بازی خطرناک دیگری از سوی برجامیان در سیاست داخلی و خارجی کشور به راه افتاده است. برجامیانی که این بار بر سر ثبات و بقای نظام قمار کرده اند و برای رسیدن به مقاصد و اهداف خود تلاش می کنند تا با القای حس ترس و سقوط بر مردم و تصمیم سازان در حاکمیت، نسخه دیگری را بر کشور تحمیل کنند.

گروه سیاسی جهان نیوز: تا پیش از انتخابات سال 96، اصلاح طلبان و حامیان دولت تنها راه نجات کشور برای عبور از سایه جنگ را انتخاب مجدد حسن روحانی می دانستند حال پس از ماهها بر این نظرند که نظام باید دست به انتخاب سختی بزند.

به گزارش جهان نیوز، مزد ترس یا ترس آفرینی اصلاح طلبان در مواجه با تهدیدات تنها منتهی به تضعیف انسجام عمومی و منافع ملی می شود. هشت سال ایران در مقابل کل دنیا در جنگ تحمیلی ایستاد ولی یک سانت از خاکش را دشمن نتوانست  اشغال کند. دفاع مقدس دانشگاهی بود از درس ها و عبرت هایی که اینک باید برای طیفی از تساهل گرایان و ترسوهایی که خود را در پشت نقاب های رنگین سیاسی پنهان کرده اند، تدریس شود.

مردم و حاکمیت در یک صف متحد در دفاع مقدس در مقابل دشمن سدی محکم ایجاد کردند و این اتحاد ملی بود که توانست کشور را از تجاوزات متعدد مصون نگاه دارد. ولی به مرور کسانی سکان برخی از دستگاه ها را در دست گرفتند که پیشرفت اقتصادی را در کوتاه آمدن از ارزش ها و آرمان های انقلابی دیدند. ارزش هایی که انقلاب اسلامی را به وجود آورد و جنگ تحمیلی را به دفاع مقدس از میهن تبدیل ساخت. عقب نشینی از انقلاب اسلامی از سوی برخی از سیاسیون، مسئولان و روشنفکر نماها به حدی تند و سریع بود که تعدادی از آنها حتی صحبت از انقلاب اسلامی و آرمانهایش را کسر شان خود می دانستند و آن را برای دوره ای از تاریخ ایران در نظر می گرفتند که دیگر توانایی حل مشکلات کشور را ندارد.

این خط سیر خطرناک در حال حاضر با قدرت بیشتری به دنبال القای ناکارآمدی سیستم حکومتی جمهوری اسلامی و انقلاب اسلامی است و از خطر فروپاشی و سقوط نظام سخن می گویند. هرچند فعالین اصلاح طلب در دو دهه گذشته بیشترین تلاش خود را برای القای این حس انجام دادند ولی به مرور این رویکرد نه مختص اصلاح طلبان است و نه اپوزیسیون خارج نشین. بلکه عده ای که در دستگاه اجرایی نقش آفرین هستند و بودند نیز بر طبل فروپاشی نظام می کوبند. نمونه اش محمود احمدی نژاد که هر زمان لب به سخن می گشاید اصطلاح «کار اینها تمام است» را به کار می بندد و از صدر تا ذیل نظام را با تهمت و توهین تخریب می کند. نمونه دیگر اطرافیان رئیس جمهور که مراکز به اصطلاح مطالعاتی را در دست دارند و از «سقوط هواپیما» و «اشتباه می کنی خلبان» دم می زنند!

در چنین رویکردی در آستانه 40 سالگی نظام جمهوری اسلامی، سقوط و تداوم نظام در گرو نسخه هایی که فرصت طلبان و تساهل گرایان می پیچند، قرار دارد. برجام را به این شکل بر کشور تحمیل کردند. از زمانی که حسن روحانی بر کرسی ریاست جمهوری تکیه زده است، روزی نبوده که اظهاراتی در زمینه پشیمانی از انقلاب اسلامی و لزوم کنار گذاشتن توانمندی های نظامی، دفاعی و علمی از بلندگوهای مختلف شنیده نشود. تنها راه این تیم برای برطرف کردن تحریم ها، گل گرفتن صنعت هسته ای بود و در نهایت نیز به مراد خود رسیدند تا براساس برنامه ریزی آنها دروازده های غرب به روی ایران گشوده شود و فوج فوج سرمایه گذار خارجی در کشور سرمایه و تکنولوژی وارد کند. ولی این نسخه نه تنها جواب نداد بلکه برجام به گروگانی در دست غرب برای گرفتن امتیازات بیشتر تبدیل شد و ترامپ، رئیس جمهور آمریکا نیز بسیار هوشیارانه با درک عمق فهم استراتژیست های سیاستگذار در سیاست خارجی ایران، فرمان را به سمت موشکی و منطقه ای چرخانده است.

