به گزارش جهان نیوز؛ علیرضا زاکانی طی سلسله یادداشت های خود درباره جهاد برای پیشرفت در انقلاب سوم در کانال تلگرامی اش نوشت:
با دقت در شرایط کنونی، متوجه رنج جامعه از دوازده چالش جدی می‌شویم که بعضاً موجب از دست رفتن نقاط قوت و فرصت‌های فراوان فرارو می‌گردند. در ادامه این چالش‌ها را از دیدگاه خود آورده‌ام:
نخستین چالش "عدم نظریه‌پردازی، نظام‌سازی، برنامه‌ریزی و سیستم گذاری صحیح و منطبق با شرایط بومی کشور و پر کردن این خلاء با تفاله‌های مشکل‌زای تفکرات و نظامات ناکارآمد غربی" است که این چالش به دنبال خود اسارت نظام اسلامی در قید و بندهای نظام سرمایه داری را به وجود می‌آورد.
چالش بعدی "خواب آلودگی و سطحی اندیشی انقلابیون" است. متاسفانه بخش بزرگی از انقلابیون آمال خود را تنها پیروزی در انتخابات دیده و از عمق بخشی به خویش و کسب آمادگی‌های لازم انسانی و برنامه‌ای جهت خدمتگزاری به مردم و پرچمداری مطالبات آن‌ها و اداره صحیح کشور عقب مانده‌اند و زمینه‌ساز جولان یافتن نامحرمان و تسری روحیه دنیاطلبی به جامعه گردیده‌اند. که این خود موجب چالش اساسی دیگری به نام "اشرافیت سیاسی و سرمستی نوکیسه‌گان" شده است.
امام خمینی(ره) و مقام معظم رهبری همواره خود را خادم و نوکر مردم می‌دانستند، این در حالی است که بسیاری از مسئولان کنونی وظایف خود و حقوق ملت را به دست فراموشی سپرده و خوی پلید دنیاطلبی و اشرافی‌گری را پیشه نموده‌اند و با خودبرتربینی، سهم ویژه‌ای از سفره انقلاب را برای خود قائل‌اند.
این اشرافیت با هم‌دستی حلقه‌های ثروت و قدرت هر روز فربه‌تر شده و همچون بختک خون و مال مردم را مکیده و با لابی‌گری نفوذ خود را در ساختارها افزایش داده و منجر به مانور تجمل نوکیسگان تازه به دوران رسیده می‌شوند. این عامل خود تشدید کننده چالشی دیگر یعنی "فساد اقتصادی و اداری" است.
اهالی قدرت و ثروت جهت کسب منفعت روزافزون به هر لابی و فسادی چنگ انداخته و اینگونه نه تنها خود بلکه کارگزاران سست عنصر دیگری را نیز در گندآب فساد وارد ساخته و همچون ویروسی، موجبات پوسیدگی درونی نظام را فراهم می‌سازند.
اشرافیت و فساد، در کنار یکدیگر زمینه ساز "بی‌تدبیری و بد عملی مسئولان" می‌شود. قطع یقین مسئولی که فکر و ذهنش هر روز درگیر شناسایی فرصت‌های جدید سرمایه‌گذاری شخصی، مدیریت شرکت‌های خصوصی خود، شناسایی راه‌های نفوذ در دستگاه‌ها، لابی برای جلب رای و هماهنگی با داخل و خارج برای سودهای میلیاردی است دیگر وقتی برای تدبیر امور نخواهد داشت و انتظار عمل جهادی از او دور از عقل است.
بدیهیست اندیشه ناصواب و عمل نادرست مسئولان چیزی جز "تنگناهای معیشتی، فقر و رکود" را به همراه ندارد. مسئولی که از برکت شرکت‌های خصوصی و لابی‌های قدرتمند داخلی و خارجی حقوق نجومی می‌گیرد و عملکرد خود را پشت هزاران آمار ساختگی مخفی می‌کند قطعا دیگر نمی‌تواند درد مردمی که از نداری رنج می‌برند را درک کند، لذا هر لحظه شکاف میان مسئولین دنیاپرست و مردم مستضعف بیشتر می‌گردد.
تنگناهای معیشتی موجب بسیاری از "ولنگاری‌های فرهنگی، اجتماعی و سیاسی" همچون بیکاری، فقر، اعتیاد، طلاق، افزایش روابط نامشروع و... شده است. در این میان مسئولان دنیاپرست هم با دستان خالی از عمل خود به فریب مردم پرداخته و در کنار فسادهای مختلف اساس اعتماد مردم و نخبگان را هدف قرار داده و منجر به "سرخوردگی نخبگانی و یاس عمومی" و نزول سرمایه‌های اجتماعی و اعتماد عمومی می‌شوند.
موارد بیان شده عامل ایجاد "افراطی‌گری احساسی، نظم گریزی و قانون شکنی" است. این افراطی‌گری‌ها گاهی از سوی انقلابی‌نماها و به بهانه اصلاح امور و پرچمداری مطالبات اقشار آسیب پذیر و گاهی از سوی معاندین نظام صورت می‌پذیرد اما در نهایت نتیجه هر دو به چالش کشیدن نظام اسلامی و اخلال در زندگی مردم و در نتیجه غلبه حواشی بر متن و "کندی پیشرفت کشور و رکود علمی" است.
حاصل روند فوق به "گسل‌های نسلی، قومی و مذهبی" منجر می‌گردد که همواره به عنوان فرصتی جهت اخلال در امنیت و ثبات کشور مورد طمع بدخواهان ملت ایران بوده است.
کنار یکدیگر قرار گرفتن چالش‌های یاد شده محملی برای جولان عناصر معلوم الحال جهت تشدید "نفوذ دشمن و مرعوبی، مفتونی و اعتماد به دشمن" را ایجاد می‌کند و دشمن نیز با استفاده از این فرصت و بهره گیری از عناصر وابسته و ساده لوح می‌کوشد با فشار خود انقلاب اسلامی را از مواضع به حقش و مردم عزیز ایران را از منافع ملی خویش محروم سازد.
ذکر چالش‌های فوق به معنای نادیده انگاشتن دستاوردهای فراوان موجود نیست بلکه موارد ذکر شده همچون غل و زنجیره‌هایست که مانع حرکت پر شتاب کشتی انقلاب گردیده است. لذا بایستی با تمام توان در راه رفع موانع در همه‌ی دستگاه‌ها و نهاد با عمل انقلابی گام برداشت.
دریافت صفحه با کد QR