معروف است که خود فروشان یک تکیه کلام دارند و آن اینکه متعلق به خودم هست و اختیارش را دارم. امیر عباس هویدای بهایی که 13 سال در زمان رژیم طاغوت نخست وزیر بود، در ماجرای واگذاری بحرین به نمایندگان مجلس، شبیه همین را گفت؛ "دختر خودمان بود، اختیار دارش بودیم و شوهرش دادیم رفت. به کسی چه مربوط؟"!

گروه سیاسی جهان نیوز، محمد ایمانی: عبارت ترکیبی حجاب اختیاری تعبیری غط انداز و اغواگرانه است. درست مثل عبور اختیاری از چراغ قرمز با سرعت بالا. با این ادبیات، اگر فرض بر تاکید بی حد و مرز بر اختیار و آزادی باشد، چرا نتوان عنوان برهنه شدن یا برهنه شدن اختیاری یا  تن فروشی و وطن فروشی اختیاری و خود فروشی اختیاری ابداع نکرد؛ که اتفاقا قرن هاست از طریق کلمه شویی و تحریف ابداع هم شده است.

معمولا آنها که روحیه ای طغیانگر و متجاوز نسبت به حقوق دیگران دارند و به حدود شرعی و قانونی و انسانی دست درازی می کنند، برای حدنشناسی خود و تعدی به حریم عمومی یا دیگری، کلمه می سازند تا معنا را تحریف کنند. ربا و رشوه یا پول زور می گیرند و نامش را اسکونت و پول چایی و شیرینی می گذارند. تورم بی قاعده بر اقتصاد حاکم می کنند و نامش را سازندگی و اصلاحات اقتصادی و واقعی کردن قیمت می گذارند...

وطن فروشی می کنند و اسمش را تجدد و مدرنیزاسیون و تعامل با دنیا و خروج از انزوا می گذارند. در رژیم طاغوت، بحرین را درسته واگذار کردند و نامش تنش زدایی شد! نفت را به غارتگران آمریکایی و انگلیسی دادند و گفتند این ماده عَفَن بدبو را می خواهیم چه کار؛ زحمتش با نوکران غربی ما باشد!