به گزارش جهان، در دقایق پایانی مناظره نمایشی میرحسین و موسوی، مهدی کروبی چندین بار حتی با قطع سخنان موسوی، به اصرار در صدد اعتراف گیری از او بود تا در صورتی که خبر خوش روزهای آینده کروبی برای اصلاح طلبان که احتمالا کناره گیری وی به نفع میرحسین است تحقق یافت، وی گامی جدی برای رفع تناقضات و گره های کارنامه گذشته موسوی برداشته باشد. کروبی در لحظه های پایانی مناظره ازموسوی ضمانتی برای ماندن و تحقق برنامه هایش مطالبه کرد که موسوی نیز در پاسخ، مردم را ارجاع به گذشته خود و کارنامه سال های نخست وزیری اش داد. 

اما کروبی و موسوی غافل از این بودند که هنوز مردم شوک ناگهانی استعفای موسوی را سال های نخست وزیری اش آن هم در روزهایی که جوانان ایرانی در جبهه ها به فیض شهادت نائل می شدند از یاد نبرده اند. در آن سال ها مهندس موسوی به خاطر عدم تحمل عقیده های مخالف از منصب نخست وزیری استعفا داد و امام نیز در جواب این استعفا، نامه ای تند و عتاب آلود خطاب به وی مرقوم فرمودند. در نامه حضرت امام خطاب به موسوی آمده بود: 

جناب آقای موسوی نخست‌وزیر محترم
نامه‌ی استعفای شما باعث تعجب شد.
حق این بود که اگر تصمیم بدین کار داشتید، لااقل من و یا مسئولین رده بالای نظام را در جریان می‌گذاشتید. در زمانی که مردم حزب‌الله برای یاری اسلام، فرزندان خود را به قربانگاه می‌برند چه وقت گله و استعفا است. شما در سنگر نخست‌وزیری در چارچوب اسلام و قانون اساسی به خدمت خود ادامه دهید، در صورتی که نسبت به بعضی از وزرا به توافق نمی‌رسید چون گذشته عمل شود. این حق قانونی مجلس است که به هر وزیری که مایل بود، رأی دهد. تعزیرات از این پس در اختیار مجمع تشخیص مصلحت است که اگر صلاح بداند به هر میزان که مایل باشد، در اختیار دولت قرار خواهد داد. همه باید به خدا پناه ببریم و در مواقع عصبانیت دست به کارهایی نزنیم که دشمنان اسلام از آن سوء استفاده کنند. مردم ما از این گونه مسائل در طول انقلاب زیاد دیده‌اند. این حرکات هیچ تأثیری در خطوط اصیل و اساسی انقلاب اسلامی ایران نخواهد داشت. از آنجا که من به شما علاقمندم، انشاءالله عندالملاقات مسائلی است که گوشزد می‌نمایم. 
سید روح‌الله الموسوی الخمینی ۱۵/۶/۶۷» 

از دیگر مسائلی که کسانی چون کروبی با استناد به آن میرحسین موسوی را سرزنش کرده و حتی درمناظره دیشب کروبی از میرحسین درخواست کرد که خط خود را مشخص کند که بالاخره اصلاح طلب است یا نه؟ و آن اینست که میرحسین موسوی از کمترین روحیه انتقاد پذیری در میان مدیران ارشد سی سال گذشته کشور برخوردار است. به طوری که حتی در یک مورد به دلیل مقاله انتقادی احمد توکلی علیه اقدام خلاف قانون موسوی در زمینه لایجه بودجه، مهاجرانی که معاونت حقوقی نخست وزیری را برعهده داشت احمد توکلی را به پای میز محاکمه کشانده و در صدد محکوم کردن وی بود. همین روحیه سبب شد تا میرحسین موسوی که در مناظره با احمدی نژاد به دلیل افشاگری های ناگهانی رقیب از هر گونه پاسخی درمانده بود علی رغم اصرار اطرافیان به حفظ ظاهر و واکنش نشان ندادن به اسناد ومدارک ارائه شده توسط احمدی نژاد، در دقایق پایانی مناظره دیشب طاقت از کف داده و با عصبانیتی کمتر دیده شده به انتقاد و تخریب احمدی نژاد به عنوان نامزد غائب مناظره بپردازد. 

اما اصلی ترین ابهام در میان منتقدان و نه همفکران میرحسین، شبهه در قانون گرایی و عمل واقعی وی به مبانی عدالت ورزی و زمینه سازی برای رفع اختلاف طبقاتی است. چرا که پرونده تحصیل غیر قانونی فرزند میرحسین در مقطع دکتری دانشگاه امیر کبیر آن هم به عنوان دانشجوی نخبه ولی بامعدل 14، دارا بودن مدرک مهندسی میرحسین ولی اشتغال وی به فعالیت دانشگاه با عنوان و سمت دکتر میرحسین موسوی، ماجرای تملک خانه پانصد متری میرحسین با استفاده از امکانات دولتی در زمان ریاست جمهوری آیت الله هاشمی رفسنجانی، ابهامات درباره مدرک تحصیلی خانم زهرا رهنورد و بسیاری از موضوعات و موارد دیگر از نقاط سیاهی است که راه را بر هر گونه روشن اندیشی و مثبت انگاری برنامه ها و اهاف اعلام شده توسط میرحسین موسوی می بندد.