بیانیه بسیج دانشجویی درباره رابطه با آمریکا

به گزارش جهان، بسیج دانشجویی دانشگاه‌های استان تهران با صدور بیانیه‌ای تحلیلی نکاتی را درباره مذاکره با آمریکا مطرح کرد.
 
متن این بیانیه به شرح ذیل است:
 
جامعه فرهیخته و دانشگاهی کشور
سلام علیکم
 
یکی از مسائلی که موضوع بحث امروز برخی دولت‌مردان و رسانه‌های کشورمان است مذاکره با ایالات متحده آمریکاست. سوال مبنایی صرف‌نظر از رویکردهای احساسی و با نگاه منطقی و عقلانی، چرایی این مذاکره تامین یا عدم تامین منافع ایران و در نهایت اراده طرفین برای حل مسائل فی‌مابین است. اولین سوال اینکه چرا با آمریکا باید مذاکره کنیم؟در واقع مذاکره باید با هدف حل اختلاف‌ها و دستیابی به توافق با احترام متقابل که از مسیر گفت‌وگو‌های مشترک و توام با چانه‌زنی به پیش می‌رود. بنابراین تمایل به توافق در سایه تامین منافع هر دو طرف از ویژگی‌های مذاکره است.
 
پس مذاکره با آمریکا باید یک یا چند یا همه اهداف مذاکره برای ایران را تامین نماید. برای روشن شدن این مهم ابتدا لازم است به پیشینه رفتارهای آمریکا و اثرات آن در حوزه‌های سیاسی-نظامی-اقتصادی و فرهنگی کشورمان بپردازیم:
 
حوزه اقتصادی:
 
این حوزه جزء مهم‌ترین حوزه‌های مورد مناقشه است و از ابتدای سال 59 شروع گردیده و کماکان ادامه دارد. نمونه‌های بی‌شماری از رفتارهای خصمانه در این حوزه از سوی آمریکا قابل احصا است:
 
1- ممانعت از دستیابی ایران به تکنولوژی‌های پیشرفته به ویژه در بخش‌های هسته‌ای-شیمیایی-فضایی و الکترونیک
2- اعمال مجازات‌های سنگین علیه سرمایه‌گذاری موسسات، شرکت‌ها، افراد حقوقی و حقیقی آمریکایی در صنایع نفت و گاز و صنایع مرتبط با انرژی در ایران
3- جلوگیری از اعطای وام به ایران توسط موسسات مالی جهانی نظیر صندوق بین الملل پول ،بانک جهانی ....
4- مسدود کردن حساب‌های بانکی ایران در بانک‌های آمریکایی در داخل و خارج آمریکا
5- تحریم خرید نفت و هرگونه معامله مالی و پولی با ایران
6- ممنوع کردن انتقال اعتبارات و مبادله ارز با ایران
7- اعمال مجازات‌های سنگین علیه شرکت‌ها و موسسات غیرآمریکایی که به ارتقای توان ایران برای توسعه منابع نفت و گاز کمک کنند
8- تحریم بانک مرکزی ایران
9- اعمال فشار به سایر کشورها برای لغو قراردادهایشان با ایران
10- تحریم صنعت کشتی‌رانی و حمل و نقل دریایی ایران
 
هرچند این موارد و رفتارهایی از این دست، جز ضربه به شرکت‌های تجاری نتیجه چندانی برای تحقق اهداف آمریکا نداشت و تنها به تقویت و خودکفایی بخش‌هایی از اقتصاد کشورمان انجامید و آن تهدید تبدیل به فرصت گردید.
 
حوزه سیاسی- امنیتی
 
این حوزه هم از پرچالش‌ترین حوزه‌های برخورد دو طرف تلقی می‌شود که گوشه‌ای از این عملکرد را می‌توان به شرح ذیل برشمارد:
 
