در دوران حضرت ابراهیم علیه السلام براى کعبه مدخلى قرار داده نشد و قریش هنگام تجدید بنا، مدخلى براى آن گشودند که کمى بالا‌تر از زمین قرار داشت و آن را به وسیله درى از چوب مى‏بستند.

به گزارش جهان به نقل از باشگاه خبرنگاران، حَجّاج بن یوسف ثقفى پس از آن‏که کعبه را با منجنیق خراب کرد، به بازسازى آن پرداخت و درى را که اِبن زبیر در پشت کعبه گشوده بود بست و درِ اصلى را مانند گذشته بلند‌تر از زمین قرار داد که از آن هنگام تاکنون به‌‌ همان حال باقى مانده است. در دوران‏هاى بعد، درهاى بسیار زیبایى براى کعبه ساختند و آن را، پس از آن‏که تزیین و مذهّب مى‏کردند، بر کعبه مى‏ نهادند.

در فعلی در سال ۱۳۵۷ شمسی از طلای خالص ساخته و بر روی کعبه معظمه نصب شد. این در داراى دو جدار یا دو قسمت خارجى و داخلى است. باب داخلى آن، به «باب التوبه» معروف است و از لحاظ شکل و نوع تزیین، با باب خارجى یکسان و مشابه است. وزن باب کعبه ۲۸۰ کیلوگرم مى‏باشد که از عیار ۱۰۰٪ تهیه شده است.

طول باب کعبه ۱۰/ ۳ م‌تر، عرض آن ۹۰/ ۱ م‌تر، پهناى آن ۵۰ سانتى‏م‌تر، ارتفاع آن از کف، ۲۵/ ۲ متر است. روى در کعبه به طرز بسیار زیبایى آیات قرآن در چهار دایره و شش مربع مستطیل به خط ثلث منقوش شده است. این در به وسیله قفلى که آیات قرآن بر آن نقش بسته، قفل مى‏گردد. قفل موجود به جاى قفل قدیم که هفتاد سال قدمت داشته، نصب شده است.