چرا فاطمه(س) زهرا نامیده شد/ ماجرای نزول مائده آسمانی درخانه‌حضرت+صوت
سه شنبه ۴ فروردين ۱۳۹۴ ساعت ۱۲:۱۶
کد مطلب: 414123
آیت‌الله سیدمحمد ضیاءآبادی از جمله اساتید اخلاق شهر تهران است که بر همین مبنا به توصیف جایگاه والای حضرت زهرا(س) پرداخته است که در ادامه می‌آید:
حضرت رسول(ص) درباره صدیقه طاهره(س) می‌فرماید: «لَوْ کَانَ الْحُسْنُ (هَیْئَةً لَکَانَتْ) فَاطِمَةَ»؛ اگر بنا بود تمام زیبایی‌ها از جمله زیبایی صورت، سیرت، عقل، فکر و اخلاق و ... خلاصه شود و به صورت شخصی در آید آن شخص حضرت زهرا(س) بود، البته آن حُسنی که رسول خدا(ص) بخواهد روی آن تکیه کند و به نظر ایشان زیبا بیاید.
بنابراین اگر قرار بود تمام زیبایی عالم به تمام معنا تجلی پیدا کند فاطمه(س) بود و بلکه بالاتر از آن. چرا که صدیقه طاهره(س) در وصف گنجانده نمی‌شود.
«إِنَّ فَاطِمَةَ ابْنَتِی خَیرُ أَهْلِ الْأَرْضِ عُنْصُراً وَ شَرَفاً وَ کَرَماً» دختر من فاطمه بهترین مردم روی زمین، عنصراً و شرفاً و کرماً است.
*چرا حضرت زهرا(س) زهرا نامیده شد
از امام عسکری(ع) در کتاب بحارالانوار روایت شده است: «لِمَ سُمّی زهرا»؛ چرا صدیقه طاهره(س) زهرا نامیده شد، چون زهرا یعنی درخشان، نورانیتی که روشن می‌کند.
چرا زهرا(س) زهرا است؟ سمیّت فاطمة الزّهراء فقال کان وجه‌ها یظهر لامیرالمؤمنین(ع) من اوّل النّهار کالشمس الضّاحیة و عند الزّوال کالقمر المنیر و عند غروب الشمس کالکوکب الدُّری.
ایشان روزی سه جلوه داشت؛ حضرت زهرا(س) برای امیرالمؤمنین(ع) در اوّل روز جلوه‌ای مانند آفتاب تابان، هنگام زوال خورشید جلوه‌ای مانند ماه تابان، هنگام غروب آفتاب هم جلوه‌ای داشت مانند ستاره فروزان!
این حدیث نکته‌ای دارد؛ آیا به حسب ظاهر می‌گوییم می‌درخشید و جلوه‌ای داشت؟!
کسی که برای حضرت امیر(ع) جلوه کند چگونه باید باشد، نور ظاهری نیست که باید دلربایی کند، یعنی وقتی حضرت زهرا(س) مقابل امیرالمؤمنین(ع) جلوه می‌کند، گویی پرده‌هایی کنار می‌رود و حقایقی از این راه برای مولا مکشوف می‌شود.
ما چه می‌دانیم چه استبعادی دارد؛ ذات حضرت حق، راه‌های گوناگونی برای رسیدن امام علی (ع) به حقایق عالیه دارد، شاید یکی از این راه‌ها جلوه حضرت زهرا(س) باشد، زن مقابل شوهرش باید خود را بیاراید تا از او دلربایی کند، حضرت زهرا(س) نیازی به این ندارد که صورت یا لباس خویش را بیاراید، چرا که نه چشم علی(ع) با این جلوه‌ها خیره می‌شود و نه شأن زهرا(س) به این کیفیت است.
آرایش صدیقه طاهره(س) آرایشی روحی، معنوی و متعارف آسمانی است که شاید در هر روزی مولی المتقین علی(ع) از هر جلوه زهرا(س) حقایقی برای ایشان کشف می‌شد و ما اصلاً نمی‌توانیم آن را درک کنیم.
ادبیات ما طاقت گفت‌و‌شنود از فاطمه(س) را ندارد/ماجرای نزول مائده آسمانی در خانه زهرا(س)
همچنین، علی معلم دامغانی رئیس فرهنگستان علوم در آستانه ایام فاطمیه عنوان کرد: نیستی اصل هستی است، جایگاهی که اگر هر کس بدان دست یابد به رشد می‌رسد، کودک نیز در نیستی خلق می‌شود و سپس به هستی می‌رسد، می‌بالد و ابو علی سینا و فارابی رشد می‌کند، بالاتر از آن شاید در این روزگار که هستی کاذب گریبان ما را گرفته است دعوت به نیستی دعوت خوبی نباشد، چرا که نیستی را ما در دایره مرگ و زندگی تجربه می‌کنیم، وقتی متوجه نیستیم به قدری که مرگ ما مجبور می‌کند، زندگی هم اجبار است. البته گاهی ما هوس می‌کنیم که بمیریم ولی مجبوریم که زندگی کنیم، حتی اگر در تخت بیمارستان شکنجه هم شویم، اگر اعتقاد به آسمان داشته باشیم دست به خودکشی نمی‌زنیم.
وی در بخش دیگری از صحبت‌هایش گفت: درباره ذات حضرت زهر (س) و حضرت امیر(ع) ادبیات ما طاقت گفتن و شنیدن ندارد، علی(ع) مردی مردانه و حکیم بود و کمالاتش نسبت به آنچه مربوط به انسان‌هاست بسیار والاست، این دو بزرگوار پیوسته حق خدا را بجا آورده‌اند، همین مایه موجودیت ارزشمند و گرامیت آنهاست، آن هم در عصری که ذات رسول الله(ص) وجود داشت و از آن بالاتر دختری که به عظمت «ام ابیها» نامیده شده بود، اگر انسان یتیم باشد، اما دختر مهربانی داشته باشد کمبودهایش رفع می‌شود این چیزها مهم است، انسان از مادر بیشتر یتیم می‌شود تا پدر، علی(ع) مردی که گاهی آنقدر تنگ‌دست می‌شد که خانواده او گرسنه می‌ماندند، فاطمه(س) شرم می‌کرد به روی همسرش بیاورد که بچه‌هایش چند روز است گرسنه مانده‌اند، اینها از بحارالانوار نقل می‌شود.
دامغانی در پایان ابراز داشت: یک روز رسول گرامی اسلام(ص) تصمیم می‌گیرد در خانه دخترش مهمان شود، روز شگفتی است پیامبر(ص) اصرار می‌کند، به خانه زهرا (س) برود و علی(ع) به فکر فرو رفته است، در خانه زهرا(س) و علی (ع) چیزی برای خوردن نیست، علی (ع) برای قرض گرفتن یا خرید بیرون می‌رود، اما با حالتی نزار باز می‌گردد و درهمی که داشت را هم می‌بخشد، آسمان در این موارد انسان‌ها را در نمی‌یابد، حتی اگر خیالش خوش است، خوش‌ترین خیال است که آسمان در می‌یابد، حتی اگر اهل زمین انسان را زمین بزنند، همیشه حجت خدا روی زمین است و خداوند مشفق است، نمونه‌هایی می‌آورد که نشان دهد وجود دارد، از او جهان پر است و جهان از او بی‌خبر است، اینجاست که بزرگی دل زهرا(س) و علی(ع) در مهمان نوازی و مائده آسمانی مشخص می‌شود.
