توصیه‌های حاج منصور ارضی در آستانه محرم به مداحان؛
گریه مداح، معرفت می‌آورد و نمی‌گذارد با هر آهنگی بخواند/ برخی مداحان تجارت می‌کنند
همسایه مرحوم تختی بودم
سه شنبه ۷ آبان ۱۳۹۲ ساعت ۱۰:۳۲
کد مطلب: 322282
نوع نگرش این مداح اهل بیت(ع) به ذکر مصیبت و اقامه عزای معصومین(ع) که برگرفته از جمله مشهور شهید مدرس، سیاست ما عین دیانت و دیانت ما عین سیاست ماست، است، سبب شده تا جلسات وی قدم به قدم با جریان سیاسی روز حرکت کرده و ارضی در صورت نیاز شخصاً به موضع گیری بپردازد. البته نوع ادبیات و جنس این موضع گیری هر از گاه انتقادات فراوانی را از حاج منصور ارضی برانگیخته است.
آنچه می خوانید گفتگوی پایگاه اطلاع رسانی هیأت رزمندگان اسلام با حاج منصور ارضی در آستانه ماه محرم و اقامه عزای حسینی است.
سؤال خیلی از مداحان جوان و عزیزانی که تازه قدم در عرصه مداحی اهل بیت(ع) گذاشتند این است: چه کنیم که یک مداح مخلص شویم تا امام حسین(ع) به ما نظری کند؟
بحث اخلاص در روایات ما زیاد آمده در تعقیبات نماز مغرب داریم "و الاخلاص فی عملی" اخلاص در ذکر، اخلاص در راه رفتن و... یعنی همه چیز با اخلاص باید باشد. مخالف خود نمایی است، مخالف ریاست است، راه رسیدن به آن تمرین است. کجا ریا می شود کجا نمی شود. در خواندن، حدود برای خود قرار دهید. حالا چون مجلس گرفت دو خط دیگر بخوانم، این کارها به مرور ممکن است خدای نکرده اخلاص را در نوکری شما کمرنگ کند. اگر گفته اید دو خط، ادامه پیدا کند و بیشتر شود آن خواندن ریاست. غفلت، اخلاص را به زمین می زند. توسل در خلوت، این اخلاص را نگه می دارد. زمینه اخلاص، نیت صادقانه است. که یکی از ارکان بندگی است. اخلاص با شک هم مخالف است. طرف شک می کند که حالا من این کاری را که کردم آیا اخلاص بود یا ریا؟ باید ببیند در درونش چه اتفاقی می افتد، برنده است یا بازنده، برای خودش می خواند یا مردم ویا اهل بیت(ع).
بعضی از مداحان بهترین روضه ها را قرائت می کنند ولی مستمع آن حال معنوی را نمی گیرد. چطور باید یک مداح دارای سوز صدا و نوای خدایی و صاحب نفس شود؟
اخلاص، توجه به عبادت که دستور اهل بیت(ع) است. چه واجب و چه مستحب. مداح باید به عبارات و نکاتی که اهل بیت گفتند برای رشد یک انسان مومن توجه کند. آدم هر چه با اخلاص تر بشود و هر چه به دستورات دین توجه کند این موثرتر است. تأثیر کلامش بیشتر می شود. شاید به هر کسی این تأثیر کلام را ندهند:
صفای اهل سحر را به هر کسی ندهند
نگاه نیک نظر را به هر کسی ندهند
تو بی هنرکه به خواب و خیال دل بستی
معطلی که هنر را به هرکسی ندهند
توجه به موقعیت ها و وقت ها شود. خود مداح آماده باشد. اولین آمادگی این است که آن مصیبت را قبول داشته باشد نه فقط ارائه طریق بدهد. چون ارائه طریق همه می دهند. همصحبتی با آدمی که آلوده است اثرگذار است. موضوع دیگر آنکه در خلوت، خودش را بدبخت تر و بیچاره تر از همه بداند، این هم اثرگذار است، حدیث نفس در خلوت استغفار است. مثلاً در مجلس هست ولی یک استغفار در خلوت انجام می دهد. استغفار به سرعت اثر می گذارد. مقلب القلوب، غفارالذنوب، این ها سرچشمه فیض هستند. مظهر ستارالعیوبی اند. تأثیر کلام را هم از خودشان بخواهیم. خودمان را در اختیار ایشان می بینیم. لذا یکی از خصلت های «حاج آقا آرام» این بود که می گفت من مدت ها گریه می کنم تا این شعر را می نویسم.
