیدند که پسر خاله سید احمد خمینی بوده) ولی ایکاش او فقط سیاسی بود. اگر فقط سیاسی بود الان راحت تر می توان درباره او بحث و جدل کرد، اما او فقط سیاسی نیست بلکه پشت هزاران ساعت برنامه تلوزیونی و فوتبالی که همه در ایران دوست دارند، قایم شده است... اگر او عریان بگوید فقط سیاسی است و دیگر فوتبال و برنامه نود را نمی خواهد، تکلیفش و کارنامه اش زودتر برای مردم شفاف می شود، ای کاش فقط سیاسی بود! اگر سیاسی می بود مثل بسیاری دیگر از سیاسیون دیگر که حتی صندوق رای شان از او هم بالاتر بوده! میشد راحت تر با فردوسی پور مواجه شد. امروز بسیاری از سیاسیون که سالها کسی جرات سوال پرسیدن درباره عملکردشان را هم نداشت با مطالبه رسانه ها مجبور می شوند درباره جزییات زندگی شان هم به مردم پاسخ بدهند ولی حیف که امروز جریان عدالت خواه رسانه ای در کشور برای مواجه با افرادی همانند فرودسی پور باید از جو سلبریتی زده رسانه‌ها، شبکه های اجتماعی و محبوبیت ساده و غیر سیاسی حوزه های مثل فوتبال عبور کند و بعد شاید دستش به مطالبه گری و شفاف شدن کارنامه سیاسی، اجتماعی و اقتصادی افرادی همانند فردوسی پور برسد.

*مدیر مسئول جهان نیوز