در دوران حضرت ابراهیم علیه السلام براى کعبه مدخلى قرار داده نشد و قریش هنگام تجدید بنا، مدخلى براى آن گشودند که کمى بالاتر از زمین قرار داشت و آن را به وسیله درى از چوب مىبستند.
به گزارش جهان به نقل از باشگاه خبرنگاران، حَجّاج بن یوسف ثقفى پس از آنکه کعبه را با منجنیق خراب کرد، به بازسازى آن پرداخت و درى را که اِبن زبیر در پشت کعبه گشوده بود بست و درِ اصلى را مانند گذشته بلندتر از زمین قرار داد که از آن هنگام تاکنون به همان حال باقى مانده است. در دورانهاى بعد، درهاى بسیار زیبایى براى کعبه ساختند و آن را، پس از آنکه تزیین و مذهّب مىکردند، بر کعبه مى نهادند.
در فعلی در سال ۱۳۵۷ شمسی از طلای خالص ساخته و بر روی کعبه معظمه نصب شد. این در داراى دو جدار یا دو قسمت خارجى و داخلى است. باب داخلى آن، به «باب التوبه» معروف است و از لحاظ شکل و نوع تزیین، با باب خارجى یکسان و مشابه است. وزن باب کعبه ۲۸۰ کیلوگرم مىباشد که از عیار ۱۰۰٪ تهیه شده است.
طول باب کعبه ۱۰/ ۳ متر، عرض آن ۹۰/ ۱ متر، پهناى آن ۵۰ سانتىمتر، ارتفاع آن از کف، ۲۵/ ۲ متر است. روى در کعبه به طرز بسیار زیبایى آیات قرآن در چهار دایره و شش مربع مستطیل به خط ثلث منقوش شده است. این در به وسیله قفلى که آیات قرآن بر آن نقش بسته، قفل مىگردد. قفل موجود به جاى قفل قدیم که هفتاد سال قدمت داشته، نصب شده است.