نامه‌ای که بعد از شهادت پدر به مقصد رسید؛
نامه‌یتیم تحت‌تکفل شهیدتهرانی‌مقدم+عکس
چهارشنبه ۱ آبان ۱۳۹۲ ساعت ۰۹:۰۷
کد مطلب: 321076
۲۲ آبان‌ماه ۹۰ رعشه بر تن تهران افتاد. یکی از زاغه‌های مهمات سپاه منفجر شد. سردار حسن تهرانی مقدم به همراه همرزمانش در پادگان امیرالمومنین(ع) در حالی‌که در تلاش برای ارتقای توان دفاعی ایران اسلامی بودند بر اثر انفجار زاغه مهمات همزمان با عید غدیرخم به شهادت رسیدند. فرزند یتیمی که شهید تهرانی مقدم کفالت او را به عهده گرفته بود از این ماجرا خبر ندارد و نمی‌داند سرداری که رهبر انقلاب بر پیکر او نماز خوانده و او را پارسای بی ادعا خطاب کرده همان بزرگ‌مردی است که برای او کمک هزینه می‌فرستاده تا در مسیر زندگی‌اش محکم و استوار باشد. او بعد از قبولی در دانشگاه نامه‌ای می‌نویسد تا از «پدر خود» تشکر و قدردانی کند. او این نامه را به خیریه‌ای که واسط میان او و سردار بوده می فرستد تا برایش ارسال کنند. هر چند نامه را در روزهای ابتدایی ماه مهر نوشته اما نامه بعد از شهادت سردار به دست مسئولین خیریه می‌رسد. تا مدت‌ها بعد از شهادت از موسسه که پیگیری کردیم متوجه شدیم که هنوز نمی‌داند این مقدم همان مقدم است.
شهادت سردار تهرانی مقدم منجر به قطع حمایت‌ها نشد و امروز خانواده ایشان همان مشی پدر موشکی ایران و پدر ایتام را ادامه می‌دهند. تأکید شهید تهرانی مقدم بر این بوده که کفالت ساداتی که پدر آنان به رحمت خدا رفته را بر عهده بگیرند و به همین منظور ۱۴ یتیم از سادات را انتخاب می‌کنند. شهید حسن تهرانی مقدم از لشگریانی بود که سال‌ها در هیئت محبان الفاطمه(س) سینه زنی کرد. آخرالأمر هم دستمال اشک‌هایش در روضه‌های حضرت حسین(ع) را با خود برد. دستمالی که بر روی کاغذی که روی آن چسبانده بود، با دست‌خط خودش نوشته بود «عنایت فرموده و این دستمال مشکی را در کفن بنده قرار دهید. حسن مقدم»
حسن تهرانی مقدم علاوه بر فرزندان خود در تهران کفالت ساداتی از استان‌های خوزستان، فارس، مرکزی، قم، خراسان جنوبی، گیلان و اصفهان را پذیرفته بود. یکی از دوستان تهرانی مقدم می‌گفت: «زندگی حاج حسن سندی بود برای اینکه خوبی پایان نداشته باشد»
متن نامه سراسر قدرشناسی این فرزند خاص و همیشگی سردار شهید حسن تهرانی مقدم به شرح زیر است:
بسمه تعالی
با عرض سلام و احترام فراوان خدمت حامی عزیزم حسن تهرانی مقدم!
از اینکه اینجانب را مورد عنایات مهربانانه خود قرار می‌دهید کمال تشکر و قدردانی را دارم و این است که در سایه الطاف شما حامی عزیز است که همچنان به زندگی خود با امیدواری و نشاط ادامه داده و می‌توانم نسبت به مسائل و اتفاقاتی که در اطراف خودم بروز می‌دهد کارایی لازم را انجام دهم. هم اکنون با عنایات شما و خداوند متعال و دعاهای مادرم توانستم در دانشگاه امام حسین(ع) تهران تحصیل کرده و راه پیشرفت خود را هموار گردانم.
صحبت آخر اینکه چگونه تشکر کردن را نمی‌دانم ولی اینکه توسط یک نامه می‌توانم با شما رابطه برقرار کنم و تشکر کنم خدای خود را شکرگزارم و امیدوارم که خداوند متعال دعاهای بنده حقیر را واجب بداند و به شما و خانواده محترمتان سلامتی و توفیق عطا فرماید.
۹/۷/۹۱
از آوردن نام این فرزند همچنان که خود شهید از اعلام آن امتناع داشتند، پرهیز می‌کنیم و نام این بزرگوار را در تصویر بالا پاک می‌کنیم.
