ما از جایگاه اصلاحطلبی پایین آمدیم و لیستی تهیه کردیم به نام لیست امید که اکثر آنها افراد بی خاصیت و خنثی بودند چون تنها معیار ما این بود که مخالف دولت روحانی نباشند.
مجلس دهم به نقطه پایانی خود رسیده و افکار عمومی منتظرند ببینند امیدیهای مجلس که بر طبل حمایت از معیشت مردم و بهتر شدن فضای روانی کشور کوبیده و رای مردم را تصاحب کرده بودند، چه گزارشی برای ارائه دارند.
فراکسیون امید عملکرد قابل قبولی از خود در مجلس دهم به جای نگذاشت تا جایی رئیس این فراکسیون به همراه چند تن از نمایندگان برای دور بعد ثبت نام نکردند و انصراف دادند و برخی از این نمایندگان نیز از سوی شورای نگهبان رد صلاحیت شدند.
دبیرکل سازندگی درباره عدم وجود رهبری در جبهه اصلاحات به نکات جالبی اشاره کرده و خاتمی را رهبر این جریان ندانست بلکه خاتمی را به عنوان یک شخص مورد احترام در جبهه اصلاحات معرفی کرد.
علیرغم اینکه برخی اصلاحطلبان مدعی هستند ممکن است در انتخابات لیستی ارائه ندهند اما حضور پررنگ و باقدرت آنها در ایام ثبتنامها خلاف این مدعا را ثابت میکنند.
حتی اگر اصلاحطلبان نتوانستند در شهری مثل تهران، روی تمام 30 نفر به تفاهم برسند، باز هم باید مستقل وارد انتخابات شوند. به نظر من، ما باید با کسانی که حتی در اصول پایه هم با آنان مشکل داریم صرفا به خاطر پیروزی در انتخابات وارد ائتلاف شویم.