منافع ايران را پاس بداريم
اظهارات محمدهادي نژادحسينيان معاون سابق امور بين‌الملل نفت و رئيس سابق تيم مذاكره‌كننده خط لوله صلح با ايسنا بسيار تكان‌دهنده است. نژادحسينيان مدير كوچك و ناشناسي نيست. او از فرداي انقلاب در دولت‌هاي متفاوت سمت وزارت داشته و مدتي نيز نماينده دائمي ايران در سازمان ملل متحده بوده است.
وقتي نامبرده از وضعيت فرمول قيمت براي خط لوله صلح سخن رانده و آن را 32 درصد پايين‌تر از قيمت توافقي ايران با تركيه در 20 سال پيش مي‌داند، بايد انگشت حيرت به دندان گزيد.
به راستي برخي از دولتمردان اين سرزمين به چه قيمت و با چه شرايطي دست به اين شاهكار بزرگ زده‌اند؟ آيا در جهاني كه تمام مجادلا‌ت و جنگ‌هايش براي تامين انرژي است، اين ماييم كه براي فروش گاز ارزان خود بايد دست به سوي هند و پاكستان دراز نماييم، يا آنها بايد چنين كنند؟
اين دو كشور چه جايگزين بهتري به نسبت ايران براي تامين انرژي خود دارا هستند؟ در حالي كه دولتي مانند روسيه براي تامين منافع ملي خود در فروش گاز به گرجستان و اوكراين وارد يك بحران بين‌المللي مي‌شود و سرانجام با تحميل نظرات خود از مجادله خارج مي‌شود، ما به چه بهايي مي‌خواهيم صورت رقبا و دشمنانمان را به زمين بماليم؟ واقعا عزت، مصلحت و حكمتي كه مقام معظم رهبري نظام از آن ياد كرده‌اند، كجا است؟ چرا بايد به مدت 25 سال اصلي‌ترين منبع انرژي اين سرزمين را به كشورهايي بدهيم كه حتي در قبال اين قيمت‌هاي تاريخي! هنوز دست بالا را گرفته‌اند؟
وضعيت امنيتي نامطمئن هند و پاكستان، هزينه‌هاي بالا‌ي انتقال گاز از مسيرهاي ديگر به اين كشورها، نياز فراوان آمريكا و اروپا به گاز و استحصال و ترانزيت بسيار مناسب گاز ايران ما را در شرايطي قرار مي‌دهد كه مي‌توانيم با اعتماد به نفس بيشتر و ارزش اقتصادي بالا‌تري مذاكرات را به سامان رسانيم. براي كشور ثروتمند و قدرتمندي مانند ايران كه زير بار تحميلا‌ت كشورهاي قدرتمند نرفته، نرمش در مقابل خواست‌هاي غيرضروري همسايگان شبه‌زرنگ و فرصت‌طلب هيچ ضرورتي ندارد، نياز به انرژي براي مصارف عمومي و صنعتي در شبه‌قاره، دولتمردان هند و پاكستان را به سر عقل خواهد آورد، تاريخ و نسل‌هاي آينده‌مان از ما انتظار دارند از عزت و بزرگي ايران پاسداري نماييم.
انتهای پیام/
