اما [آوینی] یک وقتی متوجه میشود که همانها که او همراهیشان را پذیرفته، عرصه فرهنگ و هنر را درست نمیشناسند و بهجای تحلیل فرهنگی، مشغول سیاسیکاری شدهاند. درحالیکه پدر من اصلا آدم سیاسی نبود. البته اظهارنظرهای سیاسی میکرد، ولی دغدغه اصلیاش فرهنگ بود.
برخی رفتارها و عملکردها از همان زمان نقد داشت و از همان زمان خیلی چیزها را متوجه شده بود و میدانست و حرفش را میزد. پدر شما در این نامه به سخنرانیای که خاتمی در دانشگاه داشته ایراد گرفته که تو اینقدر که به تحجر تاختهای خوب بود کمی هم به تجدد میتاختی چون مشکلات ما بیشتر ناشی از تجدد و غرب و لیبرالیسم است.