هنجار شکنی گردشگران در جوامع بومی

موسیقی‌های خاص را در محل‌های عمومی به ویژه با صدای بلند پخش نکنیم.

هنجار‌های خاص، مانند آیین‌ها و ضوابط مقصد را شناسایی کنیم و به آن‌ها احترام بگذاریم.

از زنان و کودکان بدون اجازه عکاسی نکنیم.

در حوزه موارد حاشیه ساز مانند عرف‌های خاص یک منطقه کنجکاو باشیم، اما وارد چالش و بحث با بومی‌ها نشویم.

وظیفه گردشگران اصلاح وضعیت فرهنگی و بومی منطقه نیست، از جاذبه‌های مقصد لذت به ببریم و به اقتصاد آن کمک کنیم.

از مهمان نوازی بومی‌ها سو استفاده نکنیم. اگر امکاناتی را از سر مهمان نوازی در اختیار شما قرار دادند و حاضر به دریافت وجهی در قبال آن نبودند، حتما در پی جبران آن برآیید.

در برخی مناطق کشور لباس‌های بومی، فرم و شکل‌های خاصی دارند، این تنوع پوشش جاذبه آنهاست و آن‌ها را تشویق به استفاده از لباس محلی خود کنیم.

لفظ شهرستانی، روستایی و ... که در خود بار منفی دارد را به طور کامل فراموش کنیم و هرگز از آن استفاده نکنیم.

امکانات مناطق دورافتاده را با شهر‌ها مقایسه و از کمبود امکانات بدگویی نکنیم. اهالی بومی خود به شرایط سخت زندگی شان واقف هستند و نباید آن‌ها را ناامید و تشویق به مهاجرت کرد.

به قوائد فرهنگی مقصد احترام بگذاریم. گردشگران در مظان توجه اهالی بومی به ویژه کودکان هستند.

مصرف دخانیات در برخی شهر‌ها و روستا‌ها تابو محسوب می‌شود، این نکته را مد نظر داشته باشیم.

منبع:میزان