کارگردان و بازیگر تئاتر:
تئاتر دانشگاهی امکان دیالوگ را فراهم میکند
سه شنبه ۱۸ ارديبهشت ۱۳۹۷ ساعت ۰۸:۵۶
کد مطلب: 609990
وی در گفت وگو با خبرنگار تئاتر فارس گفت: این نمایش قبلا اجرا نشده و اصلا شرکت در جشنواره تئاتر دانشگاهی منوط به اجرای عموم نشدن آثار است.
محمدی که سال گذشته نیز با نمایش «تابستان» به صحنه تئاتر دانشگاهی آمد، اظهار داشت: جشنواره تئاتر دانشگاهی مثل هر امر دیگری که به فضای دانشگاهی مربوط است متأسفانه تحت تأثیر بی برنامه گی ها، کارشکنی ها، سیاسی بازی ها و عدم مدیریت صحیح در سطوح بالای نظام آموزشی قرار دارد.
این کارگردان و بازیگر افزود: بارزترین مصداق این ادعا خواهش و لابه هر ساله زحمت کشان ایثارکار دبیرخانه تئاتر دانشگاهی است از وزارت علوم که «تو را به قرآن دبیر را سریع تر انتخاب کنید تا مجبور نباشیم برنامه ها را در دل دو سه ماه فشرده کنیم » اما کو گوش شنوا؟
محمدی در ادامه افزود: به عنوان عضو کوچکی از خانواده تئاتر دانشگاهی این سرزمین باور دارم که در بی برنامه گی های این جشنواره و بسیار جشنواره های مشابه، ایرادی به برگزار کنندگان میانجی (عزیزان دبیرخانه) نیست، بلکه این مشکل از سطوح کلان تری ناشی می شود.
وی با اشاره به اینکه این جشنواره هم چون سایر جشنواره های تئاتر دانشجویی، بسیار پرحاشیه و مشکل بود، افزود: به شخصه تجربه این میزان از دردسر را برای یک اجرای تئاتر نداشتم. اما در نهایت خوشبینم. نه به این که کلاه کج عده ای آقایان به سر صاف شود و به راه راست هدایت شوند! بلکه به ایثار، تلاش و اراده لجوجانه هم قطاران دانشجو (یا سابقا دانشجویم) ایمان دارم.
وی توضیح داد: چنین دورهمآیی هایی امکان دیالوگ را بین ما تقویت میکند و این خانواده را به هم نزدیک تر می سازد.
وی از نقاط قوت این جشنواره را هیئت انتخاب آثار به شمار آورد که بسیار با شعور بودند، توضیح داد: یک اتفاق جالبی که افتاد این بود که هیئت بعد از بازبینی و انتخاب هایش هم کارشان را تمام شده ندیدند و انتخابشان را متعهدانه پی گرفتند تا به سرانجام برسد.
محمدی دراین باره مثال زد: آقای حسنلوی عزیز با تمامی کارگردان ها پیگیرانه بارها صحبت کردند و مشاوره دادند تا آثار به نحو بهترین به اجرا برسد و حتی روز اجرای آثار به هر شکلی که توانستند، گروه ها را یاری کردند.
وی درباره نمایشنامه «مقدس» نیز توضیح داد: این نمایشنامه محصول یک رشته کابوس بود که حدود شش ـ هفت ماه پیش برای چند هفته خواب را از من گرفته بود. گاهی شب ها بیدار می شدم و تا ساعت ها به اتفاقاتی که در ذهنم می افتاد فکر میکردم و در این بین مدام حوادثی که از دوران کودکی از ذهنم محو شده بود را بازکشف می کردم.
این کارگردان تئاتر افزود: بنابراین به تدریج ایده این نمایش در ذهنم شکل گرفت. اولین بخشی از کار که خیلی زود کامل شد، مکان نمایش بود. در همان دو سه هفته اول میدانستم که حوادث قرار است کجا رخ دهند و حول این مکان بود که بسیاری ایده ها و نحوه مواجهه تماشاگر با اثر را طرح کردم.
منبع:فارس
