امام حسین(ع) پس از ورود به سرزمین کربلا، فرزندان، برادران و اهل بیت خود را جمع کرد؛ سپس نظری به آنها انداخت و گریست و فرمود: خدایا! ما عترت پیامبر تو، محمد(ص) هستیم. بنی‌امیه ما را از حرم جدمان راندند و در حق ما جفا کردند. خدایا! حق ما را از ستم‌ران بستان و ما را بر آنها پیروز گردان.
اگر حرکت امام(ع) به سوی کوفیان صورت نمی‌گرفت نه تنها ممکن بود امام(ع) مورد تخطئه مردم آن زمان قرار گیرند و از این طریق تا ابد دستاویزی برای معاندان اهل عترت(ع) باشد بلکه هیچ گاه ماهیت کوفیان برای مسلمانان مکشوف نمی‌شد.
امام حسین(ع) پس از ورود به سرزمین کربلا، فرزندان، برادران و اهل بیت خود را جمع کرد؛ سپس نظری به آنها انداخت و گریست و فرمود: خدایا! ما عترت پیامبر تو، محمد(ص) هستیم. بنی‌امیه ما را از حرم جدمان راندند و در حق ما جفا کردند. خدایا! حق ما را از ستم‌ران بستان و ما را بر آنها پیروز گردان.
صفحه قبل | 
