گروه بین الملل جهان نیوز ـ اندکی پس از حادثه تروریستی در شهر پاریس، موج همدردی روشنفکرنماها و برخی هنرمندان با بازماندگان کشته های این حادثه، آغاز شد. اتفاقی که در پاریس افتاد هر ماه در ابعاد کوچک و بزرگتر از آن در جای جای کشورهای غرب آسیا رخ می دهد اما هیچ کدام از این حوادث، احساسات این قشر از جامعه را بر نمیانگیزد!
متن زیر کنایهنوشتهای است به قلم رضا محبی نوری، روزنامه نگار، خطاب به جماعت عافیت طلبی که پاریس، شهر توریستی آنان در ایام تعطیلات است و اکنون به یک پادگان نظامی تبدیل شده. اتفاقی که هر روز برای همسایگان کشورشان می افتد اما کک این جماعت هم نمی گزد!
* * *
بالاخره کشته شدن مردم بی گناه ، تو همهجای دنیا امری مذموم و ناپسنده؛ دل آدمیزاد رو به درد میاره! چه برسه که پاریسی هم باشن، انتلکت هم باشن، بیشترشون هم درگیر مد و فشن و لایف استایل مدرن آنچنانی هم باشن!
اصلا آدم واسه از ما بهترون بیشتر دلش به رحم میاد! بیشتر غصه میخوره!
و الا زن و بچه و چه می دونم، یه مشت مسلمون و آدم درجه سه تو غرب آسیا، که هر روز دارن دم به دم کشته میشن! واسه اونا مرگ عادیه.
اینکه هر روز یه بچه با صدای موشک و خمپاره با وحشت از خواب بپره عادیه واسه مردم غرب آسیا!
حیف اینه که دخترای بلوند و چشم آبی پاریسی که همه شون هم شنل میزنن و هرمس میپوشن و یه لبخند سوییتی پاریسی هم دارن کشته بشن!
حیف نیست !؟
بهتر نیست جای اونا همون مردم غرب آسیا کشته بشن!؟
مردم تو غرب آسیا عادت دارند به مردن! به زخمی شدن! به آواره شدن!
اونا به تو چادر و سرما و ناامنی خوابیدن عادت دارند!
اما تینایجرهای پاریسی که عادت ندارن!
ما واسه کشتار و ناامنی ناراحتیم واسه همه بچههای بیگناه و معصوم دنیا اما واسه پاریسیها بیشتر.
حیفه که اونا بمیرن!
کاش این بمب ها وسط بیروت، صنعا، دمشق، بغداد یا هر جای دیگه غرب آسیا منفجر میشد...
اون وقت نه تو دنیا خبری میشد نه آبی از آب تکون می خورد و نه این همه روشنفکر و هنرمند به زحمت می افتادن برای ابراز همدردی!