زهد و بی رغبتی به دنیا در وجود یک مداح اهل بیت علیهم السلام چگونه باید نمو داشته باشد؟
زهد از بهترین مقامات نوکری است که فرد در یک مجلس عالی از خود بگذرد، اگر گذشت نتیجه می گیرد، زهد به این است که یک وقت باید بخوانی زهد را بیاوری ظاهر کنی تا مردم درس بگیرند یک وقت در باطن باید از خود بگذری از حقت بگذری. زهد در نوکری باعث تأثیر کلام می شود یعنی ساده ترین شعرها را می خواند ولی در روضه موثر می شود تأثیر کلام می گذارد و طرف اصلاً حالش عوض می شود. مثلاً من می خواهم بروم بالای منبر با نفسم یک عده دروغگو یا غیبت کننده را که اصلاً توجه و شناختی به ارکان و حدود دینی ندارند را متحول کنم. من خواننده باید یک زهد قوی داشته باشم. درون من هر دو تا حالت هم توسل با سین و هم توصل با صاد اینقدر باید قوی باشد که آنان که خدای نکرده گناه کرده اند یا به گناه افتاده اند تکان بخورند.
در میان خوانندگان برخی ها را داریم که اینطوری فکر می کنند، می گویند ما کاری نداریم ما شعرمان را می خوانیم و می رویم می خواهند گریه کنند یا نکنند ما پولمان را می گیریم و می رویم، این آمده داد و ستد کند. به کمک دین نیامده است. این تاجر به جای اینکه نوکر و عالم و زاهد باشد، این اصلاً تجارت منظورش بوده است، منتها این راه را یاد گرفته راحت تر تجارت بکند، ولی نمی داند بن بست هم دارد. این زهد وقتی خرد می شود در نوکری، می بینی که وقتی یک جا دارند می خوانند این کوتاه ترش را می خواند که بازار آنها بگیرد، می آید می نشیند منبر، کوچکترین آدمی که مثلاً دارد می خواند گوش می دهد و گریه می کند، می گوید اگر بنا به استفاده است خودم استفاده کنم، نمی گوید حالا خوب بگذار این بخواند بعد من روی دستش می خوانم. این زهد ندارد که اینجوری فکر می کند یا می افتد به وادی کشتی گرفتن خیلی ها این وسط به کشتی می افتند و سیر عملی شان و اخلاصشان خراب می شود.
امسال که سال حماسه سیاسی و حماسه اقتصادی نامگذاری شده است، مداحان ما چگونه می توانند در کسوت حماسه سازان سیاسی و اقتصادی در آیند؟
بسیار زیبا سؤال کردید. اول من یک مقدمه ای را عرض کنم، ما باید حماسه سازانی که برای سربلندی میهن اسلامی ما زحمت کشیدند را لااقل بشناسیم. این حماسه سازانی که برای انقلاب ما و برای دین ما جانفشانی کردند پشت جبهه ها هم، زمانی هر جا را نگاه می کردی واقعاً بهشت را می دیدی ایمان به چشم می آمد نگاه می کردی بعضی از پشت جبهه ای ها زیباتر از خط مقدمی ها حماسه آفرین بودند.
