امروز سالگرد ربایش احمد متوسلیان یکی از سرداران فداکار ایرانی است. به مناسبت این روز ماجرای سیلی حاج احمد متوسلیان به صورت رزمنده خودی بخاطر باز کردن ساعت از دست اسیر عراقی را در ادامه خواهید دید!
«من حاضرم درد بر مغز استخوانم بنشیند اما نروم در شهر تهران زیر کولر روی تشک لم بدهم، فقط در فکر استراحت و سلامت خودم باشم. من باید خیلی بیغیرت باشم که این طور رفتار کنم.»
احمد متوسلیان واقعاً یکی از افراد تأثیرگذار در عملیات آزادسازی خرمشهر بود. هر وقت آقا محسن صحبت میکرد، میگفت: اگر متوسلیان نبود، شاید سالها طول میکشید تا خرمشهر آزاد شود.
سردار رمضان شریف با اشاره به برداشت ناصواب برخی اشخاص و رسانهها از سخنان اخیر فرمانده کل سپاه پیرامون جاویدالاثر حاج احمد متوسلیان گفت: در وضعیت ایشان و همراهان تغییری صورت نپذیرفته است.
حاج احمد پس از آزادسازی خرمشهر و تثبیت مواضع رزمندگان اسلام در آن جا، اواخر خرداد ۱۳۶۱، طی مأموریتی همراه یک هیأت عالی رتبه سیاسی و نظامی جمهوری اسلامی ایران به سوریه و لبنان سفر میکند تا راههای کمک به مردم مظلوم و بیدفاع لبنان را از نزدیک بررسی کند.
علی عبدی، پژوهشگر حوزه رژیم صهیونیستی گفت: سال ۱۹۸۴ و در جریان یک فاجعه سیاسی،سازمان امنیت اسرائیل پذیرفت چهار دیپلمات ایرانی را زیر شکنجه به شهادت رسانده است.
ایشان پیاده شد. عصبانی و تند راه میرفت و من هم پشت سرش میدویدم. داخل ساختمان رفتیم و گفتند جلسه است! تا فرمانده قرارگاه آمدند بیرون، برادر احمد گفت چرا بیسیم به برادر امام نمیدهید؟
حاج احمد متوسلیان برای نشان دادن وضعیت دشوار، شاسی بیسیم خود را فشار داده بود و به فرمانده سپاه میگفت؛ گوش کن ببین چه خبر است. فقط من در کنار بیسیم ماندهام.
شهید همت با شنیدن اسم حاج احمد آه سردی کشید و گفت: هنوز هم معتقدم اگر بعد از گرفتاری حاج احمد اجازه یک عملیات محدود در لبنان را به ما میدادند میتوانستیم او و همراهانش را از چنگ فالانژیستها آزاد کنیم.