1- قرار دادن لیبرالیسم و ملی‌گرایی در مقابل اسلام و انقلاب و حمایت از لیبرال‌ها و ملی‌گراها بلافاصله پس از پیروزی انقلاب
2- تجاوز نظامی به خاک ایران در اردیبهشت 1359( واقعه طبس )
3- طراحی و سازماندهی کودتای نوژه در تیر ماه 1359
4- تحریک عراق به جنگ با ایران در شهریور 1359
5- به کار گیری"خط مشی مهار "containment policy علیه ایران
6- حمایت از تحرکات تجزیه‌طلبانه در کردستان، ترکمن صحرا، آذربایجان، خوزستان، سیستان و بلوچستان
7- ارایه کمک‌های وسیع مالی، تسلیحاتی، اطلاعاتی و مستشاری به عراق و مجهز ساختن آن به سلاح‌های شیمیایی و میکروبی در جنگ تحمیلی
8- ورود به جنگ تحمیلی با حمله به سکوهای نفتی، حمله به ناوگان دریایی و منهدم ساختن نیمی از توان دریایی ایران در اوج جنگ در سال 1366 و سرنگون کردن هواپیمای مسافربری ایران
9- اعمال فشار همه‌جانبه بر ایران برای پذیرش قطعنامه 598
10- اعمال"سیاست مهار دوگانه " علیه ایران در سال 1372
11- آمریکا همواره از سال 1368 تاکنون بانی قطعنامه‌هایی علیه وضعیت حقوق بشر در ایران در مجمع عمومی و کمیسیون حقوق بشر(شورای حقوق بشر)بوده است
12- تخریب روابط ایران با کشورهای همسایه از جمله ترکیه و آذربایجان، پاکستان و افغانستان...
13- فشار مستمر بر اتحادیه اروپا و ژاپن برای قطع روابط اقتصادی با ایران در سال 1375 
14- مخالفت با هرگونه اقدام حفاظتی ج.ا.ا نظیر دستگیری اغتشاش‌گران، جاسوسان، عوامل ضدانقلاب، توقیف نشریات مخرب، محاکمه جاسوسان و اقدام‌کنندگان علیه امنیت ملی در بین سال‌های 1368 الی 1388
15- ایجاد هماهنگی و حمایت مالی فراوان از کلیه طیف‌های ضدانقلاب در داخل و خارج کشور
16- ایجاد هماهنگی‌های ویژه و پدید آوردن بخش مخصوص میان سازمان سیا، موساد، شین بث، اینتلیجنس سرویس و سرویس اطلاعاتی کشورهای عضو اتحادیه اروپا به منظور مقابله جدی با خرید کالاها ی ویژه، اقدام استراتژیک توسط ج.ا.ا و همچنین تکنولوژی‌های دو منظوره
17- طرح فروپاشی ج.ا.ا به سبک فروپاشی شوروی
18- برنامه‌ریزی برای سوق دادن جامعه به سوی آنارشیسم و هرج و مرج مخصوصا در گلوگاه‌های انتخابات ایران
19- تحریم و ترور دانشمندان هسته‌ای ایران به وسیله ایادی رژیم‌صهیونیستی
20- تصویب ناعادلانه چهار قطعنامه در شورای امنیت سازمان ملل بر علیه ایران بر سر موضوع دستیابی ایران به انرژی صلح آمیز هسته‌ای
21- حمایت مادی و معنوی از سران فتنه‌گر و عوامل آنها در سال 1388
و ده‌ها مورد دیگر که همگی از سیاهه‌های جنایات و دخالت‌های آمریکا در امور ایران بوده است
 
حوزه تهاجم فرهنگی - روانی
 
تبیین این بخش که مقام معظم رهبری(مد) از همان ابتدای سال‌های رهبری از آن با عناوینی چون"تهاجم فرهنگی" شبیه خون فرهنگی"ناتوی فرهنگی"جنگ نرم" یاد کردند که همواره با هدف استحاله جوانان و ایجاد انحراف در افکار آنان صورت پذیرفته و می‌پذیرد. احصاء نمونه کوچکی از این سیاست‌های خصمانه،گذشته آمریکا را به خوبی روشن خواهد نمود.
 
1- تبلیغ مستمر و گسترده سکولاریسم و لائیسم
2- ترویج نظریه وجود قرائت‌های مختلف از اسلام
3- حمله مستمر به مبانی ارزشی و پایه‌های اعتقادی با حربه تحریف حقایق
4- اشاعه چهره‌ای غیرواقعی و خشن از اسلام( اسلام‌هراسی)
5- سازمان‌دهی حملات لجام گسیخته به باورهای ملی - مذهبی و ارزش‌های حیاتی  فرهنگ ایران با تاسیس ده‌ها شبکه رادیویی، تلویزیونی، اینترنتی...
6- متهم ساختن اسلام و جمهوری اسلامی به ضدیت با حقوق بشر و نقض آزادی‌های مدنی
7- سو استفاده از نارسایی‌ها، معضلات و ضعف‌های مدیریتی و اجرایی برای حمله و هجوم به ماهیت اسلام و قوانین الهی
8- ایجاد روحیه یاس و ناامیدی در مردم، به ویژه در نسل جوان با ترویج و اشاعه غیرقابل اجرا بودن ارزش‌های والای الهی در جامعه
9- برنامه‌ریزی برای کم اهمیت جلوه دادن تهاجم فرهنگی و توهم خواندن آن با هدف کم کردن حساسیت‌ها نسبت به اهداف تهاجم فرهنگی
10- تاسیس و تقویت بخش‌های فارسی در رادیو و تلویزیون‌های اروپایی و آمریکایی و عربی
11- تصویب بودجه‌های میلیاردی در سنای آمریکا جهت ترویج فرهنگ غربی و آمریکایی با استفاده از ابزارهایی نظیر هالیوود و شبکه‌های اجتماعی
 