نکته بعدی اینکه نوحه خوانها، شعرا، روضه خوانها، گویندگان، خطیبان همه باید قرآنی فکر کنند باید دید چه کسی قرآن می خواند و چه کسی از قرآن پند می گیرد؟! شاید قرآنی که از صداو سیمای عربستان سعودی پخش می شود بیشتر از هر جای دیگری باشد ولی کفرشان و کمک شان به آمریکائیها، صهیونیست ها و به کلی جبهه ی کفر از همه جای دیگر هم بیشتر است. ما می گوییم از سنت خارج نشویم و در روضه ها و نوحه ها بهترین باشیم ولی مسئله اینجاست که درس بگیریم. ما می گوییم حماسه سازی کنیم آنچه مقام معظم رهبری در ابتدای سال فرمودند ملاک قرار دهیم. بهترین تبعیت از رهبری مخالفت نکردن با ایشان است. یعنی ولایت مداری فقط به زبان نشود. وقتی رهبری می گوید سال حماسه سیاسی و حماسه اقتصادی این باید پیگیری شود.
نقش یک مداح یا ستایشگر در روشنگری اجتماعی و مسائل سیاسی باید چگونه باشد؟
روشنگری در جامعه خود یک عبادت و تکلیف الهی است. روشنگری نباید شخصی و جناحی باشد. باید برای دین و رضای الهی باشد. یک مداح باید خودش اهل بصیرت و معرفت باشد. در تعقیبات نماز صبح می خوانیم خدایا! عنایتی کن تا قلبم کور نشود "ولم یترکنی عمیان القلب" سیاست هم اگر در عمل باشد سیاست حقیقی است ولی اگر زبانی و ظاهری باشد سیاسی بازی می شود، سیاست یعنی درایت! بعضی ها سیاست را مکر تعریف می کنند و روی آن را پوشش می دهند. سیاست حق برای اهل بیت است آنها "و ساسة العباد" هستند. سیاست واقعی یعنی یک قهرمان ملی ما که یک گام مانده مدال طلا را برای خود و میهنش تصاحب کند و افتخار برای ملت بیافریند ولی با اقتدار، افتخاری بالاتر را به دست می آورد و آنهم مبارزه نکردن با حریف غاصب صهیونیستی است.
حاج آقا چه توصیه هایی به مداحان جوان دارید؟
نوکر اهل بیت(ع) از جوانی خودش باید گریه کن باشد که این گریه معرفت می آورد و نمی گذارد که هر طور و با هر سبک و آهنگی برای امام حسین(ع) بخواند. عوارض و معضلاتی که در هیأت ها هست متأسفانه اکثراً از مداحان شروع می شود. چرا باید در دعای کمیل می گوئیم" اللهم اغفرلی الذنوب التی تحبس الدعا". باید این جمله دعای شب و روز ما باشد. خدا به موسی(ع) می فرماید من تو را دوست دارم چون مثل بچه ها گریه می کنی. مداحی که گریه ندارد چرا آمده مداحی شود؟! اصلاً جای تعجب دارد.
دیگر این است که مداح خواسته یا ناخواسته نباید موجب خوار کردن مداح دیگری شود. مثلاً گاهی شما را دعوت می کنند به هیأتی که مداح دیگری را که آنجا نوکری می کند خوار و خفیفش کنند. اینجا تو باید بازنده باشی تا آبروی یک نوکر دیگر را حفظ کنی. خدا رحمت کند شهید غلامعلی رجبی را این حرف مال ایشان است، می گفت: وقتی بین مداح ها کُشتی میشه تو بازنده باش و برو.
نکته بعدی این است گاهی اوقات معضلاتی پیش می آید که پای دین وسط می آید. امیرالمومنین(ع) چه کرد؟ حکومت را رها کرد و خانه نشینی اختیار کرد. اگر چنین مشکلاتی خدای نکرده در هیأت ها پیش آمد نوکر هم باید مبارزه کند. چون این هیأت ها تضمین کننده انقلاب است. هیأتی که از نظر فکری سیاسی و عقیدتی به خط فکری مداح نمی خورد بر او واجب است که آن هیأت را رها کند. اگر انتقادی به عملکردها دارند حرفی نیست ولی اگر اساس خط فکرشان ضد انقلاب و بی توجهی به رهبری است نباید در آن هیأت بمانیم.
