رابطه دوست داشتن همسر با ایمان
شنبه ۲ شهريور ۱۳۹۲ ساعت ۰۱:۱۴
کد مطلب: 308174
ابراز علاقه علاوه بر محيط اجتماعي و روابط انساني مسلمانان با يكديگر در محيط خانه و ميان افراد خانواده هم مطرح است. صفاي زندگي به حاكميت عشق و علاقه بر محيط زندگي و معاشرت است و اگر دوستي و علاقه نباشد زندگي جهنمي است سوزان و محيطي است سرد و بي روح. پيامبر اكرم(ص) می فرماید: اينكه مردي به همسر خود بگويد "تو را دوست دارم"هرگز از دل همسر بيرون نمي رود.
البته ابراز دوستي و محبت تنها به گفتن و لفظ نيست. گاهي احترام كردن، نوازش كردن، هديه و سوغات خريدن و اين گونه حركات،نشانه عشق و دوستي است.رسول خدا(ص) می فرماید: كودكان را دوست بداريد و به آنان ترحم و شفقت نماييد. لطف و مهرباني به خردسالان گواه عشق و محبت نسبت به آنهاست. و ترحم،خود نشانه محبت داشتن به فرزندان است. در روايات بسياري بوسيدن فرزند توصيه شده وبراي هر بوسيدن اولاد درجه اي در بهشت منظور گشته است.
در روايت آمده است، روزي حضرت رسول(ص) دو فرزندش امام حسن و امام حسين (ع) را بوسيد. اقرع بن حابس كنار حضرت بود گفت؛من ده فرزند دارم تا كنون هيچ كدام را نبوسيده ام!پيامبر خدا فرمود،من با تو چه كنم،كه خدا رحم و عطوفت را از دلت كنده است. در روايات متعددي هم به رعايت عدالت در بوسيدن و پرهيز از تبعيض و ابراز محبت به فرزندان تاكيد شده است.
فرزندي كه از پدر و مادر محبت نديده و سخن گرم و عشق آفرين نشنيده است،به اين نتيجه مي رسد كه دوستش ندارند و در خانه جايي براي او وجود ندارد و اين عقده ها بعدها براي او چه پسر و چه دختر مشكل به بار مي آورد.
فرزنداني كه از خانه فرار مي كنند پسران و دختراني كه جذب بر خوردهاي عاطفي دشمنان دوست نما مي شوند و به فساد مي گرايند، اينها معلول فقدان محبت و عاطفه در درون خانواده مي شوند و اگر فرزندان در محيط خانه از نظر عاطفي و محبت اشباع شوند، هرگز به دام شيادان كه با تور محبت به شكار جوانان و نو جوانان مي پردازند نمي افتند.
اسلام توصيه فراوان به محبت بين زن و شوهر كرده است و از دید اسلام زن امانت خدا در نزد مرد است. امام صادق(ع) مي فرمايد: هر قدر ايمان مردي زيادتر باشد، دوستي او نسبت به همسرش بيشتر است و اما احاديثي كه از دوستي زن مذمت مي كند مربوط به شهوت راني و زن بازي و زن بارگي است و مربوط به افراط در اعمال غريزه جنسي و كشيده شدن به گناه و حرام است.
نتيجه آنكه، حيات اجتماعي و شادابي محیط خانوادگی مديون محبت و دوستي است. وقتي به كسي علاقه و محبت داريم چه همسر،چه برادر و خواهرمان،چه فرزندانمان،و...... چه هر انسان ديگري كه به دليل داشتن فضيلتي و برخورداري از عملكردي شايسته و تحسين بر انگيز،محبوب ما شده و در خانه دلمان جاي گرفته است اين دوست داشتن و ارادت و عشق را بر زبان آوريم و در دل نگه نداريم. ابراز دوستي و اظهار علاقه، خود ما را هم مورد علاقه و محبت ديگران قرار مي دهد. معاشرت گرم و محبت آميز با ديگران، هنري است شايسته كه بايد كوشيد اين ادب اجتماعي را فرا گرفت و به كار بست.
--------------
منابع:
- وسايل الشيعه، ج 20
- ميزان الحكمه، ج10
