به گزارش جهان، در هفته گذشته دو اتفاق سوال برانگیز توسط مسئولین سیاست خارجی کشور اتفاق افتاد که با منافع ملی کشور در تضاد بود. این موضوعات اگرچه در مقایسه با مشکلات کنونی داخلی و خارجی کشور کوچک به نظر برسد اما بویژه در عرصه بین الملل حاوی نکات بسیار مهمی است.
موضوع اول مربوط به جلسه "صادق خلیلیان" وزیر جهاد کشاورزی در محل سفارت جمهوری اسلامی ایران در برلین با تجار آلمانی است که خبر و تصاویر این دیدار بارها از شبکه های مختلف تلویزیون پخش شد.
متاسفانه دیده شد که در این دیدار زنان شرکت کننده، حجاب متداول اتباع خارجی را نداشتند. این موضوع از این جهت سوال برانگیز است که سفارت هر کشور در ممالک دیگر جزء خاک آن کشور محسوب شده و مشمول قوانین آن می شود.
بر همین اساس است که وقتی به سفارت کشور آلمان در ایران مراجعه می شود، کارکنان زن آن -حتی برخی ایرانیان -، بی حجاب هستند و به قانون کشور خود عمل می کنند و اعتراض ما هم وجهی ندارد.
عکسی که ایرنا از مراسم مذکور منتشر کرده است
در کنار اهمیت و لزوم رعایت حجاب اسلامی در مراکز متعلق به نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران، نباید از نظر دور داشت که نمایندگان کشورمان در خارج از کشور مسئول حفظ و دفاع از منافع و عزت ملی ایران در همه جای دنیا هستند.
باید از مسوولان دو وزارتخانه امور خارجه و جهاد کشاورزی پرسید به چه دلیل قوانین داخلی ایران را به مهمانان آلمانی سفارت کشورمان در برلین گوشزد نکرده اند؟
گفتنی است چندی پیش و در جریان مصاحبه خبرنگار صداوسیما با یکی از سفرای کشورهای اروپایی در ایران، وی حاضر به رعایت حجاب -به این دلیل خاک سفارت خاک وطنش است-، نشد.
موضوع دوم مربوط به سفر وزیر امور خارجه کشورمان به مصر است. آقای دکتر صالحی در این سفر که همزمان شد با برگزاری همایش ضد ایرانی در مصر، نه تنها نسبت به این موضوع واکنشی نشان نداد بلکه به زبانی غیر از زبان رسمی کشورمان و به زبان عربی، در مراسمی رسمی صحبت کردند.
آقای صالحی پیش از این هم بارها با شبکه های خارجی به زبان های انگلیسی و عربی سخن گفته اند. اگرچه تسلط ایشان به زبانهای عربی و انگلیسی با توجه به مسئولیتشان قابل تقدیر است اما در سخنرانی های رسمی به زبانی غیر از زبان رسمی کشور، صحبت کردن کاملا بر خلاف عرف دیپلماتیک است و به این موضوع یقینا دیپلمات با تجربه ای همچون آقای صالحی اشراف کامل دارند.
این در حالی است که سفیر انگلیس در ایامی که در ایران بود علیرغم تسلط کافی به زبان فارسی حاضر به گفتگو با زبان فارسی با خبرنگاران نمی شد. سفرای برخی دیگر از کشورها همچون عراق و آذربایجان و... در گذشته یا حال نیز به زبان فارسی مسلط بوده اند و حتی در گفتگوهای غیر رسمی و حاشیه ای فارسی سخن می گویند اما در مجامع رسمی به زبان رسمی کشورشان صحبت می کنند.
بی تردید عدم رعایت چنین مسائلی عزت ملی کشور را خدشه دار می کند. وقتی قانون مصوب کشور توسط مقامات رسمی رعایت نمی شود نمی توان انتظار داشت که سایرین به آن احترام بگذارند.