دستگیری های چند روز اخیر خصوصا دو جاسوس فرانسوی که به جایگاه، شغل سازمانی و ماموریت خود در رابطه با اغتشاشات نیز اعتراف کرده اند این ظن را قوی تر می کند که تمام این بازی ها برای فراری دادن جاسوس هایی است که در این چند روز در اغتشاشات فعال بوده اند می باشد.
اگر میخواهید سرانجام خوبی داشته و عاقبتتان ختم بخیر گردد مقداری به تاریخ رجوع کرده و سرانجام کسانی را که رفتارهایی مشابه شما برای رسیدن به اهداف سیاسی خود داشته اند را مد نظر قرار دهید.
امروز دیده شدن صحنه های زورگیری در جامعه این احساس را القا می کند که جامعه در یک گستره عجیب با پدیده زورگیری های یک نفره و چند نفره روبروست که امکان کنترل آن در لحظه حادثه برای فرد قربانی وجود ندارد.
امروز یک آمریکایی یک سرباز است/ با سلاح در خیابان قدم میزند /امنیتش را خود تضمین می کند/ با تجمع در برابر حوزه های رای گیری با سلاحش خواسته هایش را دیکته می کند و...
پارادوکسی که از مواضع متضاد در گفتار سید حسن آنهم در یک جمع و در یک سخنرانی! بیش از آنکه نشان از نوعی منش سیاسی باشد حکایت از بی تجربگی و کم تجربگی در عرصه سیاستی است که اطرافیانش بازیگران قهار این صحنه هستند
ایالاتی که با جنگ های داخلی و کشورگشایی نظامی به آمریکا ملحق شده است امروزه بدلیل تبعیضات مختلف اقتصادی و سیاسی در ساختار آمریکا، چسبناکیشان به آمریکا به کمترین میزان خود از زمان استقلال آن رسیده است
پخش روزانه اظهارات رئیس جمهور در کنار هفت سال کم عملی و رسیدن به حرف درمانی امروز، بدون آنکه ملت امید جدی به اجرایی شدن آن داشته باشند نوعی زیاده گویی تلقی خواهد شد.
شاه بیت مواضع کارگزاران و همفکرانشان را باید در این سخن حسین مرعشی دید که گفته است: دولت آینده باید در واقع از شرایط جدیدی که بعد از انتخابات آمریکا به وجود میآید استفاده کند.
آقای روحانی، آماده هر گونه فداکاری برای حفظ برجام بود. حاضر بود آبرویش را بگذارد یا در اینجا مورد لعن و نفرین قرار گیرد، اما کاری کند که کشور مورد تحریم قرار نگیرد!
لاریجانی با ظاهری اصولگرا به مجلس وارد شد اما در عملکرد، وکیل الدولگی خود و مجلس تحت امرش را در اوج خود همانگونه که اشاره شد از صدای ملت بودن به صدا و حامی تام و تمام دولت بودن رساند و جایگاه «در راس امور بودن» مجلس را از فرهنگ سیاسی کشور حذف نمود.