اگر در بحث امنیت، بعد از آشوب ها و خسارات و تلفات ناشی از آن، امنیت هنوز برقرار است، اینجا هم هرسال مردم مشکلات و قصورها را به پای نظام نمی نویسند و حضور پیدا می کنند.

گروه سیاسی جهان نیوز، حسین خان بابازاده: حدود سه یا چهار سال پیش بود که توفیق حضور در جمعی را داشتیم که یکی از مهمانان آن جمع کوچک، شخص بزرگواری از مسئولان با سابقه بسیج در تهران بود. بحث ها مطرح می شد تا به فتنه 88 و مسئله امنیت رسید. آن بنده خدا می گفت: "فلانی می دانی چرا بعد از آن همه آشوب و تلفات و خسارات فتنه 88 تا غوغاها خوابید، سریعا بعضی ها مرموزانه دم از وحدت و گذشت زدند و اتفاقا بعضی از مردم هم که اطلاعات سیاسی کمتری داشتند، از این صحبت وحدت و گذشت و گفتگو استقبال کردند؟ گفت یک دلیل دارد و آن هم این است که ضریب امنیت در ایران در جوانب مختلف بالاست. حتی بعد از آن حجم آشوب در روزهای مختلف در تهران، باز سریعا امنیت برقرار می شد و مردم زندگی عادی خودشان را ادامه می دادند. نظام همه که مستقر است، نهادها و ارگان ها مشغول هستند و خللی هم وارد نشده است. گفت حالا فکر کنید با این آشوب ها، امنیت برای شش ماه یا یک سال مختل می شد، نظم کشور به هم می ریخت، دشمن برای حمله آماده می شد، دیگر جان، مال و ناموس مردم امنیت نداشت و هزار تبعات دیگر. آن موقع نه کسی جرات داشت دم از وحدت و گذشت این عوامل دشمن بزند و نه کسی به خودش حتی با کمترین قدرت تحلیل سیاسی اجازه حمایت می داد."

دلیل طرح این مسئله و بازخوانی این شنیده آن جلسه، نقطه اشتراک با مسئله ای بود که در راهپیمایی تماشایی 22بهمن به ذهن نگارنده خطور کرد. اینکه مردم در چهل سال گذشته در ایام گوناگون، مقاطع زمانی مختلف، حاکمیت دولت ها و مجلس ها با گرایشات گوناگون و مشکلات کم و زیاد اقتصادی و اجتماعی مانند تبعیض ها و کم کاری ها هیچ موقع حمایشان را از انقلاب، نظام و رهبری دریغ نکردند و خود را موظف به پشتیبانی از این موارد می دانند.

شباهت و اشتراک در همین جاست که اگر در بحث امنیت، بعد از آشوب ها و خسارات و تلفات ناشی از آن، امنیت هنوز برقرار است، اینجا هم هرسال مردم مشکلات و قصورها را به پای نظام نمی نویسند و حضور پیدا می کنند. یعنی در حقیقت می توان حضور حماسی هرسال مردم را همان امنیت تعریف نمود و مشکلات کشور را به همان بحث آشوب ها تشبیه کرد. همان طور که رهبر عزیز انقلاب هم سال گذشته در تذکری به مسئولان بعد از راهپیمایی 22بهمن فرمودند که این حضور گسترده مردم را به پای رضایت مردم نگذارید.

اما دو نکته مهمی که باید گفت این است که اولا اینکه مردم به خوبی جنس و منشأ مشکلات کشور را حس می کنند. کدام مشکل به دلیل قصور و کم کاری است و کدام مشکل خیر. آیا مسئول برای حل مشکل کاری می کند یا به سخنرانی و بخش نامه اکتفا می کند؟

به دونقطه تلاقی این دو بحث هم می توان اشاره نمود. همین مشکلات اجتماعی و اقتصادی بعضا به عنوان زخمی باعث و بهانه ای برای ایجاد مشکلات امنیتی برای کشور می شود. و دوم آنکه یک دلیل مهم و شاید مهم ترین دلیل امنیت، همین مردم هستند که با حضور در بزنگاه ها امنیت را تضمین می کنند.

در هرصورت باید گفت حضور گسترده مردم در مقاطعی که به حضورشان نیاز هست دلیل نمی شود که مسئولان به خود اجازه دهند -در اصطلاح- با همان فرمان حرکت کنند و تغییری در رویه مدیریتی شان حاصل نشود. و این خلوص و همراهی مردم همچون بحث امنیت نباید یک امر عادی تلقی شود!