چند سال دارید و محل تولد شما کجاست؟
در مورد سن باید عرض کنم که آنچه خرج خدا و اهل بیت شده باشد آن عمر واقعی است، ولی سن دنیایی حدود ۶۰ سال. محل تولد من تهران است، در یکی از محله های خانی آباد که اسم جدیدش تختی است. تقریباً همسایه مرحوم تختی بودیم.
در پایان، اگر مطلبی مد نظر دارید بفرمائید؟
جا دارد در اینجا اشاره کنم به مطالبی که طی چندین جلسه در جمع ستایشجویان عزیز عرض نمودیم تحت عنوان "منشور نوکری اهل بیت(ع)" که برگرفته ازدعای امام زمان(ع) است مراحل چاپ و انتشار آن در حال انجام است و ان شاالله به زودی به صورت کتابی عرضه خواهد شد.
۵۳۱۵
آقای ارضی این راهم اضافه کنید : ...اگر مداح خود را نوکر اهل بیت ع می داند ، به نوکر چه ارتباطی دارد که در مورد مهمانان اظهار نظر کند یا امر ونهی کند ( برای مثال ...خیلی در لفظ برخی مادحان مصطلح است که ..."..روی دو کنده ی زانوت با ادب بنشین و..." "...هرکی حاجت نداره از مجلس بره بیرون " "...بلند صداش کن" و "...نه نه نشد این صدای عاشق اهل بیت نیست ..." و از این جور چیزها برای مثال من سوال می کنم از آقایی که این حرفها را می زند که شما با چه معیاری صدای عاشق امام حسین ع را تشخیص می دهی؟ ، بنابراین این ادعاها با ابراز نوکری منافات دارد زیرا ظاهرا بریک عده امر مشتبه شده که از طرف اهل بیت ع کارشناس میزان عاشقی مردم هستند نه ذاکر و نوکر اهل بیت ع . امثال این مطالب حال عزاداری را از بنده بعنوان یک شرکت کننده می گیرد.
به ایشان عرض میکنم وقتی امیرمومنان اصحاب خود را از فحاشی به معاویه و یارانش منع میکند ،ایشان با چه مجوزی در مجالس اهل بیت به یکی میگوید یهودی و حکم قتلش را میدهد و به دیگری میگوید ابن سعد و دیگر را کفتار پیر می نامد؟
ایشان هرطور دلش میخواهد حرف میزند مثلا بعد از یک عملیات با رزمندگان به زیارت امام رضا رفتیم یکی از حرفهای ایشان این بود که حرم امام رضا جای چریدن نیست. مگر امام رضا اینگونه عبارات را در باره زائران خود میپسندد؟
اصلا اگر اخلاص معیار است پس ایشان به چه حقی ادبیاتش به گونه ایست که بقیه را کم بهره از اهل بیت تلقی میکند؟
ایشان هرطور دلش میخواهد حرف میزند مثلا بعد از یک عملیات با رزمندگان به زیارت امام رضا رفتیم یکی از حرفهای ایشان این بود که حرم امام رضا جای چریدن نیست. مگر امام رضا اینگونه عبارات را در باره زائران خود میپسندد؟
اصلا اگر اخلاص معیار است پس ایشان به چه حقی ادبیاتش به گونه ایست که بقیه را کم بهره از اهل بیت تلقی میکند؟
معاویه یک خارج شده از دین بود، از ولایت حضرت امیر خارج شده بود و... شما حق نداری مسئولان نظام مقدس مارو که هم زیر سایه ولایت هستند و هم کارگزار همین نظامند با معاویه مقایسه کنی و هر حکمی حضرت علی داشتند درباره او بر این آقایان منطبق کنی
در ضمن انتقاد حق هر شهروندی است البته روشنگری هم وظیفه خواص جامعه است که به نوعی تریبون دارند می باشد... البته شاید بتوان با ادبیات بهتری حرف زد اما اصل کار اصلا غلط نیست...
