همه به او "عمو حسن" می گفتند و به خوبی می شناختندش. هر روز صبح، در، همراه همه بچه ها، دور زمین صبحگاه می دوید.
به گزارش جهان نيوز، حسن امیری فر، پیرمردی بسیجی از نیروهای واحد تبلیغات و روابط عمومی لشکر27 محمد رسول الله بود. بچه های لشکر به او "عمو حسن" می گفتند و همه به خوبی می شناختندش. هر روز صبح، در زمین صبحگاه پادگان دوکوهه، همراه همه گردان ها، دور زمین صبحگاه می دوید. به دلیل کمبود فضا، گردان های لشکر، باید به نوبت محیط زمین صبحگاه را می دویدند. جوان ها به زحمت یک دور می دویدند اما جالب این که "عمو حسن" علی رغم آن سن و سالش، همراه هر گردانی یک دور می دوید. کنار گردان ها حرکت می کرد و شعارها و سرودهای حماسی و مذهبی می خوتند که غالبا هیچ وزن و قافیه ای نداشتند و آن ها را فی البداهه از خودش می ساخت. زمانی که مخزن گلاب به دست می گرفت و در میان دو نماز یا مراسمات دیگر، گلاب روی سر و صورت بچه ها می پاشید هم، با همان صدای نمکین، همان شعر ها را تکرار می کرد. در زمان عملیات، "عمو حسن" سلاح برمی داشت و دوشادوش بچه ها می جنگید و عاقبت هم در "عملیات کربلای پنج"، در خط مقدم، بر اثر اصابت ترکش به سرش، شربت شهادت نوشید. عکسی که می بینید، شهید "حسن امیری فر" یا همان "عمو حسن" را در کنار شهید "حاج محمد ابراهیم همت"، فرمانده لشکر 27 محمد رسول الله(ص) نشان می دهد و باید در سال 1361 یا اوایل سال 1362گرفته شده باشد.
نوش جانشان