این قبیله ها فقط آدم می خورند +عکس

قبیله آگوری‌ها

آگوری‌ها در شهر مقدس وارانسی شمال هند، شناخته شده‌ترین این قبایل هستند که با عنوان ترسناک قبیله آدمخوار در هند و نپال شهرت دارند.
آن‌ها که پیرو شاخه‌ای افراطی از هندوئیسم هستند، در گورستان‌های کنار رودخانه گنگ زندگی می‌کنند و از بقایای جسد انسان‌هایی که برای مراسم آخرین وداع سوزانده شده اند، در آیین‌های تاریک خود استفاده می‌کنند.

تصاویر دلهره آوری از افراد این قبیله وجود دارد که از جمجمه انسان برای نوشیدن و پخت و پز استفاده می‌کنند.
 

قبیله اسمات

قبیله اسمات در گینه نو نیز به آدمخواری و سر بریدن معروف هستند.

آن‌ها جمجمه‌های دشمنان قبیله را برای پخت غذا به کار می‌بردند و اعتقاد دارند خوردن مغز انسان به آن‌ها قدرت می‌دهد. داستان ناپدید شدن مایکل راکفلر، فرزند فرماندار نیویورک در سال ۱۹۶۱ در سفر به این منطقه دورافتاده، با حکایت هولناکی از کشته و خورده شدن او توسط این قبیله آدمخوار همراه است.

قبیله کرووای

قبیله کرووای در جنگل‌های پاپوآ گینه نو تا دهه ۱۹۷۰ از وجود دیگر انسان‌ها بی خبر بودند.

آن‌ها برخلاف سایر قبایل جنگلی، در گذشته در خانه‌های روی درختان می‌زیستند تا از حیوانات درنده در امان باشند.

امروزه هرچند برخی از ادعاهای آدمخواری این قبیله با تردید روبرو شده و گزارش‌های اخیر نشان می‌دهد که بسیاری از این باورها ناشی از سوءتفاهم یا اغراق است، اما سنت‌های آنان همچنان پابرجاست و بسیاری به روستاها نقل مکان کرده اند. یک گزارشگر استرالیایی به نام پل رافائل، ادعا کرد که شاهد آدمخواری در یکی از شاخه‌های این قبیله بوده است.

با این حال، برخی انسان شناسان معتقدند که این افسانه برای جذب گردشگران رواج یافته است.

قبیله سنتینلی

قبیله سنتینلی که در جزیره کوچک سنتینل در خلیج بنگال زندگی می‌کنند، به عنوان آخرین قبیله عصر حجر شناخته می‌شوند.

آن‌ها حدود ۳۰ هزار سال است که بدون تماس با دنیای بیرون در این جزیره زندگی می‌کنند و از پیشرفت‌های تکنولوژیک بی بهره مانده اند.

سنتینلی‌ها برای دفاع از سرزمین خود، هر بیگانه‌ای را با تیرهای مسموم و چاقوهای تیز مورد حمله قرار می‌دهند.

به همین دلیل، دولت هند ورود به محدوده ۵ مایلی این جزیره را ممنوع کرده است.

یک مبلغ مسیحی آمریکایی در سال ۲۰۱۸ با ورود به این جزیره، با تیر مسموم کشته شد. گمان می‌رود سنتینلی‌ها به دلیل انزوای طولانی مدت، در برابر بیماری‌های رایج مقاومتی ندارند؛ بنابراین محافظت از آن‌ها علاوه بر حفظ میراث فرهنگی، برای بقای فیزیکی آن‌ها نیز ضروری است.

هرچند شایعات آدمخواری درباره آن‌ها رد شده است.

وجود این گونه قبایل آدمخوار که هنوز در دل طبیعت وحشی زندگی می‌کنند، یادآور این واقعیت است که هنوز بخش‌هایی از جهان ناشناخته مانده است.

آشنایی با فرهنگ و آداب این قبایل می‌تواند نگاهی تازه به گذشته بشریت و ریشه‌های تمدن امروزی بگشاید و از این رهگذر بر غنای تنوع فرهنگی جهان بیفزاید.