افت تکواندو ایران وفاصله زیادباقهرمان آسیا
فریادمان به کره نمی‌رسد!
شنبه ۳۰ ارديبهشت ۱۳۹۱ ساعت ۰۸:۴۶
کد مطلب: 223667
در رده نوجوانان تیم ایران که در دوره قبل با کسب دو طلا، دو نقره و شش برنز (مجموع10 مدال ) عنوان نایب قهرمانی را کسب کرده بود در این دوره با حذف چهار تکواندوکار، موفق به کسب دو طلا، سه نقره، یک برنز و تکرار همان نایب قهرمانی شد.
در این بخش فدراسیون تکواندو برای اولین بار دو تیم تشکیل داد و ترکیب کادر فنی هر دو تیم را به صورت جداگانه انتخاب کرد. محمد رضا زوار با تجربه برای تیم جهانی و "فیض الله نفجم" با تجربه اندک در بخش مربیگری برای تیم آسیایی انتخاب شدند.
هر دو تیم با زمان اندک تیم های خود را آماده و روانه میدانهای قاره ای و جهانی کرده و در نهایت هم عنوان نایب قهرمانی را در شرم الشیخ و هوشی مینه کسب کردند. شاید بهتر بود به دلیل فاصله اندک دو میدان جهانی و آسیایی یک کادر فنی تیم را هدایت می کرد.
اما نکته مهمتر در مورد تیم ملی کشورمان است که با یدک کشیدن نام امید نزول فاحش خود را توجیه می کند، در ترکیب این تیم تنها ذوالقدر و مردانی شرایط رده سنی امید را داشتند و هر دو نیز با مشکل تجربه اندک عملکرد موفقی نداشتند ، نادریان ، نصر، حجی زواره و تاجیک از اعضای با تجربه تیم ملی بزگسالان محسوب می شوند.
از همین تیم تاجیک و حجی زواره مردان طلایی دوره قبل بودند و نادریان هم به نشان برنز دست یافته بود. که نادریان دور اول در یک مبارزه انتقاد آمیز به ژاپن باخت، تاجیک با آسیب دیدگی برنز گرفت و حجی زواره هم به نشان نقره دست یافت.
علیرضا نصر هم با سابقه درخشان در وزن پنجم، به وزن چهارم رفت تا شانس خود را برای حضور در المپیک 2012 لندن آزمایش کند. او در هوشی مینه مقابل تکواندوکاران پاکستان، میانمار، قطر و افغانستان به پیروزی دست یافت و مدال طلا گرفت. عسگری سرمربی تیم ملی از نزدیک شاهد این رقابتها بود و بهتر می تواند در مورد نماینده المپیکی این وزن تصمیم گیری کند.
در مورد این دوره از مسابقات نکته مهمتر آنکه تکواندوکاران کشورمان در هر دو رده سنی تقریبا تمام مبارازت خود را مقابل کره ایها واگذار کردند. این در حالی است که طی چند سال گذشته ملی پوشان کشورمان کارنامه خوبی مقابل چشم بادامی های کره ای داشته اند.
بدون شک تیمی که نسبت به دوره قبل نتیجه ضعیف تری کسب می کند به لحاظ فنی دارای مشکلاتی بوده که باید مورد بررسی دقیق قرار گیرد. اینکه تکواندو ایران قهرمانی را از دست داده یک سوی جریان است و نایب قهرمانی با اختلاف زیاد نسبت به تیم اول را کسب کرده یک سوی دیگر جریان، نایب قهرمانی تکواندو ایران در طول سالهای قبل بعد از کره جنوبی در آسیا و جهان با حداقل اختلاف بود و چشم بادامی ها صدای نفس های تکواندوکاران ما را می شنیدند. اما در هوشی مینه این اختلاف به اندازه ای بود که شاید صدای فریاد هم شنیده نمی شد.
تکواندو ایران از ابتدای سال تاکنون دو عنوان قهرمانی نوجوانان جهان و قهرمانی آسیا را که با زحمت فراوان کسب کرده بود، از دست داده و برای رسیدن دوباره به آنها می بایست کار و تلاش دوچندانی صورت گیرد.
در واقع تیم های ملی با مدیریت هادی ساعی نیاز به بازنگری کلی دارند. هم به لحاظ انتخاب اعضای کادر فنی و هم به لحاظ استراتژی تمرین و برنامه ریزی برای رسیدن به موفقیت! اگر در طول چهار سال گذشته رد پای پررنگ رضا مهماندوست در موفقیت های چشمگیر تیم ملی دیده می شد، علاقمندان به این رشته از هادی ساعی انتظار تاثیرگذاری بیشتری دارند.
هادی ساعی باید بیش از گذشته به امور فنی تیم های ملی ورود کند. او به کادر فنی تیم های ملی اختیار تام داده است و اکنون باید از آنها علت کسب این نتایج را واضح و شفاف جویا شده و در صدد رفع آنها برآید.
نکته آخر اینکه سرانجام مسئولان فدراسیون بعد از نزدیک به دو هفته حضور در ویتنام به تهران بازگشته و امور جاری فدراسیون را دنبال خواهند کرد. معلوم نیست چه ضرورتی داشت تا همه مسئولان فدراسیون از ابتدای مسابقات وارد هوشی مینه شده و با پایان مسابقات عزم بازگشت کنند. چرا تیم های پومسه و نوجوانان بدون حضور یکی از مسئولان به عنوان بزرگتر به تهران باز می گردد تا آقایان در ویتنام به دنبال قهرمانی باشند.