شاید اینک بتوان درک کرد که چرا با آمدن جان بولتون، مشاور امنیت ملی ترامپ شیپورهای برجام منطقه ای و موشکی به صدا درآمده اند. اگر در گذشته برجام هسته ای بهانه ای برای رفع تحریم های اقتصادی بود، اینک ماهیت نظام و بقای آن را در گرو برجام موشکی و منطقه ای قرار داده اند. مشخص نیست اگر انتخاب حسن روحانی قرار بود سایه جنگ را از کشور دور کند، چرا شیخ بر اریکه قدرت تکیه دارد ولی سایه جنگ به گفته اطرافیانش و حامیانش همچنان در آسمان ایران وجود دارد؟ و سوال اساسی تر اینکه چگونه است که حسن روحانی نه تنها سایه جنگ را دور نکرد بلکه مراکز مطالعات استراتژیک اطرافش که تحت حمایت مدیران دولتی از جمله حسام الدین آشنا قرار دارند، از سقوط هواپیما(نظام) سخن می گویند!؟ مزیت حسن روحانی پس چه بود که توسط اصلاح طلبان و تساهل گرایان بر مردم تحمیل شد؟

ادامه بسیاری از بحران ها از جمله افزایش قیمت ارز، رکود اقتصادی، از بین رفتن بخش عمده ای از کارخانه های تولیدی، آسیب های اجتماعی و بیکاری ماحصل مدیریت تیم اعتدالی در دستگاه اجرایی است. حال این شاخص ها به عنوان مولفه های رسیدن نظام به لبه پرتگاه از سوی این طیف در نظر گرفته می شوند! طیف طلبکاری که پیش از انتخابات خروج از بحران ها را تنها از طریق رای مردم به خود ارزیابی می کردند ولی پس از انتخابات و در زمانه ای که باید راه حل ها منتهی به حل مشکلات شود، پای خود را عقب کشیده اند و توپ را به زمین حاکمیت پاس می دهند  تا تصمیم سرنوشت ساز دیگری بگیرد. تصمیمی که در رویکرد آنها تسلیم مطلق در مقابل غرب برای تسهیل در روابط و در نتیجه حساسیت زدایی و تنش زدایی است.  به عقیده آنها دوره کنونی دوره گفتگو و نه موشک است. در حالیکه اعتراضات دیماه سال 96 به خاطر عدم تحقق وعده های حسن روحانی در بهبود اوضاع اقتصادی و معیشتی بود، حامیان دولت در تحلیل ریشه های این واقعه که به آشوب کشیده شد، عملکرد 40 ساله نظام جمهوری اسلامی را ریشه شناسی می کنند و مسئولیت خود را نه تنها حداقل بلکه تقریبا هیچ در نظر می گیرند!

به هر حال بازی خطرناک دیگری از سوی برجامیان در سیاست داخلی و خارجی کشور به راه افتاده است. برجامیانی که این بار بر سر ثبات و بقای نظام قمار کرده اند و برای رسیدن به مقاصد و اهداف خود تلاش می کنند تا با القای حس ترس و سقوط بر مردم و تصمیم سازان در حاکمیت، نسخه دیگری را بر کشور تحمیل کنند. هرچند پس از برجام هسته ای، برجام های دو و سه و ... از سوی حاکمیت ممنوع شد، ولی جریان خطرناکی همچنان راه خود را برای تئوریزه کردن و ایجاد شرایط جهت برجام های بعدی ادامه دادند و در حالیکه اینک باید برای عدم تحقق وعده های خود به ملت پاسخگو باشند، طلبکارانه از نظام خواهان ورود به مذاکرات موشکی و منطقه ای با غرب هستند. با وجود هزینه هایی که در برجام بر کشور تحمیل شد و نتیجه اعتماد به غرب تنها زیاده خواهی آنها بود، بسیار بعید است که بار دیگر این مسیر اشتباه تکرار شو ولی این نکته را باید در نظر گرفت که دولت و حامیان آن و طیفی از تندروهایی که فعالانه در حال القای ناامیدی هستند، باید در دادگاه افکار عمومی پاسخگویی عملکرد حال و گذشته خود باشند و چنین بازی هایی نمی تواند تا بلند مدت منجر به فرار آنها از مسئولیت پذیری و پاسخگویی شود. از سوی دیگر انقلاب  و نظام اسلامی بسیار ریشه دارتر و منسجم تر از آن است تا با تهدید و القائات منفی نابخردان  و بدخواهان از بین برود و تجربه ثابت کرده که قابلیت نظام در ساختن فرصت از بحران ها منتهی به ادامه حیات آن شده است.