محسن عربخالقی در غزلی ضمن اظهار ارادت به ساحت امام رئوف(ع)، در پایان گریزی به ظهور امام زمان(عج) میزند.
به گزارش جهان، عرض ارادت به ساحت امام رضا(ع) یکی از پرتکرارترین سرودههای آیینی به ویژه در سالهای پس از انقلاب و ایجاد موج جدیدی در اشعار آیینی کشور است. در این میان بسیاری از شاعران جوان با استفاده از ذوق و عاطفه شاعرانه، به مباحثی پرداخته و موضوعات جدیدی را وارد این عرصه کردهاند.
سروده ذیل از محسن عربخالقی است. او در این غزل ابتدا ارادت و دلتنگی خود نسبت به امام رئوف را ترسیم کرده است و بعد از آن گریزی به مسئله ظهور و فرج حضرت قائم(عج) زده است:
«باید به قد عرش خدا قابلم کنند شاید به خاک پای شما نازلم کنند
دل میکنم از آنکه دل از تو بریده است دل میدهم به دست تو تا بیدلم کنند
امشب کمیت شعرم اگر لنگ میزند فردا به لطف چشم شما دعبلم کنند
ایمان راستین هزاران رسول را آمیخته اگر که در آب و گلم کنند-
-شاید خدا بخواهد و با گوشه چشمتان بر رتبه غلامیتان نائلم کنند
وقتی سرشت آب و گلم را ازل خدا بر آن نوشت رعیت سلطان ارتضا
در هشتمین دمی که خدا بر زمین دمید بوی بهشت هفتم او ناگهان وزید
از شش جهت نسیم خبر داد و بعد از آن از پنجره صدای اذان خدا رسید
چار عنصر از ولادت او جان گرفتهاند یعنی زمین به یمن وجودش نفس کشید
از صلب سومین گل سرخ خدا حسین ایران گرفته بوی دو آلاله سپید
از هشت بیخود این همه پایین نیامدم یک حرف بیشتر چه کسی از خدا شنید
توحید، حرف محوری دین انبیاست شرط رضا به حکم أنا من شروطهاست
از برکتت نبود اگر، نان نداشتیم باران نبود غیر بیابان نداشتیم
سوگند بر تو ای سر و سامان زندگی بی تو نه سر که این همه سامان نداشتیم
این حوزهها نفس به هوای تو میکشند لطفت اگر نبود، مسلمان نداشتیم
ای آرزوی هر سفر دل از ابتدا ما قبلهای به غیر خراسان نداشتیم
ما رعیت ریایم که سلطان به جز رضا ارباب جز حسین در ایران نداشتیم
خون حسین در رگ ودر ریشه من است علم رضا معلم اندیشه من است
بالا بلند گفته که طوبیتر از تو نیست یوسف به حرف آمده زیباتر از تو نیست
گفتند پاره تن پیغمبر منی انگار بعد فاطمه زهراتر از تو نیست
برگ درخت کاشته دستهای تو باشد گواه ما، که مسیحاتر از تو نیست
این قطرهها به سمت شما رود میشوند آخر در این دیار که دریاتر از تو نیست
ما تشنهایم، تشنه دست نوازشت آبی در این سراچه گواراتر از تو نیست
این کوهها به عشق شما هشت میشوند یادآوران نام تو در دشت میشوند
یا آقا امام رضا(ع)