اینها تنها برخی از سرفصل‌های سیاهه جنایات آمریکا علیه دولت و ملت ایران به شمار می‌آید که ضمن دعوت مسئولان دستگاه دیپلماسی و دولت‌مردان به بازخوانی آنها ،پاسخ به سوالات ذیل را از آنان مطالبه داریم:
 
حال صرف‌نظر از این همه خصومت و دشمنی و استمرار آنها بدون تغییر رفتار می‌توان به دنبال تحقق بازی برد برد بود؟
 
آیا فرمایش حضرت امام(ره) که فرمودند:(با توسل به آمریکا ضعف و ناتوانی خود را برملا نسازید و از گرگ‌ها و درنده‌ها برای شبانی و حفظ منافع خود استمداد نطلبید. صحیفه امام ج 2ص932) زمانش به پایان رسیده در حالی که آمریکا خوی درندگی را کماکان در سیاست‌ها دنبال می‌کند؟ و آیا می‌شود با شنیدن اندکی وعده و وعید پوچ و بی‌تضمین و دیدن در باغ سبز با شیطان بزرگ وارد معامله شد؟ مگر نه اینکه آنها هر جا منافعشان اقتضا کند شما و حتی قدیمی‌ترین و وفادارترین دوستان خود را قربانی می‌کنند؟ عدم خوشبینی مقام معظم رهبری(مد) به علت همین رفتارهای متاثر از لابی صهیونیست در قبال ایران و اذعان اوباما بعد از مذاکره با ایران مبنی بر اینکه گزینه نظامی هنوز روی میز قرار دارد و اینکه تن دادن ایران به مذاکره ناشی از فشار تحریم‌هاست در دستگاه دیپلماسی چگونه تحلیل می‌گردد؟
 
آیا با استمرار رفتار کنونی آمریکا می‌توان در مذاکرات منافع مورد نظر کشورمان محقق گردد؟ در دوران  بدر و خیبر نرمش قهرمانانه با کرنش خاضعانه تفاوتی ندارد؟ بدون بسته شدن پرونده هسته‌ای در شورای امنیت سازمان ملل، باز گرداندن پول‌های بلوکه شده ایران در آمریکا، لغو کلیه تحریم‌های ظالمانه اعمال شده علیه ایران، مذاکره با آمریکا، خوش بینی ساده‌لوحانه نیست؟ پیوند ناگسستنی آمریکا با رژیم خون‌خوار صهیونیستی دشمن شماره یک اسلام و مسلمین و حمایت بی‌قید و شرط آمریکا از آن که در صحبت‌های اوباما هم مشهود بود چگونه با هویت اسلامی جمهوری اسلامی قابل جمع است؟ و سوال آخر اینکه امر خطیر و تخصصی دیپلماسی یک موضوع قابل بررسی در جامعه نخبگانی است یا یک امر عمومی؟ و در صورت عمومی بودن پاسخ، چرا سیاست‌های گذشته را به همین دلیل در عرصه سیاست‌خارجی نقد می‌نمودید؟
 
ما دانشجویان بسیجی دانشگاه‌های استان تهران ضمن دعوت مسئولان سیاست‌خارجه و دستگاه دیپلماسی به بازخوانی منصفانه و مستند اندیشه‌های حضرت امام(ره) بدینوسیله اعلام می‌داریم اگر مذاکره با آمریکا به معنی دادن امتیاز و کرنش و زیر پا گذاشتن اصول و ارزش‌های انقلاب و اسلام  و نادیده انگاشتن عزت، حکمت، مصلحت و شرف ملی و دینی ایران اسلامی باشد که متاسفانه با این رفتارهای آمریکا این‌گونه به نظر می‌رسد و در صورت اصرار مسئولان امر بر ادامه مذاکره بدون تغییر رفتار آمریکایی‌ها با آن مخالف بوده و با حفظ آرمان‌گرایی واقع‌بینانه و با استناد به بند میم وصیت‌نامه الهی –سیاسی حضرت امام (ره) مقابل آن خواهیم ایستاد.