در ضمن انتقاد حق هر شهروندی است البته روشنگری هم وظیفه خواص جامعه است که به نوعی تریبون دارند می باشد... البته شاید بتوان با ادبیات بهتری حرف زد اما اصل کار اصلا غلط نیست...
آقای ارضی عزیز سلام
گریه مداح معرفت نمی آورد بلکه ایمان، تقوا و عمل صالح است که معرفت می آورد. در واقع بهتره بگم این گریه نیست که معرفت (شناخت)
می آورد بلکه این شناخت و درک صحیح ابعاد شخصیتی ابا عبدالله هست که گریه انسان را در می آورد .
بله گریه ای که نشئت گرفته از معرفت و شناخت آدمی نسبت به عالم معنا نباشه و فقط وابسته به پوسته و شناخت سطحی از دین باشه باعث میشه که این فرد دست به چنین روشنگری هایی بزند. بله روشنگری این مداح با معرفت ،به این گونه است که در حین دعای عرفه برای برادر مسلمان اش آرزوی مرگ بکند. وای به حال کسانی که توسط اشخاصی چون شما میخواهند به سرور و سالار شهیدان متصل بشن
گریه مداح معرفت نمی آورد بلکه ایمان، تقوا و عمل صالح است که معرفت می آورد. در واقع بهتره بگم این گریه نیست که معرفت (شناخت)
می آورد بلکه این شناخت و درک صحیح ابعاد شخصیتی ابا عبدالله هست که گریه انسان را در می آورد .
بله گریه ای که نشئت گرفته از معرفت و شناخت آدمی نسبت به عالم معنا نباشه و فقط وابسته به پوسته و شناخت سطحی از دین باشه باعث میشه که این فرد دست به چنین روشنگری هایی بزند. بله روشنگری این مداح با معرفت ،به این گونه است که در حین دعای عرفه برای برادر مسلمان اش آرزوی مرگ بکند. وای به حال کسانی که توسط اشخاصی چون شما میخواهند به سرور و سالار شهیدان متصل بشن
بهترین تبعیت از رهبری مخالفت نکردن با ایشان است. یعنی ولایت مداری فقط به زبان نشود. وقتی رهبری می گوید سال حماسه سیاسی و حماسه اقتصادی این باید پیگیری شود.
حاج منصور واقعا" شما در مجالس خود اين را در نظر داري؟؟؟ بعيد مي دانم . از اول دوران انقلاب تا به امروز نه رهبري و نه امام هيچكدام اظهار نظري در رد آقاي هاشمي نداشتند ولي شما به عنوان يك مداح و به قول خودتان با بصيرت چطور پاي خود را جلوتر از پاي آنها مي گذاريد. همين كارهاي شما باعث مي شود كه مردم پاي صحبتهایتان ننشينند ولي براي سينه زدن همه جمع مي شوند. اهل بيت شفيع هستند اما اگر مداح آنها حرمت كسي را پايمال كند به نظر شما او را هم شفاعت مي كنند.
حاج منصور واقعا" شما در مجالس خود اين را در نظر داري؟؟؟ بعيد مي دانم . از اول دوران انقلاب تا به امروز نه رهبري و نه امام هيچكدام اظهار نظري در رد آقاي هاشمي نداشتند ولي شما به عنوان يك مداح و به قول خودتان با بصيرت چطور پاي خود را جلوتر از پاي آنها مي گذاريد. همين كارهاي شما باعث مي شود كه مردم پاي صحبتهایتان ننشينند ولي براي سينه زدن همه جمع مي شوند. اهل بيت شفيع هستند اما اگر مداح آنها حرمت كسي را پايمال كند به نظر شما او را هم شفاعت مي كنند.
